گزارش آنا از وضعیت امروز هنرهای نمایشی؛
مرگ مظلومانه تئاتر در سالن‌های کرونایی/ نه بودجه‌ای برای حمایت وجود دارد و نه گوشی برای شنیدین مشکلات اهالی تئاتر
تئاتر در وضعیت عادی خود و به دور از حکومت اپیدمی کرونا نه برای همه اهالی هنر نمایش بلکه صرفاً برای برخی خواص رونقی نسبی داشت چه برسد به دوره کنونی که رغبتی برای سالن‌دار، هنرمند و خصوصاً تماشاچی باقی نمی‌گذارد.
به گزارش خبرنگار حوزه سینمایی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، سالن‌های تئاتری با اعلام خبر بازگشایی مراکز هنری در کمتر از یک ماه گذشته و با کمی تردید با داوطلب شدن برخی گروه‌های نمایشی و حتی حضور مخاطب کار خود را آغاز کرد.
در ابتدا این نه سالن‌های تئاتر بلکه هنرمندان هنر نمایش بودند که چه بسا با اجباری ناخواسته مجبور شدند تا در سالن‌های نسبتاً خالی اجراهایشان را از سرگیرند و یا کاری تازه را به صحنه ببرند بلکه این بخش از هنر نیز زنده بماند. در حال حاضر شاید تنها نزدیک به 20 اجرا روی صحنه باشد که البته همگی اینها نیز گروه‌های حرفه‌ای و بازیگران شاخصی را به همراه ندارند؛ اما بالاخره جایی از سالن‌های تئاتری را مشغول کرده‌اند.
برخلاف روزهای ابتدایی که فعالان تئاتر بر ازسرگیری این بخش خبر می‌دادند، رفته رفته این تب و تاب خوابید تا جایی که در این بین حتی خبری از ادامه کار تماشاخانه‌های مطرح شنیده نمی‌شود و حتی سالن اصلی تئاتر شهر همچنان بدون مشتری مانده است. بعید است با این حجم حداقلی استقبال تماشاگران و البته ضرر مالی بتوان برای روزهای آینده نیز خوشبین بود.
اداره کل هنرهای نمایشی و حتی سالن‌های تئاتری همچنان خبری مبنی بر تعداد تماشاگران حاضر در سالن‌ها نمی‌دهند تا بتوان تحلیل بهتری درباره وضعیت روزهای کرونایی تئاتر داشت؛ اما به نظر می‌رسد سالن‌ها نسبتاً خالی‌اند و همین موضوع چندان رغبتی برای ورود کارگردانان شاخص تئاتر به آثار جدید باقی نگذاشته است.
در عین اینکه باید اذعان داشت که شرایط کرونایی کشور فضا را برای کار در سالن‌های کوچک مسقف سخت کرده است. پس نه مخاطب و نه هنرمند به این سادگی حاضر به تماشای تئاتر و نیز فعالیت در این فضا نمی‌‌شوند. هرچند که تئاتری‌ها چاره‌ای جز پیگیری معیشت خود ندارند ولی در سالن‌های بی‌رونق، چه بسا مجبورند برای صندلی‌ها و یا عوامل پشت صحنه به اجرا بروند!
«تئاتر» حتی برخلاف سینما و هنرهای اشرافی‌تری همچون موسیقی روزهای خوشی را سپری نمی‌کند و حتی ایده‌هایی مثل تئاتر آنلاین هم به نظر جوابگو نیست. هرچند ورود مخاطب به چنین سالن‌های کرونازده‌ای با حداقل مساحت به لحاظ بهداشتی هم قابل اطمینان نخواهد بود.
تئاتر در وضعیت عادی خود و به دور از حکومت اپیدمی کرونا نه برای همه اهالی هنر نمایش بلکه صرفاً برای برخی خواص و گروه‌ها رونقی نسبی داشت چه برسد به دوره کنونی که رغبتی برای سالن‌دار دولتی، هنرمند و خصوصا تماشاچی باقی نمی‌گذارد و هر یک نیز دلیلی برای تعطیلی رو به مرگ تئاتر دارند!
قطعاً پیگیری نمایش در دوران رو به گذار کرونا جوابگو نخواهد بود و حتی اجرای آن در بازه کنونی و در عمده سالن‌ها به صلاح نیست. آنچه به زعم هنرمندان و فعالین این حوزه مهم است مدیریت این فضاست تا لااقل کسانی که کاری جز نمایش ندارند، از این هنر بریده نشوند.
اینگونه نیز باید سؤال کرد بودجه‌های تئاتری کشور در این بازه صرف چه مسائلی می‌شود؟ صرف سالن‌های کم مخاطب یا صحنه بی‌هنرمند و شاید هم سیستم بوروکراسی اداری بی‌نتیجه! چه درست و چه غلط فعلاً نمی‌توان و نباید روی اجرای هنر نمایش در سالن‌ها حساب باز کرد چرا که ممکن است خود موجب ابتلا به بیماری باشد؛ اما به هرحال باید راهی برای حمایت از هنرمندان عرصه یافت.
انتهای پیام /4143/پ
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
