موج کیهانی که حسگرها را در زمین به لرزه درآورد

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، تصور کنید که انرژی هشت خورشید در یک لحظه رها شود. بزرگترین "موج ضربه‌ای" گرانشی‌ای که تا به امروز ازادغام دو سیاه‌چاله رصد شده است اینقدر قوی بود.

سیگنال این موج حدود ۷ میلیارد سال سفر کرده بود تا به زمین برسد اما هنوز چنان قوی بود که سال گذشته حسگرهای لیزری را در آمریکا و ایتالیا به لرزه انداخت.

پژوهشگران می‌گویند برخورد و ادغام این دو سیاه‌چاله به تشکیل جرم واحدی منجر شد ۱۴۲ برابر خورشید.

این مسئله مهمی است. دانشمندان از مدت‌ها پیش رد سیاه‌چاله‌هایی را در آسمان دنبال می‌کنند که یا جرمشان کمی از این کمتر است یا خیلی بیشتر. اکنون این مشاهده، مبنای تعریف نوع جدیدی از سیاه‌چاله‌ها قرار گرفته است، سیاه‌چاله‌های به اصطلاح متوسط با جرمی بین صد تا هزار خورشید.

این پژوهش جدیدترین محصول همکاری بین‌المللی دو نهاد لیگو و ویرگو است که سه سامانه فوق حساس ردیابی امواج گرانشی را در آمریکا و اروپا اداره می‌کنند.

تداخل‌سنج‌های لیزری لیگو و ویرگو، لرزش‌های فضا-زمان را که ناشی از رویدادهای واقعا عظیم کیهانی‌اند به اصطلاح "می‌شوند". همه آن‌ها ۳۱ اردیبهشت ۱۳۹۸ (۲۱ می ۲۰۱۹) سیگنال سریعی را که تنها یک‌دهم ثانیه طول کشید حس کردند.

تحلیل‌های رایانه‌ای نشان داد که منبع این موج مرحله نهایی ادغام دو سیاه‌چاله بود، یکی با جرمی ۶۶ برابر خورشید و دیگری با جرمی ۸۵ برابر خورشید. طبق محاسبه، این ادغام در فاصله ۱۵۰ میلیارد تریلیون کیلومتری ما رخ داده بود.

پروفسور نلسون کریستنسن از رصدخانه کوت دازور فرانسه به بی‌بی‌سی گفت: "واقعاحیرت‌انگیز است. این موج هفت میلیارد سال منتشر می‌شده. یعنی این اتفاق 'درست قبل از نیمه' عمر دنیا رخ داده و حالا به شکل مکانیکی حسگرهای ما را در زمین تکان داده است."

این سیاه‌چاله‌ با جرمی ۸۵ برابر خورشید، توجه دانشمندان را جلب کرده است، چرا که دانش ما از روند شکل‌گیری سیاه‌چاله پس از مرگ یک ستاره، نمی‌تواند سیاه‌چاله‌ای با این اندازه را توضیح دهد.

بعد از اتمام سوخت هسته‌ای در ستاره‌هایی که به قدر کافی بزرگند، مرکز آنها با انفجاری در خود فرو‌می‌ریزد و سیاه‌چاله شکل‌می‌گیرد. اما بر اساس آنچه دانش فیزیک از تحولات درون ستاره‌های عظیم و شکل‌گیری سیاه‌چاله‌ها می‌گوید، تشکیل سیاه‌چاله‌هایی با جرم ۶۵ تا ۱۲۰ برابر خورشید غیرممکن ‌است. ستاره‌هایی که پس از مرگ به چنین اجرامی تبدیل شوند در عمل دچار گسست کامل می‌شوند و چیزی از آن‌ها باقی نمی‌ماند.

اگر دانش ما درست باشد، محتمل‌ترین توضیح برای وجود سیاه‌چاله‌ای با جرمی ۸۵ برابر خورشید این است که خود این سیاه‌چاله محصول ادغام سیاه‌چاله‌های دیگری بوده است.

پروفسور مارتین هندری استاد دانشگاه گلاسکو معتقد است این یافته می‌تواند پیامدهای بسیاری برای درک روند تکامل دنیا داشته باشد.

به گفته او "ما داریم درباره سلسله مراتب ادغام صحبت می‌کنیم، راهی احتمالی برای شکل‌گیری سیاه‌چاله‌های بزرگتر و بزرگتر. این سیاه‌چاله با جرم ۱۴۲ خورشید، شاید بعد با سیاه‌چاله‌های خیلی بزرگتری ادغام شده باشد، یعنی بخشی از روندی که به شکل‌گیری سیاه‌چاله‌های غول‌پیکری منجر می‌شود که ما حدس می‌زنیم در مرکز کهکشان‌ها قرار دارند."

انتهای پیام/4129/