تولید انبوه مشاوران املاک به جای مسکن

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، معضلات مسکن در ایران موضوعی نیست که عمق فاجعه آن بر کسی پوشیده باشد. یکی از معضلات اصلی این بخش، این است که برخلاف همه گزاره‌های قانونی و اخلاقی و برخلاف همه تجربیات جهانی، در ایران قانون‌گذار و نهاد اجرایی کشور یعنی دولت، این بازار را که درکنار خوراک و پوشاک، اصلی‌ترین نیاز انسان‌ها را تامین می‌کند، به حال خود رها کرده و از ابزارهای مالیاتی و تنظیمی استفاده نمی‌کند. نمونه بارز این معضلات، کاهش سهم تقاضاهای مصرفی از 80 درصد در اوایل دهه 60 به 25 درصد و افزایش سهم تقاضاهای سرمایه‌ای و سفته‌بازانه از 20 درصد به 75 درصد در سال‌های اخیر است.

افزایش سفته‌بازی در بازار مسکن درکنار همه عوامل بنیادین اثرگذار بر قیمت مسکن، موجب شده بخش قابل‌توجهی از تحولات قیمتی بازار مسکن به دست سفته‌بازان بیفتد. یکی از این زمینه‌ها، مشاغل فعال در حوزه مسکن و صنف مشاوران املاک است. مشاوران املاک یا همان بنگاهی‌ها که براساس فلسفه وجودی خود، عامل و واسطه انجام معاملات مسکن در کشور هستند، در برخی موارد با رفتارهای سوء خود نقش چشمگیری در افزایش قیمت مسکن داشته‌اند.

باوجود اینکه هنوز هم بسیاری از مشاوران املاک بر حقوق قانونی و شرعی خود اکتفا می‌کنند، اما تعداد زیاد مشاوران املاک گواه انحراف جدی در وظایف و تکالیف و عملکرد آنها است. برای نمونه بررسی‌ها نشان می‌دهد طی دوره 1375 تا زمستان امسال درحالی موجودی مسکن کشور رشد 2.5 برابری داشته که طی این مدت تعداد مشاوران املاک 19 برابر شده است.

همچنین بررسی سرانه معاملات انجام‌شده در کشور نشان می‌دهد تا روزهای اخیر در کشورمان 150 هزار و 471 مشاور املاک وجود داشته که با لحاظ تعداد معاملات مسکن و زمین (رهن و اجاره و فروش) طی یک‌سال منتهی‌به تابستان امسال، به‌طور میانگین به‌ازای هر مشاور فقط پنج‌فقره معامله انجام‌ شده است.

رشد 109 درصدی بنگاه‌های املاک کشور طی 9 سال

بر اساس آمار‌های استخراجی «فرهیختگان» تعداد مشاوران املاک در تابستان سال 99 به حدود 150 هزار و 471 مورد رسیده که با توجه به موجودی مسکن و همچنین جمعیت کشور رقم قابل توجهی است. تعداد بنگاه‌های املاک در سال 90 تقریبا 71 هزار و 916 مورد بوده است که رشد 109 درصدی را در سال‌های اخیر تجربه کرده است. شاید افزایش قارچ‌گونه بنگاه‌های معاملاتی که به‌وضوح در کوچه و خیابان شهر‌ها و استان‌های کشور دیده می‌شود در نگاه اول به‌عنوان یک معضل مطرح نشود اما پیشی‌گرفتن تعداد مشاوران از تعداد معاملات مسکن می‌تواند نشان‌دهنده رکود سنگین در بازار مسکن باشد.

افزایش 109 درصدی بنگاه‌ها درحالی رقم خورده است که در دهه‌های اخیر شاهد حضور تقاضا‌های سفته‌بازی به‌جای تقاضای مصرفی در بازار مسکن بوده‌ایم، به‌طوری‌که حجم تقاضای مصرفی درحالی از 80 درصد در دهه 1360 به 25 درصد در سال‌های اخیر رسیده که طی این مدت تقاضاهای سرمایه‌ای از 25 درصد به بیش از 75 درصد در سال‌های اخیر رسیده است. زمانی که تعداد مستاجران کشور تغییری پیدا نکرده و همچنین موجودی مسکن کشور نیز کمتر از 600 هزار واحد تغییر داشته است، افزایش تعداد مشاوران املاک تنها می‌تواند به‌معنی افزایش دلالی در این بازار باشد.

