افرادی که حتی بعد از ۲ ماه زیر آوار زلزله زنده ماندند!

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، یکی از همین آدم ها آیدا گزگین، دختر خردسالی بود که روز گذشته زنده از زیر آوار خانه شان در شهر ازمیر ترکیه بیرون کشیده شد؛ او پشت ماشین لباس شویی طوری قرار گرفته بود که صدمه‌ای ندیده است و بعد از حدود 91 ساعت امدادگران توانستند او را نجات دهند. در حالی که امدادگران هنوز در بهت نجات این دختر بودند، او از امدادگران درخواست آب، دوغ و کوفته (کباب ترکی) کرد. همین اتفاق باعث شد تا در گزارش امروز به نمونه هایی از انسان های درگیر زلزله بپردازیم که بعد از چند روز از زیر آوار زنده بیرون آمده اند.

8 دسامبر سال 2005 زلزله 7.6 ریشتری قلب کشمیر پاکستان را لرزاند. دو ماه بعد افرادی که برای آواربرداری نخاله های به جا مانده از زلزله رفته بودند، با جسد زنی حدود40 ساله رو به رو و متوجه می شوند در کمال تعجب بدنش بو نمی دهد. ناگهان یکی از آن ها فریاد می زند: «او زنده است.» براساس گزارش ها زن عضلات بدنش کوچک شده بود و حتی نمی توانست حرکت کند.طبق نظر پزشکان چیزی فراتر از معجزه لازم بود تا زن زنده بماند.

 29 ژوئن 2010 زمین بار دیگر لرزید. این بار قرعه به نام کشور هائیتی در آمد و زلزله بزرگی در این کشور رخ داد. طبق گزارش ها بیش از 220 هزار نفر بر اثر این زلزله جان خود را از دست دادند و این کشور استوایی تقریبا با خاک یکسان شد. تمام هائیتی بوی مرگ به خود گرفت.

براساس گزارش خبرگزاری «سی ان ان»، گروهی که چهار هفته بعد از وقوع زلزله در حال گشت روی آوار بودند متوجه صدای خفیفی از لا به لای آوار می شوند و فردی را که 15 روز زیر آوار مدفون بود، نجات می دهند. البته در همین زلزله هم افرادی بودند که بعد از 10 روز و 16 روز از زیر آوار زنده بیرون آمدند.

ماه می 2013 افراد زیادی از جمله مهندسان، کارگران و ناظران برای تخریب یک ساختمان در بنگلادش جمع می شوند. خیلی زود عملیات تخریب ساختمان انجام می شود و بعد همه آن جا را ترک می کنند. 17 روز بعد وقتی عده ای برای برداشتن نخاله ها می آیند، صدای گریه زنی را آن زیر می شنوند که می گوید: «لطفا نجاتم بدید.»

هموطنی نیست که وقتی صحبت از زلزله می شود به یاد بم نیفتد، به یاد گرد و غبار، به یاد اشک ها، به یاد چهره های بیمناک و نگران و شیون های مردم مصیبت زده. زلزله ای که چیزی از بم باقی نگذاشت و ایران را عزادار کرد؛ ولی در اوج تلخی و با وجود گذشت دو هفته، خبری در رسانه ها پیچید که همه را غافل گیر کرد. مردی 56 ساله که چند روز قبل از وقوع زلزله برای دید و بازدید به بم سفر کرده و بعد از زلزله مفقود شده بود، به طور معجزه آسایی بعد از 15 روز به کمک امدادگران زنده از زیر آوار بیرون آمد.

او گفته هنگام زلزله به هر ترتیبی خودش را به کمد لباسی رسانده و مانع ریختن آوار روی خودش شده و همین موضوع اصلی ترین دلیل زنده ماندنش بوده است. در حالی که 15 روز بعد گروه های آوار برداری در حال کند و کاو بودند، صدای او را از داخل کمدی می شنوند.

شب 22 آبان سال 96 زلزله ای به بزرگی 7.3 ریشتر مرز بین ایران و عراق را لرزاند. برآورد اولیه از خسارات، وحشتناک بود و متاسفانه در این اتفاق 620 نفر از هم میهنان مان جانشان را از دست دادند. با این حال نیروهای امدادی حاضر در محل ، بی وقفه در حال کمک و آواربرداری بودند. اتفاق عجیب زمانی رخ داد که نیروهای امدادی بعد از چهار روز خانه ای نیمه خراب را بازرسی کردند و کودکی را که در زیر آوار مانده بود نجات دادند.

 آن چه خواندید فقط نمونه هایی بود از کسانی که امیدشان را با استقامت در هم آمیختند و تا لحظه آخر به تلاش برای نجات انسان ها ادامه دادند و نتیجه این استقامت و امیدشان را با اهدای زندگی به کسانی که زیر آوار بودند گرفتند.از سوی دیگر زیر آوار ماندگانی هم که در زیر آن همه آوار با امید و استقامت شان توانستند به شکلی معجزه آسا سلامی دوباره به زندگی کنند دیده می شوند. این مثال ها گوشزدهایی به ما بشر مدرن بود تا قدر زندگی را به غایت بدانیم و امید به آینده را هیچ وقت از دست ندهیم.

 منبع: روزنامه خراسان

انتهای پیام/