یادداشت وارده؛
آسمانی‌شدن با قرآن
آسمانی‌شدن و فرشته‌خویی با فکر قرآنی، اندیشه قرآنی، انگیزه و نیت قرآنی، تقوای الهی و عمل قرآنی در زندگی فرد و جامعه ممکن و میسر می‌شود.
گروه استان‌های خبرگزاری آنا؛ رمضان، ماه نزول قرآن؛ حق تعالی قرآن را در شب قدر نازل کرده است "إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیلَةِ الْقَدْر".
آیا نزول قرآن همچون نزول باران است؟ و آیا خداوند قرآن را انداخت یا قرآن را آویخت؟
نزول باران به این صورت است که وقتی از بالا به سمت زمین سرازیر می‌شود دیگر در بالا وجود ندارد و به‌صورت تجافی است.
اما نزول آویختن به این شکل است که یک سر آن در بالاست و سر دیگر آن در پایین؛ مانند طنابی که در چاه می‌اندازند تا کسی که در چاه است این طناب را بگیرد و بالا بیاید.
نزول قرآن آویختن است. "إِنَّا أَنْزَلْناهُ فی لَیلَةِ الْقَدْر"، یعنی قرآن را آویختیم نه انداختیم.
در نصوص دینی آمده است: "كِتَابُ‌اَللَّهِ حَبْلٌ مَمْدُودٌ مِنَ اَلسَّمَاءِ إِلَى‌اَلْأَرْضِ" (العمدة؛ ج 1, ص 72)کتاب خدا از آسمان به زمین آویخته شده و نیز آمده است که قرآن ثقل اکبر است و یک طرف آن در دست خداست و طرف دیگر آن در دستان شما؛ "کتابُ اللَّهِ الثَّقَلُ الأکبَرُ طَرَفٌ بیدِ اللَّهِ و طَرَفٌ بأَیدیکم. "(بحارالانوار، ج۲۳، ص۱۰۹)
قرآن را خداوند آویخته تا فرد و جامعه زمینی، آسمانی شود.
فرد انسان باید این طناب را بگیرد و بالا برود. بالارفتن از این طناب نیز با خواندن و عمل به آن است "إِقْرَأ وَ ارْقَ" بخوان و بالا برو.
جامعه هم همین‌طور، باید رشته‌های طناب قرآن را بگیرد و بالا رود.
اینکه خدای متعال می‌فرماید "وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ‌اللَّهِ جَمیعاً وَ لا تَفَرَّقُوا" به این معناست که این طناب به دست همه افراد جامعه رسیده است، ریشه‌های این طناب در دسترس همگان است، این طناب را با هم جمیعاً بگیرند و بالا بروند و آسمانی و خدایی شوند.
غرض نزول قرآن این است که فرد و جامعه زمینی آسمانی شود.
با فکر قرآنی، اندیشه قرآنی، انگیزه و نیت قرآنی، تقوای الهی، عمل قرآنی در زندگی فرد و جامعه، اقتصاد، سیاست و اجتماع و تعلیم و تربیت و فرهنگ و روابط بین‌الملل و همه شئون؛ آسمانی‌شدن ممکن و فرشته‌خویی میسور می‌شود.
حجت‌الاسلام امان‌الله علیمرادی رئیس دانشگاه آزاد اسلامی واحد رفسنجان
انتهای پیام/4103/4062/
انتهای پیام/
