چرا گفت‌وگو با آمریکا منتفی است؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، محمدكاظم انبارلویی طی یادداشتی در روزنامه رسالت نوشت: از پیروزی بایدن باید استقبال كرد، نه از باب این كهاو به ترامپ برای ما ترجیح دارد، بلكه از این باب كه دولت بایدن تنها دولتی است كه طی ۴۰سال گذشته در آمریكا بر سر كار آمده كه هر گونه ‌«گفت‌وگو»، «مذاكره» و «توافق» با او منتفی است. ترامپ كه سر كار آمد، صریح گفت: ایرانیان سر دولت اوبامای دموكرات‌ها كلاه گذاشته‌اند.

به همین دلیل برجام را پاره كرد،‌ اما بایدن نمی‌تواند ادعا كند كه ما در برجام فریب خوردیم، چون او در دولت اوباما، دوم شخص مفرد كاخ سفید بود. دولت ما نه ساعت‌ها، روزها و ماه‌ها بلكه دو سال تمام با این جماعت دموكرات نشسته، گفت‌وگو، مذاكره و سپس توافق كردند. لذا هیچ حرف ناگفته‌ای بین ما و دموكرات‌ها باقی نمانده كه نیاز به مذاكره، گفت‌وگو و توافق جدید باشد. گفت‌وگو با دموكرات‌ها در حضور پنج دولت بزرگ دنیا صورت گرفت و توافق به امضای پنج قدرت هسته‌ای كه حق وتو در سازمان ملل دارند، انجام شد، اما همین دموكرات‌های بدعهد در زمان خود زیر عهد و پیمان خود زدند و ترامپ براساس همان بدعهدی زیر بار تعهدات آمریكا نرفت و با پررویی نه‌تنها برجام را نادیده گرفت، بلكه بر حجم و اندازه تحریم‌ها افزود.

ما باید از خروج ترامپ از كاخ سفید خشنود باشیم. او یک سیاستمدار فاسد، فاسق، بدعهد و شرور بود. جامعه جهانی امروز خشنودی خود را از شكست ترامپ پنهان نمی‌كند. ما در دولت جمهور‌ی‌خواهان گرفتار یک پیرمرد جاه‌طلب، مغرور، قدرت‌طلب، شرور و قمارباز بودیم. اكنون در دولت بایدن گرفتار یک پیرمرد ۷۷ساله هستیم كه در جاه‌طلبی و شرارت دست‌كمی از رقیب خود ندارد.

دشمنی آمریكا با ملت ایران با ترامپ شروع نشده بود كه با رفتن او خاتمه یافته باشد. اعتیاد به مذاكره به هر قیمت، آمریكا را به تحریم علیه ملت ایران معتاد كرده است. ما باید از این اعتیاد دست برداریم، چون دشمن را علیه ملت ما جری می‌كند.

كسانی كه بر طبل گفت‌وگو و مذاكره با آمدن بایدن می‌‌كوبند، یا می‌خواهند درجه بلاهت خود را برای مردم بازگو كنند، یا حافظه تاریخی مردم و شعور سیاسی ملت را نادیده بگیرند.

از كل تحریم‌های ضدایرانی آمریكا، ۲۷ فقره آن در دولت‌های دموكرات آمریكا به تصویب رسیده و تنها هفت فقره آن در دولت جمهوری‌خواهان تصویب شده است. در این میان، دولت دموكرات اوباما كه ما در برجام با او توافق كردیم، با ۱۳ فقره تحریمركورددار است.

قطعنامه ۱۹۲۹ شورای امنیت كه در حمایت از فتنه سبز تصویب شد و شدیدترین فشارها را در زمینه انرژی، عدم دسترسی ایران به منابع مالی، كشتیرانی و حمل و نقل هوایی ایجاد كرد، با فشار اوباما تصویب شد، آن هم در زمانی كه او نامه فدایت شوم برای رهبر انقلاب نوشته بود.

هر آنچه باید گفت و شنید، در جریان مذاكرات و توافق برجام در مرئی و منظر جهانیان با حضور ۶ قدرت جهانی آن‌هم در زمان سلطنت دموكرات‌ها در كاخ سفید گفته شد. هیچ چیز باقی نمانده كه قابل گفت‌وگو، مذاكره و توافق باشد. هر كس كه یک جو عقل دیپلماتیک داشته باشد، نمی‌تواند دوباره از ضرورت گفت‌وگو، مذكره و توافق آن‌هم با دموكرات‌ها دم بزند.

