ارمغان کووید-۱۹ برای کارگران

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا،  نشریه هفتگی اکونومیست در شماره جدید خود -۱۰ آوریل ۲۰۲۱- آینده بازار کار را در پرونده‌ای مفصل بررسی کرده و طرح جلد زیر را با تیتر «بالا رفتن*؛ یک گزارش ویژه درباره آینده کار» به آن اختصاص داده است. (* بالا رفتن در معنای ترفیع رتبه شغلی، موفقیت و پیشرفت کاری است.)

اکونومیست در سرمقاله این شماره با عنوان  «پیشرفت در یک دنیای کارگری» نوشته است:

بازگشت مشاغل، تغییر سیاست‌ها و تحول تکنولوژیکی می‌تواند دوره طلایی کار را برای کشورهای ثروتمند به ارمغان آورد.

در تصورات رایج ۴ دهه گذشته، وضعیت برای صاحبان سرمایه فوق‌العاده و برای کارگران بی‌نوایانه بوده است. جهان ثروتمند کارگران،  رقابت در تجارت، تغییرات بی‌وقفه فناوری، دستمزدهای نابرابر و بازیابی ناچیز از رکود اقتصادی را متحمل شده‌اند. سرمایه‌گذاران و شرکت‌ها از گسترش بازارهای جهانی، آزادسازی سیستم‌های مالی و مالیات‌های پایین شرکت‌ها لذت می‌بردند. حتی قبل از شیوع کووید-۱۹، این کاریکاتور از بازارهای کار درهم‌شکسته، اشتباه بود. امروز، همانطور که اقتصاد از پاندمی خارج می‌شود، برتری سرمایه نسبت به نیروی کار در حال معکوس شدن است.  و این امر زودتر از آنچه فکر می‌کنید، رخ خواهد داد.

پیش‌بینی یک جهان کار شگفت‌انگیز،  تنها یک سال پس از فاجعه حادث شده برای بازار کار، شاید کمی زودهنگام به نظر برسد. اما نمونه آمریکا نشان می‌دهد که با افول ویروس، شغل‌ها با چه سرعتی می‌توانند بازگردند. در بهار سال ۲۰۲۰ نرخ بیکاری این کشور نزدیک به ۱۵ درصد بود. این نرخ اکنون تنها ۶ درصد است، پس از یک سال که ۵ ماه آن جزو بهترین ۱۰ ماه تاریخ از نظر میزان استخدام بوده است.

در حال حاضر تصورات عمومی نسبت به سهولت یافتن شغل به سطحی رسیده است که رسیدن به این میزان پس از بحران مالی جهانی (سال ۲۰۰۸) نزدیک به یک دهه طول کشید. و حتی در اروپا که با موج سوم شیوع کرونا مواجه است، به موازات سازگاری اقتصادها با اقدامات مهارکننده ویروس، بازار کار نیز پیش‌بینی‌ها را شکست می‌دهد (از پیش‌بینی‌های امیدوارکننده،  سبقت می‌گیرد).

علاوه بر بهبود بازار کار، دو تغییر عمیق‌تر، یکی در سیاست و دیگری در فناوری در حال وقوع است.

با فضای سیاسی شروع کنید، که نسبت به دهه‌های گذشته،  برای کارگران دوستانه‌تر شده است. نشانه اولیه تغییر، افزایش حداقل دستمزدها در چرخه اقتصادی قبلی بود. در کشورهای عضو OECD* (مجموعه‌ای از کشورهای ثروتمند و توسعه‌یافته) حداقل دستمزدها نسبت به متوسط دستمزد متناسب با وزن جمعیت، بیش از یک‌چهارم افزایش یافت. اکنون دولت ها و نهادها بیش از حد نسبت به کارگران دوستی نشان می‌دهند.

رئیس جمهور جو بایدن امیدوار است تا از زیرساخت‌های برنامه‌ریزی شده خود برای پیشبرد اتحادیه‌ها و پرداخت دستمزد سخاوتمندانه استفاده کند. بانک‌های مرکزی حتی بیشتر نگران مشاغل هستند و کمتر دغدغه تورم دارند. این یک شوخی نبود وقتی که در اول آوریل صندوق بین‌المللی پول (IMF) که زمانی به سخت‌گیری و ریاضت اقتصادی مشهور بود، ایده مالیات همبستگی یکپارچه بر ثروتمندان و شرکت‌ها را به جریان انداخت. جیمی دیمون، رئیس JPMorgan Chase بزرگترین شرکت وال‌استریت، در نامه این هفته خود به سهامداران، خواستار افزایش دستمزدها شد؛ بدون اینکه درباره مدیران صحبت کند.

دومین تغییر بزرگ در بازار کار مربوط به حوزه فناوری است. پیشگویی‌های دوران پاندمی، پیش‌بینی مشکلات مضاعف بازار کار در درازمدت را می‌کردند؛  ربات‌ها ارتش بیکاران را ایجاد می‌کنند، مشاغل نامطمئن جایگزین مشاغل باثبات می‌شوند و حتی کارگران خوش‌شانسی که به ایمیل و صفحه مانیتور زنجیر شده‌اند در دل خودشان می‌دانند که "مشاغل مزخرف" آن‌ها بیهوده است.

اما همانطور که گزارش ویژه اکونومیست در این هفته توضیح می‌دهد، این ایده‌ها هرگز با شواهد پشتیبانی نمی‌شوند و یا دست‌کم به نظر نمی‌رسد که اکنون در آستانه تحقق باشند؛  در سال ۲۰۱۹ تقریبا دو سوم آمریکایی‌ها اظهار داشتند که از امنیت شغلی خود کاملا راضی هستند، در حالی که این میزان در سال ۱۹۹۹ کمتر از نصف بود. سهم کمتری از کارگران آلمانی نسبت به اواسط دهه ۲۰۰۰ احساس ناامنی شغلی می‌کنند. و کشورهایی که بیشترین اتوماسیون را دارند، مانند ژاپن، از کمترین نرخ بیکاری برخوردار هستند.

منبع: اقتصادنیوز

انتهای پیام/