معنویت کرونا

گروه استان‌های خبرگزاری آنا، ویروس کرونا، ساخته و دستکاری شده آزمایشگاه یا هر چیز دیگر، آنچه مهم است اینکه، کرونا شده بلای جان انسان‌هایی که خداوند فرموده :انسان ضعیف است: (خلق الانسان ضعیفا) اضطراب، نگرانی، ترس... و ده‌ها نشان از ضعیف بودن انسان‌ها به‌خوبی نمایان است.

اما آنچه در این مدت قرنطیه فهمیدیم و افسوس خوردیم و آرزو کردیم این بود که؛ خدایا زنده بمانیم و فرصت‌های از دست رفته را جبران کنیم که به چه راحتی تک تک ساعات عمرمان را هدر دادیم و الان که فرصتی پیدا شده و اجباراً و از روی ترس، دعا و تضرعمان بهتر و بیشتر شده و در این ساعات طولانی در خانه تأمل که می‌کنیم، می‌فهمیم مفت باختیم و لحظات عمرمان را از دست دادیم؛ زیرا به‌ قول قرآن: فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ، چشمانم بینا و تیز شد و دیدم و فهمیدم آنچه را که از دست داده بودم.

بله در این مدت بیش از 40 روز قرنطینه اگر چشم بازکنیم، می‌بینیم که انسان متکبر قرن بیستم چه بر سر خودش آورده و در لجن‌زار گناه و بی‌تفاوتی و بی‌مسئولیتی افتاده‌ است.

این بهترین هدیه بود از طرف ویروس کرونا، دست‌ساز بشر و یا... به تک تک انسان‌ها. اندکی به‌خود آمدیم، در خانه مهربان‌تر شدیم، بیشتر با بچه‌هایمان بودیم، کمک کردیم به همسرمان در کارها، بهتر خدا را دیدیم، افسوس خیلی از کارهای انجام نداده را خوردیم و...

یاد این جمله قرآنی افتادم که بعضی در آن دنیا به خداوند می‌گویند ما را برگردان که انسان خوبی شویم، که دیر است. ( فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ، پس ما را به دنیا برگردان تا کار شایسته انجام دهیم.)
خدایا: فرصت دادی که به ما بفهمانی که ضعیف هستیم. قولکی می‌دهیم برای جبران مافات و اگر بعد از این حیاتی داشتیم و باز غفلت ما را نگرفت، سعی می‌کنیم بنده بهتری باشیم و اگر کرونا مأمور گرفتن فرصت ما بود در این روزهای عید و موالید خجسته ما را ببخش و ببر. بد کردیم، اما تو بزرگی و رحمان و رحیم و عطوف.

سیداصغر خادم معاون آموزش‌های عمومی و مهارتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشان

انتهای پیام/4121/4062/