افزایش تعداد مشاوران املاک بدون پیش‌نیاز‌های تحصیلی، کارشناسی و سهل‌الوصول بودن مجوز‌های صنفی آن، تبعاتی دارد که درنهایت بازار مسکن کشور را در پدیده «سفته‌بازی ملی-استانی» گرفتار خواهد کرد. با وجود فعالیت افراد متخصص و متعهد در این صنف، اما متاسفانه نقش برخی بنگاه‌ها در قیمت‌سازی مسکن، افزایش معاملات سفته‌بازانه و... غیرقابل انکار است، به‌ویژه اینکه برخی از مشاوران املاک خود در حوزه ساخت‌وساز نیز فعال بوده و ذی‌نفعان افزایش سفته‌بازی و قیمت‌ها در بازار مسکن هستند.

رشد مشاوران املاک 7 برابر موجودی خانه کشور

یکی از نمونه‌های جالب توجه تعداد زیاد مشاوران املاک در کشور، مقایسه روند رشد تعداد مشاوران املاک با رشد موجودی خانه‌های کشور است. براساس آمارهای رسمی مرکز آمار ایران، طی سال‌های 1375 تا پایان تابستان سال 1399 تعداد واحدهای مسکونی کشور (دارای سکنه و خالی) از 10 میلیون و 770 هزار و 112 واحد با رشد 2.5 برابری به 26 میلیون و 803 هزار و 170 واحد در پایان تابستان سال‌جاری رسیده است.

اما براساس آمارهای مرکز آمار ایران و اطلاعات درج‌شده در سامانه معاملات املاک و مستغلات کشور طی این مدت تعداد مشاوران املاک کشور از 8 هزار و 58 مشاور در سال 1375 با رشد 19 برابری به 150 هزار و 471 مشاور رسیده است. این بدین معنی است که طی دوره 1375 تا پایان تابستان امسال تعداد مشاوران املاک کشور 7.5 برابر موجودی خانه‌های کشور رشد کرده است.

البته تعداد مشاوران املاک ذکرشده صرفا مربوط به مشاوران دارای مجوز رسمی است و اگر آمار غیررسمی‌ها هم به این اعداد اضافه شود، به اعداد عجیب و غریب‌تر هم خواهیم رسید. برای نمونه علی مرادزاده، رئیس اتحادیه صنف مشاوران املاک مشهد در مهرماه سال 1398 مدعی شده ۳ هزار بنگاه غیرمجاز در مشهد فعالیت می‌کنند.

در تهران نیز در سال‌های گذشته یکی از اعضای اتحادیه مشاوران املاک مدعی شده بود 2 هزار مشاور املاک غیرمجاز در این شهر فعالیت می‌کنند. اما درخصوص سرانه مشاور املاک نیز مقایسه تعداد موجودی املاک با تعداد مشاوران نشان می‌دهد در سال 1375 به ازای 10 میلیون و 770 هزار خانه در کشور 8 هزار و 85 مشاور وجود داشته است.

این بدین معنی است که در سال 1375 به ازای هر مشاور املاک، هزار و 337 ملک در کشور وجود داشته است. این تعداد در سال 1385 به ازای هر مشاور به 486 خانه، در سال 1390 به ازای هر مشاور به 277 ملک و در پاییز امسال نیز درمجموع 26 میلیون و 803 هزار و 170 ملک در کشور وجود داشته است که با درنظر گرفتن 150 هزار و 471 مشاور املاک، به ازای هر مشاور حالا 178 ملک در کشور وجود دارد.

مناطق آزاد در ردیف اول رشد تعداد مشاوران املاک

نکته جالب دیگر تعداد مشاوران املاک در مناطق آزاد کشور است. تعداد بنگاه‌ها در این مناطق از 49 مورد در سال 90 به 148 مورد در سال 98 رسیده است که نشان از رشد 202 درصدی تعداد مشاوران املاک در این مناطق دارد. این رشد، مناطق آزاد را رتبه اول رشد تعداد مشاوران املاک طی 9 سال اخیر قرار می‌دهد. این نکته بسیار قابل تاملی است که مناطق آزاد که با هدف جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی، افزایش تولید و صادرات تشکیل شده و معافیت‌های گسترده مالیاتی هم به آنها اعطا شده، عملا فعالیت آنها به سفته‌بازی زمین و مسکن منتهی شده است.

