آنا گزارش می‌دهد؛
چرنوبیل؛ داستان دنباله‌دار دردناک هسته‌ای/ حقایقی در مورد یکی از بزرگترین فاجعه‌های تاریخ
چرنوبیل نیازی به معرفی ندارد، در این نقطه بود که سال ۱۹۸۶ بزرگترین فاجعه هسته‌ای غیرعمدی تاریخ رخ داد. در این گزارش مروری خواهیم کرد بر برخی از حقایق کمتر بیان‌شده چرنوبیل.
به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آنا، چرنوبیل نیازی به معرفی ندارد، در این نقطه بود که در ۱۹۸۶ بزرگترین فاجعه هسته‌ای غیرعمدی تاریخ رخ داد و مردم پریپیات را به ترک این محیط مجبور کرد. از زمان وقوع حادثه تاکنون، در مورد تلفات جانی این فاجعه اختلاف نظر وجود دارد. این بحث و جدل حتی به نشریات پزشکی نیز کشیده شده است. هر چند در مجموع تنها بین ۳۱ الی ۵۴ نفر به صورت مستقیم پس از وقوع حادثه جان باختند، اما تلفات ناشی از اثرات بلند مدت آن، بین ۴ هزار نفر تا ۹۳ هزار نفر تخمین زده می‌شود. چرنوبیل اکنون سوژه «گردشگری سیاه» است و یکی از وهم‌انگیزترین مکان‌های کره زمین به حساب می‌آید. در این گزارش مروری خواهیم کرد بر برخی از حقایق کمتر بیان‌شده چرنوبیل.
۱. چرنوبیل راهی طولانی در پیش دارد!
بیش از سه دهه از وقوع فاجعه در چرنوبیل می‌گذرد، اما دانشمندان تخمین می‌زنند ۳ هزار سال طول می‌کشد تا پریپیات و مناطق اطراف آن برای سکونت انسان دوباره مناسب شوند، بنابراین فقط ۱٪ از زمان لازم گذشته است و حدود ۲۹۷۰ سال دیگر برای زیستی با خاطری آسوده در آنجا طول خواهد کشید.
با این وجود جالب است که بدانید هنوز عده‌ای در آنجا زندگی می‌کنند. درواقع برخی از ساکنان پس از تخلیه اجباری، به طور غیرقانونی به منطقه بازگشتند. تخمین زده می‌شود از حدود ۱۲۰ هزار نفری که قبل از حادثه در این منطقه زندگی می‌کردند، ۲۰۰ نفر به آنجا برگشتند. اکثریت این افراد را زنانی تشکیل می‌دهند که اکنون هفتاد و هشتاد ساله‌اند و روی زمین اجدادی خود کار می‌کنند. بسیاری نیز بدون آب و برق در همان خانه‌هایی که در آن به دنیا آمده‌اند زندگی می‌کنند. این افراد به طور غیرقانونی به این ناحیه بازگشتند.
۲. خطر در کمین است
حدود ۹۷٪ از مواد رادیواکتیو نیروگاه چرنوبیل هنوز سر جای خود باقی است. به توده کوریوم، شن و بتن ذوب‌شده و سایر اجزای تشکیل‌شده در جریان فاجعه چرنوبیل که زیر راکتور قرار دارد، «پای فیل» (Elephants Foot) اطلاق می‌شود. در زمان وقوع فاجعه، ۳۰۰ ثانیه تشعشع هسته مذاب آن کُشنده بود. هر چند اکنون این توده مهلک کیفیت خود را کمابیش از دست داده است اما هنوز خطرناک‌تر از آن است که بتوان به آن نزدیک شد.
۳. رادیواکتیو حافظ طبیعت!
بلافاصله پس از وقوع حادثه، منطقه‌ای در حدود دَه کیلومتر مربع به «جنگل سرخ» معروف شد زیرا بسیاری از درختان پس از جذب مقدار زیادی تشعشع به رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز درآمدند.
گرچه حیوانات بی‌شماری در ابتدای حادثه به دلیل تشعشعات کشته شدند و بسیاری دیگر در معرض ناهنجاری‌های قابل توجه و به طور بالقوه‌ای کشنده قرار گرفتند و حتی برخی از پرندگان دچار جهش ژنتیکی و تغییر شکل شدید شدند(این تشعشعات در پاره‌ای از موارد موجب از تخم بیرون آمدن پرندگانی با منقار تغییرشکل‌یافته شد)، اما به‌تدریج گونه‌های حیوانی این حادثه نفع بردند. اکنون به دلیل حضور تعداد کم انسان‌های حاضر در این محیط، عرصه برای حیات وحش باز شده و این منطقه به پناهگاه طبیعی حیوانات تبدیل شده است.
انجمن چرنوبیل در سال ۲۰۰۵ اعلام کرد: «این منطقه به طرز متناقضی به یک پناهگاه بی‌نظیر برای تنوع زیستیِ گونه‌های مختلف تبدیل شده است.» به دلیل حذف فعالیت‌های انسانی، اکنون تعداد برخی از حیوانات از جمله گرگ، خرس، عقاب، گوزن و... افزایش یافته است.
۴. اوضاع می‌توانست ۱۰ برابر بدتر از این باشد
طی این حادثه یک استخر بزرگ آب در زیر راکتور، مملو از جریان سیال رادیواکتیو شد. با گرم شدن مواد، بیم آن می‌رفت که این مواد در برخورد با آب باعث انفجار هسته‌ای شوند. برای اینکه چشم‌انداز بهتری در مورد امکان بروز چنین حادثه‌ای داشته باشید، ذکر این نکته لازم است که با وقوع انفجار اتمی، شمال اوکراین برای دست‌کم یک قرن غیرقابل سکونت می‌شد. در این میان سه نفر فداکارانه در این استخر غواصی کردند تا آب استخر را تخلیه کنند. اقدام آنها جان صدها هزار نفر را نجات داد. یک بنای یادبود در این نیروگاه برای کسانی که در جریان فاجعه جان خود را از دست داده‌اند ساخته شده است.
۵.سطح تشعشعات مشابه واقعه هیروشیما بود
اعتقاد بر این است که کسانی که در هنگام انفجار راکتور چرنوبیل در معرض تشعشع قرار گرفتند، به طور متوسط حدود ۴۵ دوز از این تابش را دریافت کردند. این میانگین دوز مساوی با مقداری است که پس از سرازیر کردن بمب اتمی بر سر مردم هیروشیما در سال ۱۹۴۵ ایجاد شد. در حالی که دوز ۴۵ برای ایجاد بیماری پرتوی کافی نیست (این بیماری‌ها معمولاً در اثر دریافت تشعشع با دوز در حدود ۲۰۰ ایجاد می‌شوند)، اما همچنان خطر سرطان را افزایش می‌دهد.
۶. سقط جنین فراوان
تخمین زده شده است که حدود ۱۰۰ الی ۲۰۰ هزار مادر پس از وقوع حادثه، جنین خود را سقط کردند زیرا پزشکان به آنها گفته بودند که احتمالاً نوزادان‌شان با نقص مادرزادی متولد خواهند شد. ازاین‌رو رادیوفوبیا یا تشعشع‌هراسی در میان مردم پدید آمد. امروزه سازمان بهداشت جهانی می‌گوید هیچ مدرکی مبنی بر شیوع نقص مادرزادی در میان نوزادانی که توسط مادران نزدیک به نیروگاه چرنوبیل زاده شدند، وجود ندارد.
انتهای پیام/۴۱۶۰/پ
انتهای پیام/