ایران به تمام تعهدات برجامی حتی فراتر از آن برای جلوگیری از بهانه‌جویی‌های آمریكا عمل كرده است. آمریكا نه‌تنها به تعهدات خود عمل نكرده، بلكه بر میزان خصومت خود افزوده  و از طرح آن هم در جامعه جهانی باكی ندارد. این وسط یک چیز باقی مانده‌ آن‌‌هم انجام تعهدات آمریكا و عدم مداخله در امور ایران و در رأس آن‌ها «لغو» نه «تعلیق» همه تحریم‌های ظالمانه!

اگر یک روز از خواب بیدار شدیم و دیدیم كاخ سفید طی بیانیه‌‌ای همه تحریم‌ها را لغو كرده، ذوق‌‌زده نشویم، این فقط یک «اعلام» است. باید این اعلام «اعمال» شود. باز اگر روزی از خواب بیدار شدیم و دیدیم واقعا تحریم‌ها عملا برداشته شده است، باز ذوق‌زده نشویم و پرچم مذاكرات را بالا نبریم. هر گونه گفت‌وگو و مذاكره با آمریكا با این حجم از دشمنی ۴۰ساله یا بهتر بگوییم ۷۰ساله با رفع نمادهای خصومت پاک نمی‌شود. اگر دستوری برای مذاكرات بعد از لغو تحریم ها باقی باشد؛ موضوع تعیین میزان خسارت‌های وارده به ملت ایران در طول دخالت‌های آمریكا در كشورمان است.

آرایش ما در این مذاكرات این نیست كه یک مشت دیپلمات را در ردیف اول دو طرف از گفت‌وگو بنشانیم. از طرف آمریكا حتما باید وزیر خزانه‌داری آمریكا، طرف گفت‌وگوی ما باشد و در طرف ایران، نماینده سه نهاد نظارتی دیوان محاسبات، سازمان حسابرسی و سازمان بازرسی كل كشور باشد. این نماینده باید قبلا با تشكیل جلسات كارشناسی میزان دقیق خسارت‌های مادی و معنوی دولت آمریكا علیه ملت ایران را احصاء و به طرف آمریكایی ابلاغ كند.ای‌كاش در دولت ایران با این‌همه وزارتخانه‌های عریض و طویل، ما هم یک وزیر خزانه‌داری داشتیم تا هم در جنگ اقتصادی، بخشی از فرماندهی عملیات علیه آمریكا را به عهده می‌گرفت و هم در گفت‌وگوهای احتمالی آینده با دشمن، طرف اصلی گفت‌وگو به عنوان نماینده ملت ایران از بیت‌المال مسلمین صیانت می‌كرد. فقط خدا می‌داند كه برجام چه خسارت‌های مالی عظیمی به تأسیسات هسته‌ای ما زده است. خدا می‌داند كه عدم اجرای توافقات و بدعهدی آمریكا چه خسارتی به اقتصاد ایران وارد كرده است. اینها باید در یک‌جا حسابدهی، حسابكشی و حسابرسی شود و با دقت در گفت‌وگو و مذاكره به عنوان اصلی‌ترین موضوع مطرح شود.

با چشم‌اندازی كه از مناسبات ایران و آمریكا داریم، هر گونه گفت‌وگو، مذاكره و توافق در دولت فعلی با آمریكا منتفی است، چون دولت روحانی طی هفت سال گذشته هر آنچه در چنته از استعداد گفت‌وگو، مذاكره و توافق داشته، انجام داده است. اكنون یک متن توافق در پیش روی دارد كه یک‌سویه به تعهدات خود عمل كرده و دشمن به هیچ‌یک از توافقات خود عمل نكرده است. پس آنچه در این دولت در هفت ماه باقی مانده، خدمت خود می‌ماند، «مذاكره» نیست، انتظار عمل به «توافق» است. حتی در دولت بعدی كه ۱۴۰۰ سر كار می‌آید، حق هیچ گونه گفت‌وگو، مذاكره و توافق را با آمریكا ندارد، چون توافق دولت قبلی با دموكرات‌ها همچنان به قوت خود با امضای ۶ قدرت جهانی باقی است. فقط باید به آن عمل شود.

انتهای پیام/