در این خصوص بررسی وضعیت منابع درآمد سازمان‌های مناطق آزاد نیز این موضوع را به‌خوبی تایید می‌کند چراکه براساس آمار و ارقام لایحه بودجه سال 1399 نزدیک به 50 درصد از منابع بودجه‌ای سازمان مناطق آزاد شامل بخش‌هایی از درآمدها، واگذاری دارایی‌های سرمایه‌ای و عوارض ورود کالاهای تجاری از مسیر منطقه به سرزمین اصلی، درآمد حاصل از فروش زمین و مستحدثات و همچنین درآمد حاصل از عوارض ورود کالاست.

همان مواردی که اصلا جزء ماموریت‌های اصلی تاسیس و ایجاد مناطق آزاد در ماده «1» قانون چگونگی اداره مناطق آزاد تجاری-‌صنعتی نبوده و نیست. همچنین بررسی جزئیات عملکردی ردیف‌های درآمدی کل سازمان‌های منطقه آزاد در سال 1396 (آخرین گزارش مستند) نیز نشان می‌دهد از مجموع 790 میلیارد تومان ردیف‌های درآمدی این مناطق، 38 درصد مربوط به ردیف‌های عوارض ورود و خروج کالا و مسافر، 28 درصد مربوط به صدور مجوزها، نزدیک به 14 درصد مربوط به خدمات شهری، 6.8 درصد مربوط به درآمد عمومی واحدهای خاص، 1/4 درصد مربوط به سایر درآمدها، 4 درصد مربوط به اجاره، 2.4 درصد مربوط به خدمات بندری و فرودگاهی و یک‌درصد هم مربوط به خدمات انبارداری و لجستیک است.

بر این اساس، داده‌های مذکور نشان می‌دهد اگرچه هدف از تاسیس مناطق آزاد، تولید، صادرات و جذب سرمایه‌گذاری خارجی و انتقال فناوری است اما حجم بالای سهم عوارض ورود و خروج، خدمات عمرانی (صدور مجوزها و خدمات‌ شهری) و اجاره در منابع درآمدی مناطق نشان می‌دهد فعالیت مناطق آزاد ایران عمدتا در بورس‌بازی زمین و مسکن و خدمات شهری خلاصه‌شده و رسالت اولیه آنها رو به فراموشی است.

تعداد شگفت‌انگیز مشاوران املاک در استان‌های شمالی

براساس آمارهای استخراجی «فرهیختگان» از داده‌های مرکز آمار ایران و همچنین سامانه معاملات املاک و مستغلات کشور، تا روزهای اخیر تعداد مشاوران املاک کشور به 150 هزار و 471 واحد رسیده است. از این تعداد، 25 هزار و 554 واحد در استان تهران قرار دارد، در رتبه دوم مازندران با 15 هزار و 624 واحد، در رتبه سوم استان خراسان رضوی با 12 هزار و 767 واحد، در رتبه چهارم گیلان با 10 هزار و 249 واحد و آذربایجان‌شرقی نیز با 10 هزار و 88 واحد در رتبه پنجم قرار دارد.

قرار گرفتن استان‌های شمالی در رتبه‌های دوم و چهارم از لحاظ بیشترین مشاور املاک درحالی است که از لحاظ جمعیت، استان‌های تهران، خراسان رضوی، اصفهان، فارس و خوزستان به ترتیب 5 استان پرجمعیت کشور هستند. گرچه بخشی از رشد تعداد مشاوران املاک و تعداد زیاد آنها در استان‌های شمالی کشور ناشی از رشد بخش گردشگری در این استان‌ها و افزایش تعداد اجاره ویلا و خانه در این استان‌ها است، اما تلاش برای تبدیل زمین‌های کشاورزی به ویلا که برخی مشاوران املاک اتفاقا خود نیز به‌عنوان سازنده مسکن مطرح هستند، در این افزایش بی‌ثاثیر نیست.

به‌نظر می‌رسد با نفوذی که برخی از مشاوران املاک سازنده ملک در شهرداری‌ها و شورای شهر برخی از مناطق شهری دارند، افزایش تعداد مشاوران املاک علاوه‌بر سفته‌بازی در بازار زمین و مسکن، در تغییر کاربری اراضی کشاورزی و تبدیل آنها به مسکن و ویلا نیز موثر بوده است. همچنین بررسی تغییرات تعداد مشاوران املاک در دوره 1390 تا زمستان سال‌جاری نیز نشان می‌دهد در کنار استان‌های محروم، استان‌های مازندران، گیلان و گلستان از سال 90 تاکنون شاهد افزایش؛ 172، 162 و 142 درصدی در تعداد بنگاه‌های معاملاتی بوده‌اند. 10 هزار بنگاه املاکی در استان مازندران طی این 9 سال تاسیس شده است.

