روحانی در خانه چه کسی مستاجر بود؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از آفتاب، او می‌نویسد: «در اواسط سال 1350، نخستین فرزند ما (زهرا) متولد شد، با این‌حال مجبور بودیم در همان اتاق کوچک زندگی کنیم. در آن حال، مشکل عمده این بود که اگر مهمانی به خانه ما می‌آمد، پذیرایی از وی بسیار دشوار بود و از این‌رو اعضای فامیل و یا دوستانی که از شهرستان به دیدن من می‌آمدند، ملاحظۀ ما را می‌کردند و هیچ‌گاه شب نمی‌ماندند.

این وضع ادامه داشت تا اینکه در اواخر سال 1350، یکی از دوستانم، حجت‌الاسلام سیدرضا اکرمی که از وعاظ تهران بود (پس از پیروزی انقلاب چهار دوره نماینده مجلس شورای اسلامی بودند) توانست خانه‌ای در کوچه‌ای پایین‌تر از محل سکونت ما خریداری کند. پس از خرید خانه، به من پیشنهاد کرد که اگر مایل باشم طبقۀ همکف منزل ایشان را که دو باب اتاق داشت، اجاره کنم. البته اجارۀ آن طبقه با 100 تومان امکان‌پذیر نبود و چون من نمی‌توانستم برای اجاره مبلغی بیشتر از 100 تومان پرداخت کنم، به فکر رهن افتادم. بدین منظور، خانۀ نیمه‌کاره‌ای را که قبلاً به قیمت 10 هزار تومان در قم خریده بودم، به 11 هزار تومان فروختم و 9 هزار تومان هم از دوستان قرض کردم و با پرداخت 20 هزار تومان به آقای اکرمی طبقه همکف منزل او را برای یک سال رهن کردم و به آنجا منتقل شدیم و به مدت یک سال و نیم سکونت داشتیم.

فرزند دوم من به نام منصوره که با فرزند اولم حدود یک سال تفاوت سنی داشت نیز در همین ایام به دنیا آمد و به‌ این‌ ترتیب، صاحب دو دختر شدم.

مزیت خانه آقای اکرمی در این بود که افزون بر دو اتاق، آشپزخانه و سرویس نیز داشت.»

سیدرضا اکرمی در حال حاضر رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری و مشاور عالی وزیر کشور است.