آیا پاپوش درست کردن برای دیگران جرم است؟

به گزارش خبرنگار حقوقی و قضایی خبرگزاری آنا، در بسیاری موارد اتفاق می‌افتد که برخی افراد به دلیل ضعف در مقابله و رویارویی با دیگران به افعال غیراخلاقی و غیرقانونی متوسل می‌شوند و تا آن‌ها را تسلیم درخواست کنند یا برای انتقام‌جویی از دیگران به اقداماتی دست می‌زنند تا آن‌ها را اسیر قانون کنند و از مجازات شدن بی‌دلیل آن‌ها لذت ببرند.

 افترای عملی جرمی است مقید به‌وسیله، یعنی اگر شخصی با قصد متهم نمودن دیگری، وسیله‌ای در خانه یا جیب او قرار دهد، ولی درواقع وسیله مزبور جزو آلات و ادوات جرم نباشد، مشمول حکم قانونی افترای عملی نخواهد بود.

به‌طور مثال برای لطمه زدن به اعتبار وکیل شرافتمندی که همواره مصلحت موکل را رعایت کرده و تمام دغدغه‌اش عدالت است، مقداری مواد مخدر را در جیب کت این وکیل می گذارند تا وی در هنگام ورود به دادگاه و در حین بازرسی دستگیر شود.

در برخی بسیاری از سازمان‌ها و ارگان‌ها به‌منظور کسب قدرت بیشتر و یا به کرسی نشاندن حرف‌های اشتباه و خواست‌های نامشروع، بی‌آنکه از عواقب و آثار و لطمات آن بر مردم و جامعه آگاهی وجود داشته باشد، این کار انجام می‌شود.

این در حالی است که در بسیاری از این موارد، آنان که مرتکب چنین اعمال خلاف اخلاق و قانون می‌شوند، با علم و آگاهی کامل نسبت به قانون مرتکب جرم می‌شوند. درحالی‌که بسیاری از مردم نسبت به این موضوعات و نیز موضع قانون‌گذار علم و آگاهی ندارند.

ماده ۶۹۹ از کتاب پنجم قانون مجازات اسلامی:

هر کس عالماً عامداً به‌قصد متهم نمودن دیگری آلات و ادوات جرم یا اشیای را که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می‌شود، بدون اطلاع آن شخص در منزل یا محل کسب یا جیب یا اشیایی که متعلق به اوست بگذارد یا مخفی نماید یا به نحوی متعلق به او قلمداد نماید و در اثر این عمل شخص مزبور تعقیب شود، پس از صدور قرار منع تعقیب و یا اعلام برائت قطعی آن شخص، مرتکب به حبس از شش ماه تا سه سال و یا تا هفتادوچهار ضربه شلاق محکوم می‌شود.

نکاتی در خصوص پاپوش درست کردن

عنوان مجرمانه قانونی برای عمل پاپوش درست کردن برای افراد، افترای عملی است.

افترای عملی جرمی است مقید به‌وسیله؛ به عبارتی، اگر کسی به‌قصد متهم نمودن دیگری وسیله‌ای در خانه یا جیب او قرار دهد، ولی درواقع وسیله مزبور جزو آلات و ادوات جرم نباشد مشمول حکم قانونی افترای عملی نخواهد بود.

افترای عملی جرمی مقید به نتیجه نیز هست، بنابراین چنانچه وسیله‌ای که طبق قانون داشتن آن جرم محسوب می‌شود را متعلق به دیگری نشان دهیم، بزه دیده باید حتماً تحت تعقیب قرار گیرد؛ بنابراین چنانچه وی مورد تعقیب قرار نگیرد عمل از شمول ماده موصوف خارج است.

افترای عملی با استفاده از هر شیء یا وسیله‌ای که داشتن و نگهداری آن طبق قانون جرم محسوب می‌شود، واقع می‌شود.

در چه حالتی افترای عملی محقق می‌شود؟

الف. داشتن سوءنیت عام برای مرتکب، به‌عبارتی‌دیگر وی باید سوءنیت عام در گذاردن و مخفی کردن آلات و ادوات جرم یا اشیایی که یافت شدن آن در تصرف یک نفر موجب اتهام او می‌شود،  داشته باشد.

ب. داشتن سوءنیت خاص، به‌عبارتی‌دیگر مرتکب قصد متهم نمودن دیگری را داشته باشد و این اعمال را عالمانه و آگاهانه و از روی عمد انجام داده باشد.

ج. بزه دیده یا همان شخصی که مورد افترای عملی واقع می‌شود، باید از این اعمال ارتکابی بی‌اطلاع باشد.

زمانی بزه دیده یا متضرر از جرم افترای عملی می‌تواند از امتیازات مقرر در این ماده به‌منظور تحت تعقیب قرار دادن اتهام زنندگان به خود استفاده کند که قرار منع تعقیب و یا اعلام برائت قطعی از وی صادرشده باشد؛ به عبارتی، صدور قرار منع تعقیب یا اعلام برائت قطعی متهم برای تحقق جرم ضرورت دارد.

مجرم نشان دادن افراد به‌وسیله جا ساز کردن مواد مخدر، از موارد تشدید مجازات خواهد بود.

انتهای پیام/۴۱۵۹/