آلودگی هوا و اعتمادسوزی ملی

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، آلودگی هوا در کلان‌شهرها امری رایج و مرسوم است که عموماً سیاست‌گذاران سعی می‌کنند با اصلاح سازوکارهای زیست اجتماعی و شهری و ساماندهی مشاغل و صنایع آلوده‌کننده آن را کاهش دهند.

آلودگی هوا نه‌تنها مشکلات متعددی در حوزه‌های بهداشتی،زیستی و اجتماعی برای شهروندان ایجاد می‌کند بلکه در طول زمان باعث افزایش هزینه‌های دولت برای رفع تأثیرات منفی آن نیز می‌شود.

سال‌هاست که طی تحقیقات و بررسی‌های علمی متعددی که صورت گرفته، منشأ آلودگی هوا در تهران و سایر کلان‌شهرها تقریباً مشخص‌شده و این موضوع معمای پنهانی نیست. مطالعات متعدد انجام شده در این بخش ضمن مشخص کردن نوع آلاینده منابع تولید آن را نیز تعیین کرده است.

حال چه باید کرد؟

در کشور ما در خصوص معضل آلودگی‌های زیست‌محیطی به‌خصوص آلودگی هوا خلأ قانونی وجود ندارد و موضوع مقابله با آلودگی هوا تقریباً از سال ۱۳۲۸ مورد توجه قانون‌گذار بوده و صریحاً مسئولیت‌های قانونی در این زمینه مشخص‌شده است.

بعد از پیروزی انقلاب اسلامی نیز توجه ویژه‌ای در اصل ۵۰ قانون اساسی کشور به این موضوع صورت گرفته است. قانونی که به صورت انحصاری و دقیق به موضوع آلودگی هوا پرداخته، قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا مصوب ۱۳۷۴ است که آن هم به دلیل پاره‌ای از ایرادات در سال ۱۳۹۶ جای خود را به "قانون هوای پاک" داد.

در آخرین تلاش قانون‌گذار در این حوزه، تقریباً ۱۶ نهاد به صورت مستقل و شفاف و با شرح کامل وظایف ، مسئول شناخته شده‌اند که باید با اجرای دقیق دستورالعمل‌هایی که در قانون هوای پاک مطرح شده در کاهش آلودگی هوا نقش اساسی ایفا کنند.

بزرگ‌ترین مانع اما بر سر اجرای دقیق این قوانین عدم مسئولیت‌پذیری نهادهای مسئول و فقدان نظارت لازم از سوی دستگاه‌های نظارتی است که باعث شده با وجود فراهم بودن همه مقدمات لازم برای حل این بحران، ما همچنان سال به سال شاهد گسترش و شدت آلودگی هوا و آسیب‌های ناشی از آن باشیم.

در این میان آنچه بیش از هر چیز اهمیت دارد، آسیب جدی به سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی نسبت به کارآمدی و توانمندی حاکمیت و نهادهای مسئول است. افکار عمومی همواره با این سؤال روبرو است که با وجود قوانین کامل و تخصیص بودجه سالیانه از محل مالیات شهروندان چرا همچنان معضل آلودگی هوا سال به سال ابعاد وخیم‌تری پیدا می‌کند و برای تغییر وضعیت و امکان تنفس هوای سالم فقط باید دست به دعا برداشت و از کائنات طلب باد و باران کرد؟!

آمارهای رسمی منتشر شده حاکی است که سالانه بیش از ۱۰ هزار نفر در کشور و بیش از ۴ هزار نفر در تهران بر اثر آلودگی هوا جان خود را از دست می‌دهند. ابعاد اجتماعی، عاطفی و حتی اقتصادی این رخداد تلخ به تنهایی مبین عمق نگران‌کننده‌ای است که این بحران خودساخته از آن برخوردار است.

متأسفانه هرساله به جای افتتاح طرح یا پروژه‌ای که به کاهش آلودگی هوا کمک کند و اثر واقعی بر تقلیل نگرانی‌های جامعه در این بخش داشته باشد شاهد رونمایی از بهانه‌های جدید و مجادلات فرافکنانِ دستگاه‌های مسئول با یکدیگر هستیم. امسال هم چون سنوات قبل دلیل جدیدی به نام مازوت سوزی در نیروگاه‌های برق تولید و معرفی شد.

آلودگی هوای کلان‌شهرهای ایران محصول مازوت سوزی نیست بلکه نتیجه بی‌مسئولیتی، عدم تمرکز، بی‌برنامگی و اجرای ناقص قوانین و عدم توجه به اولویت‌های جامعه است که مهم‌ترین آن موضوع زیست سالم در محیطی امن و سلامت است.

منبع: نورنیوز

انتهای پیام/