سیدعلی شجاعی: نوشته‌های من از پدرم تلخ‌تر است
سیدعلی شجاعی با اشاره به نوشتن داستان‌های آیینی و مذهبی، گفت: «نباید تصور کنیم که ائمه اطهار در خلأ زندگی می‌کردند. ایشان در تقابل با دشمنانشان به راه خود ادامه داده‌اند و اساسا حق در تقابل با باطل معنا و مفهوم پیدا می‌کند.»
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط‌عمومی فرهنگسرای گلستان، سید علی شجاعی با اشاره به شباهت قلمش با پدرش، عنوان کرد: «ادبیات سیدمهدی شجاعی ایده‌آل‌گرا و آرمان‌گرایانه است و در فضایی اثباتی به ترسیم سپیدی‌ها می‌پردازد. نمونه این ادبیات را می‌توان در مجموعه داستان‌های «سانتاماریا» و سایر آثار ایشان مشاهده کرد.»
وی درباره اینکه آیا از مقایسه آثارش با سید مهدی شجاعی ناراحت می‌شود یا خیر، بیان کرد: «نوشته‌های من برخلاف ایشان نگاه تلخ‌تری به موضوعات مذهبی مشترک میان ما دارد. نسل سیدمهدی شجاعی نسلی صبور‌تر و بامدارا بودند، اما این خویشتن‌داری در نسل من کمتر به چشم می‌خورد.»
نویسنده «به بلندای آن ردا» در مورد ویژگی‌های این رمان، تصریح کرد: «در این رمان زندگی امام رضا (ع) را از خلال شقی‌ترین دشمنش روایت کرده‌ام و تلاش‌ام بر این بوده است که حق را دربرابر باطل ترسیم کنم تا زندگی معصوم را در بستر داستان روایت کنم. زیرا ائمه در جدال و در برابر راه‌های باطل دشمنان و شقاوت‌هایشان معنا و مفهوم تازه‌ای می‌یابند.»
وی با اشاره به دو رمان دیگرش «فصل شیدایی لیلا‌ها» و «حاء. سین. نون»، گفت: «من در این دو رمان به واقعه عاشورا و صلح امام حسن (ع) نزدیک شده‌ام، در اینجا هم از دیدگاه مخالف به سیره معصوم نزدیک شده‌ام. ما نباید غفلت گذشتگان را در امتزاج حق و باطل تکرار کنیم. ما در کارهای دینی ۱۰۰ سال گذشته به مخالفان نپرداخته‌ایم و نتوانسته‌ایم منظور را با همه ابعاد و زوایایش منتقل کنیم.»
برنده جشنواره بین المللی کتاب سال رضوی در حاشیه نقد کتاب «به بلندای آن ردا» در فرهنگسرای گلستان، افزود: «به جز معصومان که سفید مطلق هستند، همه افراد خاکستری‌اند و ویژگی‌های یک انسان عامی و عادی را دارند. اما چهره‌های منفوری چون مامون، شمر و... در اوج ظلم و شقاوتشان سیاه مطلق می‌شوند. که باید این سیر را مورد توجه قرار داد.»
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