این تعداد در استان گیلان حدود 6 هزار 340 مورد و در گلستان نیز هزار و 712 مورد بوده است. افزایش 13هزارتایی در تعداد مشاوران املاک در سه استان شمالی کشور در کنار محدودیت‌های اراضی مسکونی این سه استان قطعا پاسخگوی نیاز معاملاتی این همه بنگاه‌های املاکی و همچنین تقاضای شمال نشینی برخی از هموطنان نخواهد بود، به همین دلیل دو پدیده «درخواست‌های تغییر کاربری اراضی» و همچنین «پدیده جنگل‌خواری» می‌تواند از نشانه‌های افزایش بی‌حدوحصر تعداد مشاوران املاک باشد.

در کنار استان‌هایی که بیشترین تعداد مشاوران املاک را دارند، استان خراسان‌جنوبی با 652 مشاور املاک کمترین تعداد مشاوران را پس از مناطق آزاد دارد. ایلام با 688 مشاور املاک در رتبه  دوم کمترین تعداد بنگاه‌های معاملاتی است، در رتبه سوم استان کهگیلویه‌وبویراحمد با 851 مشاور قرار دارد، در رتبه چهارم چهارمحال‌وبختیاری با 987 بنگاه معاملاتی و در رتبه پنجم نیز استان سیستان‌وبلوچستان با 1045 بنگاه معاملاتی ایستاده است. یزد با 1121 بنگاه معاملاتی، هرمزگان با 1125، سمنان با 1425 و خراسان شمالی با 1597 بنگاه معاملاتی، از دیگر استان‌هایی هستند که کمترین تعداد مشاوران املاک در کشور را دارند.

 استان‌های محروم در صدر رشد تعداد بنگاه‌ها!

یکی از نکات قابل تامل از مقایسه پراکنش استانی تعداد بنگاه‌های املاک کشور، رشد شگفت‌انگیز تعداد مشاوران املاک در مناطق محروم و کم‌برخوردار کشور طی سال‌های 1390 تا تابستان 1399 است. براین اساس آمارها نشان می‌دهد طی دوره 1390 تا تابستان 1399 پس از مناطق آزاد که با رشد 200 درصدی در راس رشد تعداد مشاوران املاک قرار گرفته‌اند، استان‌های کهگیلویه‌وبویراحمد، خراسان شمالی، بوشهر، ایلام، کرمانشاه و لرستان به ترتیب با 194، 185، 182، 175، 172 و 168 بیشترین رشد در تعداد مشاوران املاک را طی 9 سال اخیر داشته‌اند.

این ارقام درحالی است که میانگین رشد تعداد مشاوران املاک کشور طی این مدت 109 درصد بوده و در مناطقی این میزان مثلا در هرمزگان 32 درصد، در یزد 57 درصد، در تهران 69 درصد، در خوزستان 77 درصد، در خراسان رضوی 77 درصد، در البرز  84 درصد و در قزوین نیز این میزان 91 درصد بوده است.  بالا بودن رشد تعداد مشاوران املاک در استان‌های محروم نکته قابل توجه این آمارهاست.

افزایش مشاوران در این استان‌ها بدون افزایش چشمگیر تعداد ساخت‌وساز‌ها می‌تواند این پیام را مخابره کند که سفته‌بازی در بازار زمین و مسکن از مرکز و استان‌های پردرآمد به استان‌های محروم نیز کشیده شده است، این همان اتفاق ناگوار «سفته‌بازی ملی» است که «فرهیختگان» در چندین گزارش نسبت به آن هشدار داده است. نمونه این سفته‌بازی‌ها در تعداد زیاد دستگیری‌های اعضای شواری شهرها در کشور نیز آشکار است، افرادی که به‌واسطه تسهیل سفته‌بازی زمین و مسکن، تسهیل تبدیل و تغییر کاربری اراضی و... رشوه گرفته یا تخلفات دیگری داشته‌اند، موید همین موضوع است.

