کارگردان و مدرس تئاتر در گفتگو با آنا:
تلویزیون به کمک تئاتر بیاید/ شرایط تمرین و اجرای نمایش‌ها همچنان مبهم است
مدرس و کارگردان تئاتر با اشاره به تداوم شرایط مبهم در حوزه تمرین و اجرای نمایش‌ها، از مدیران تلویزیون خواست تا به کمک تئاتر بیایند.
رحمت امینی در گفتگو با خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، با اشاره به بازگشایی سالن‌های تئاتر و اجرای نمایش‌ها که از هفته گذشته آغاز شده است گفت: طبیعی است که به عنوان یک تئاتری مشتاق باشم که سالن‌ها باز باشد و تماشاگران نه بافاصله که مثل گذشته در همه صندلی‌ها بنشینند و همه ردیف‌ها پرشود و حتی دوسه ردیف روی زمین بنشینند.
وی اظهار کرد: تازه در چنین شرایطی است که می‌توانیم اندکی به درآمدزایی تئاتر امیدوار باشیم؛ اما فعلاً چاره‌ای نیست و برای زنده‌بودن تئاتر باید به این محدودیت‌ها بسنده کنیم.
تئاتری‌های فداکاری که خطر کرده‌اند
این کارگردان تئاتر افزود: از طرف دیگر، ما واقعاً نمی‌دانیم که در سالن‌های تئاتر با آن ویژگی‌های خاصی که دارد چه مقدار می‌توان مانع از انتشار ویروس کرونا شد.در تئاتر یک بخش پشت صحنه داریم، یک بخش به عنوان بازیگران روی صحنه هستند و یک عده هم تماشاگرند. یعنی سه جمعیت مبتلا به خطر و در معرض بیماری. این خطر از سالن‌های سینما بیشتر است. چون معمولاً در سالن‌های تئاتر شما باید همه دریچه‌ها و درهای سالن راببندید و کاملاً در یک فضای سربسته هستیم.
امینی عنوان کرد: بنابراین دوستانی که الان چراغ تئاتر را روشن نگه داشته‌اند واقعاً فداکاری می‌کنند. دست به کار بزرگی زده‌اند و پناهی هم ندارند. به نظر من با شروع محدودیت‌ها تعطیلی‌های کرونا یکی از بدترین اوضاع مالی و معیشتی به تئاتری‌ها مربوط است.
وی افزود: شاید برخی از فعالان حوزه نمایش، مدرس و عضو هیئت علمی باشند یا این که در مرکز هنرهای نمایشی و حوزه هنری شاغل باشند؛ اینها تعداد محدودی در برابر ده‌ها هزار نفری هستند که در تئاتر ایران فعالیت می‌کنند و منبع درآمد دیگری ندارند.
این مدرس تئاتر اظهار کرد: واقعاً الان نمی‌شود برای همان درآمد اندکی که گروه‌های نمایشی پیش از این داشتند هم برنامه‌ریزی و پیش‌بینی داشت.حتی اگر با وجود این خطرها تمرین را شروع کنیم، بعد در کدام سالن می‌خواهیم اجرا کنیم؟ چه تعداد تماشاگر خواهیم داشت؟ حتی با رعایت همه اصول بهداشتی، بخش عمده‌ای از تماشاگران از آمدن به سالن تئاتر هراس دارند و حق هم دارند.
تلویزیون وامدار تئاتر است و باید به کمک آن بیاید
امینی گفت:واقعاً اوضاع مبهم است و تنها جایی که می‌تواند کمی به این اوضاع کمک کند، اداره کل هنرهای نمایشی است. اداره کل به هر حال برای اجرای تئاتر در طول سال یک کمک‌هزینه‌هایی را تعریف می‌کرده. به نظرم باید یک راه حل پیدا کند، با کمک دیگر نهادهای دولتی یک فرمولی پیدا شود که لااقل آن طبقات آسیب‌پذیر تئاتری که مطلقاً هیچ دستمزدی از جایی نمی‌گیرند، حمایت شوند. خانه تئاتر هم یک بانک اطلاعاتی قوی دارد لااقل این حمایت‌های دولتی که می‌شده الان به سمت این قشر آسیب‌پذیر سوق پیدا کند.
وی افزود: به نظرم در این شرایط سخت، تلویزیون هم باید به کمک تئاتر بیاید. به هرحال بخش عمده‌ای از سریال‌های تلویزیونی چه در عرصه فیلمنامه و چه در حوزه کارگردانی و بازیگری ریشه در تئاتر دارد و تلویزیون به نوعی وامدار تئاتر است. الان هم تلویزیون باید بخشی را برای نمایش تئاتر اختصاص بدهد. نه اینکه بخواهد صدقه بدهد،اما در بین این همه برنامه‌های مختلف و شبکه‌های گوناگون زمان‌هایی را هم به هنرمندان تئاتر اختصاص بدهد.
امینی در توضیح این مطلب گفت: گروه‌هایی که آمادگی دارند تئاترشان را ضبط کنند، حالا با مناسبات و ضوابط تلویزیون، اینها را خریداری کنند، حق و حقوق‌شان را بدهند، بعد به‌تدریج همین‌طور پخش کنند.
این کارگردان تئاتر عنوان کرد: فراموش نکنیم که در ابتدای فعالیت تلویزیون در سال‌های پیش از انقلاب، شاهد اجرای زنده تئاتر در تلویزیون بودیم که هنرمندان بزرگ ما مثل استاد علی نصیریان یا زنده‌یادان عزت‌الله انتظامی، داود رشیدی و محمدعلی کشاورز هم در آن نقش داشتند.
وی افزود: به هر حال این دوستان باید راه‌هایی را دنبال کنند تا مسیری برای بچه‌های تئاتری باز شود؛این به نفع خودشان هم هست چون بالاخره این برنامه‌ها هم مخاطبان خاص خود را دارد و ذخیره تصویری تلویزیون هم تأمین می‌شود. چون خیلی از بزرگان تئاتر ما سابقه همکاری با تلویزیون را دارند.
امینی با اشاره به این که اجرای تئاتر در فضاهای روباز هم تا اندازه‌ای می‌تواند به جذب مخاطب کم کند افزود: در تهران هفت‌هشت جا هست که این امکان را دارد. حتی ما نمونه‌های خوبی را هم دیده‌ایم. از حمید پورآذری و امثالهم که پیش از اینکه بحث کرونا پیش بیاید نمایش‌های روباز را داشته‌اند.
وی گفت: لااقل تا مهرماه می‌توانیم این قصه را این‌جوری هم داشته باشیم. به نظرم در این بخش، سازمان هنری فرهنگی شهرداری خیلی می‌تواند کمک کند. با این حال همانطور که گفتم تلویزیون خیلی ماندگارتر است. مدیران تلویزیون باید یک مقدار به این قضیه فکر کنند که بدنه‌ای از هنرهای نمایشی آسیب دیده و به کمک آن بیایند.
انتهای پیام/4104/
انتهای پیام/
