پیشکسوتان در سال کرونایی جوانان تئاتری را تنها گذاشتند/ بازیگرانی را میشناسم که از ترس کرونا به تئاتر نمیآمدند، اما مهمانی شبانه آنها برقرار بود
رضا بهرامی در گفتوگو با خبرنگار حوزه سینما و تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، از اجرای دوباره نمایش «سگک» پس از تعطیلات نوروز 1400 خبر داد و گفت: این نمایش نوشته کهبد تاراج است که دیماه امسال در جشنواره تئاتر مقاومت به صورت آنلاین به نمایش درآمد و طراحی و کارگردانی آن به عهده من بود. این روزها درگیر تمرینات مربوط به این نمایش هستیم که انشاالله از شانزدهم فروردین تا بیست و چهار اردیبهشت1400 در سالن استاد سمندریان تماشاخانه ایرانشهر روی صحنه میرود.
این کارگردان تئاتر با اشاره به این که «سگک» با محوریت زندگی و شخصیت شهید شاهرخ ضرغام نوشته و اجرا شده است افزود: شاهرخ ضرغام از لاتهای پیش از انقلاب در خیابان پیروزی بود. او در این منطقه برای خود برو بیا و اسم و رسمی داشته و بسیاری از او حساب میبردند. شاهرخ ضرغام به دلیل هیکل درشتی که داشت، بادیگارد کابارهای بود اما در همین نمایش خاطرهای از او گفته میشود که ضرغام با لوتیگری خود بدون هیچ چشمداشتی زنی را از کار در کاباره نجات میدهد و حمایت میکند.
وی اظهار کرد: شاهرخ ضرغام در اوایل انقلاب وقتی با نام امام خمینی (ره) آشنا میشود، عکس امام را روی سینه خود خالکوبی میکند و با شروع جنگ تحمیلی به جبهه و منطقه جنوب کشور رفته و گروه پیشرو را به منظور مبارزه با رژیم بعث عراق تشکیل میدهد اما در نهایت پس از سه ماه به شهادت میرسد. او که از کودکی عاشق امام حسین (ع) بود آرزو داشت با این بزرگوار محشور شود. جنازه ضرغام هیچگاه پیدا نمیشود و تلویزیون عراق نیز درباره شاهرخ ضرغام برنامهای تهیه کرد.
سال کرونایی، سالی که پربار بود و سخت!
بهرامی درباره فعالیتهای خود در سال 99 نیز عنوان کرد: اتفاقاً من و دوستانم در گروه تئاتر «نزدیک» سال پرباری را پشت سرگذاشتیم و از این بابت خوشحال هستم. هرچند به خاطر شیوع ویروس کرونا واقعاً با محدودیت و سختیهای زیادی هم مواجه شدیم. تابستان امسال نمایش «جوادیه (بیست متری)» را در سالن قشقایی مجموعه تئاترشهر روی صحنه بردیم تا جزو اولین گروههای تئاتری باشیم که در آن شرایط در تئاتر شهر اجرا دارند. این شبها هم به عنوان مدیرتولید نمایش «یاماها» به کارگردانی کهبد تاراج در کنار دوستان هستم. نمایشی که تا بیست و دوم اسفندماه در تالار قشقایی روی صحنه میرود.
نمایش «جوادیه (بیست متری)»
بیمهریهایی که از اهالی تئاتر دیدیم
وی افزود: البته متأسفانه در این مسیر نه تنها حمایتی از سوی متولیان فرهنگی و نهادهای دولتی نداشتیم بلکه با بیمهریهایی هم از سوی برخی دوستان تئاتری مواجهه شدیم. خیلیها که خودشان را کنار کشیده بودند، فکر میکردند که ما کارهایمان را با لابی و روابط پشتپرده پیش میبریم. در حالی که خودشان هیچگونه حرکت مثبتی برای تئاتر نداشتند. ما اهالی تئاتر خودمان به جان هم افتادهایم و با حسادت و بُخل همدیگر را از بین میبریم.
بهرامی گفت: در شرایطی که تئاتر کشور به حضور پررنگ هنرمندان و بازیگران این عرصه نیاز داشت، خیلیها کرونا را بهانه کردند و وارد گود نشدند. بازیگران زیادی را میشناسم که پیشنهاد بازی در تئاتر را به بهانه کرونا رد میکردند،اما در همان ایام برای آنها مهمانیهای شبانه و سفرهای آنچنانی و استوری گذاشتن از این سفرها برقرار بود. حتی برای تماشای کارها نیز پایشان را به سالن نمیگذاشتند. آنها خودشان را به خواب زدهاند و کرونا برای آنها یک توجیهه بچهگانه است.
حمایت از جوانان فقط در حد صدور بیانیه
کارگردان تئاتر«جوادیه» افزود: از طرف دیگر بسیاری از پیشکسوتان تئاتر ما نیز ترجیح دادند که کنج عزلت اختیار کرده و خود را به زحمت نیندازند. این را با تأسف و خون دل میگویم که جوانان فعال در حوزه تئاتر در این سال کرونایی واقعاً تنها بودند.بزرگان و ریشسفیدان این عرصه به جز تعدادی انگشتشمار، از آنها حمایت نکردند.نه دولت حامی آنهاست و نه پیشکسوتان در کنارشان هستند.
وی عنوان کرد: اغلب این دوستان پیشکسوت تنها به صدور بیانیه بسنده کردند و فعالیت عملیاتی و مفیدی نداشتند.
بهرامی گفت: وضعیت خانه تئاتر هم که دیگر جای گفتن ندارد! نهادی که سالهاست تشکیل شده، اما اثرگذاری ملموسی برای هنرمندان تئاتر ندارد. ما سال هاست که امیدمان را از حمایت دولتی قطع کردهایم چراکه اصولا نگاه دولت به تئارت در حد پر کردن گزارش کار و یک پدیده تزئینی و تفننی است؛ اما خانه تئاتر هم کارکردی برای هنرمندان این عرصه نداشته است. جالب است که در ایامی که به خاطر فروکشکردن شیوع کرونا، دولت اجازه بازگشایی سالنهای تئاتر را داده بود، سالن خانه تئاتر بسته بود و همچنان هم تعطیل است.
این کارگردان تئاتر افزود: دیدید که در تجمعی هم که دو ماه پیش مقابل مجلس شورای اسلامی داشتیم، از 4هزار عضو خانه تئاتر حدود 150 تا 200 نفر حضور داشتند که اکثر آنها هم از جوانان تئاتری بودند. ضمن این که از چند روز پیش مدام در شبکههای اجتماعی و گروههای تلگرامی میگفتند که کسی در این گردهمایی چیزی نگوید و این یک تجمع سکوت است. خُب، نتیجه هم این شد که این اقدام هم صرفاً با یک بیانیه به پایان رسید و هنوز نتایج عملی آن را ندیدهایم. به هر حال امیدواریم که سال آینده این وضعیت اندکی بهبود پیدا کند و شاهد بالندگی و شکوفایی تئاتر در کشور باشیم.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/