نمونه دیگر، افزایش درخواست‌های تبدیل روستاها به شهر در کشور است، براساس آمارها در سال 1398 تعداد 500 درخواست تبدیل روستا به شهر وجود داشته است، این درخواست در ظاهر برای دسترسی به خدمات شهری و زیرساخت‌ها است؛ اما بررسی تعداد و رشد جمعیت مناطق شهری کوچک نشان می‌دهد پس از تبدیل روستاها به شهر، عملا با تغییر نقش روستاها از کشاورزی و تولیدی به خدمات، زمین و مسکن تعیین‌کننده سرنوشت ساکنان و به‌ویژه مدیران جدید شهر هستند.

5 معامله به ازای هر مشاور طی یک‌سال!

هر چند تغییر قیمت‌ها در بازار مسکن مرتبط با متغیر‌های کلان اقتصادی مثل؛ نرخ بهره، نقدینگی و... است اما در شکل‌گیری حباب‌های قیمتی دوره‌ای در این بازار نمی‌توان نقش فعالان آن را انکار کرد. همانطور که در بازاری مثل بورس بازیگران و بازیگردان‌های سهام‌ها در افزایش بی‌دلیل قیمت سهم‌ها تاثیر گذارند، در بازاری مثل مسکن نیز مشاوران املاک می‌توانند این نقش را داشته باشند.

در واقع عمده مشاوران املاک در موقعیتی خاص می‌توانند با تشکیل کارتل‌های اقتصادی، قیمت زمین را در مناطق مورد نظر خود افزایش دهند. در این خصوص، بررسی تعداد سرانه معاملات مسکن و زمین (اجاره و فروش) به ازای هر مشاور املاک مساله مهمی است. در این خصوص بررسی‌های «فرهیختگان» از داده‌های مرکز آمار ایران از کل معاملات رسمی (فروش و اجاره) طی 12 ماهه منتهی به پایان تابستان سال جاری در کشور نشان می‌دهد طی این مدت 756 هزار 765 فقره معامله در کشور انجام شده که با در نظر گرفتن 150 هزار و 471 مشاور املاک رسمی و ثبت شده در کشور، به ازای هر مشاور املاک به طور میانگین 5 فقره معامله به هر کدام خواهد رسید. این تعداد در استان البرز که رتبه اول کشور را دارد، 17 معامله به ازای هر مشاور املاک است.

در رتبه دوم هرمزگان با 10 معامله، تهران و خوزستان هر کدام با 9 معامله و بوشهر، قزوین، کردستان و کرمانشاه نیز هر کدام با 6 فقره معامله طی یک‌سال به ازای هر مشاور املاک در رتبه‌های بعدی و بالاتر از میانگین کشوری قرار دارند. این تعداد یعنی سرانه معامله به ازای هر مشاور املاک در استان‌های اصفهان، خراسان‌جنوبی، خراسان‌رضوی و سمنان هر کدام فقط یک معامله است. همچنین این تعداد در استان‌های آذربایجان‌غربی، اردبیل، چهارمحال‌‌و‌بختیاری، زنجان، کرمان، گیلان و مازندران نیز هر کدام 2 معامله طی یک‌سال به ازای هر مشاور املاک است. این موارد تایید می‌کند که مشاوران املاک قطعا نمی‌توانند با معاملات رسمی و ثبت‌شده حتی هزینه اجاره واحد صنفی خود را بپردازند.

اما اینکه درآمد مشاوران املاک از کجاست، به‌نظر می‌رسد معاملات ساعتی املاک، بسازوبفروشی، پروژه‌های مشارکتی ساخت‌وساز و ترفندهای دیگر که اتفاقا در تشدید بورس‌بازی مسکن و زمین نقش بنیادی دارد، از اجزای اصلی درآمدزایی مشاوران املاک در کشور است. نکته قابل تامل اینکه بررسی‌های میدانی نیز نشان می‌دهد در حاشیه شهرها و در مناطق خوابگاهی و پیرامون شهرهای بزرگ و همچنین روستاهای متصل به شهرهای بزرگ تعداد مشاوران املاک بسیار قابل توجه است که این موضوع نیز از نشانه‌های وجود سودهای هنگفت ناشی از تبدیل و تغییر کاربری اراضی کشاورزی و بایر به مناطق مسکونی است که اتفاقا فاقد هرگونه شاخص‌های کیفیت زندگی هم هستند.

منبع: روزنامه فرهیختگان

انتهای پیام/