دوست دارم اولین زن طلایی المپیک باشم/ اکثر تمرینات ما به صورت ذهنی و تخیلی است!

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، لقبش جوانترین ورزشکار ایران در کاروان ورزشی المپیک ریو بود؛ نجمه خدمتی با 19 سال سن توانست سهمیه المپیک ریو را کسب کند و حتی با وجود سن کمی که داشت به فینال مسابقات خفیف راه پیدا کرد. او حالا 23 ساله است و نخستین ورزشکار ایران بود که توانست سهمیه المپیک توکیو را به نام خود ثبت کند. موفقیت‌های او تنها به کسب سهمیه المپیک توکیو محدود نشد و او مدال‌های رنگارنگی در رویدادهای مختلف به دست آورد، خدمتی یکی از شانس‌های اصلی تیم ملی تیراندازی کشورمان برای کسب مدال در توکیو محسوب می‌شود.

آنا: سالی که گذشت برای شما چطور بود؟

خدمتی: سال 98 برای من پر از موفقیت بود، اولین سهمیه المپیک 2020 توکیو را کسب کردم و در رقابت‌های دانشجویان مدال طلا رشته میکس را به دست آوردم که افتخار بزرگی برای من بود. در کل از نظر ورزشی سال خوبی برای من بود و امیدوارم که در سال 99 که المپیک را هم پیش رو داریم بهترین نتایج را کسب کنیم.

آنا: وقتی به عنوان اولین بانوی ایرانی سهمیه المپیک توکیو را کسب کردید چه احساسی داشتید؟

خدمتی: خیلی خوشحال بودم. من اردیبهشت 98 موفق به کسب سهمیه المپیک شدم.خیلی خوشحالم که کاروان ایران با نام من وارد رویداد بزرگی مثل المپیک شد. امیدوارم همانطور که شروع المپیک برای من خوش یمن بود در این میدان هم بتوانم بهترین خودم باشم.

آنا: چه پیش‌بینی از نتیجه المپیک دارید؟

خدمتی: قابل پیش‌بینی نیست. من فقط تلاش می‌کنم تا در المپیک بهترین خود باشم اما رشته تیراندازی خیلی به روز مسابقه بستگی دارد، چون اصلاً قابل پیش بینی نیست. تعداد رقیبان در المپیک زیاد هستند و باید با 60 تیرانداز رقابت کنیم. ممکن است هر اتفاق یا نتیجه‌ای رقم بخورد. هدف من و تمام تیراندازانی که موفق به کسب سهمیه شدند فقط همین است که برای میدان المپیک تلاش کنیم تا به آمادگی کامل برسیم و به نتیجه فکر نکنیم.

آنا: سقف آرزوهای نجمه خدمتی کجاست؟

خدمتی: خیلی دوست دارم برنز کیمیا علیزاده را به طلا تبدیل کنم و نخستین بانوی طلایی المپیک شوم.

آنا: نسبت به چهار سال پیش و المپیک ریو چقدر تغییر کردید؟

خدمتی: در المپیک ریو من عملکرد خیلی خوبی داشتم.در بخش خفیف برای اولین بار فینالیست شدم، تا آن زمان هیچ ورزشکار ایرانی نتوانسته بود وارد فینال المپیک این رشته شود. من اولین تیرانداز ایرانی بودم که به فینال رسیدم،این اتفاق با وجود سن کمی که داشتم افتخار بزرگی است. امیدوارم با تجربه‌ای که به دست آوردم موفقیت‌های بیشتری به دست بیاورم. المپیک میدان بسیار بزرگی است و اصلا قابل پیش‌بینی نیست. رشته ما ورزش روحی و روانی است و در این صورت کار سخت‌تر خواهد بود. در المپیک ریو نتوانستم مدال بگیرم اما بهترین نتیجه‌ای که می‌خواستم را به دست آوردم و برای اولین بار به فینال راه یافتم. من اوایل سال 2015 از صفر شروع کردم و پس از یک سال به فینال المپیک رفتم. آمادگی‌ و تجربه‌ام بیشتر از گذشته شده است.

آنا: مشکلات بانوان تیراندازی در ایران چیست؟

خدمتی: اصلی‌ترین مشکل ما، کمبود فشنگ است که در گذشته هم وجود داشته است. به دلیل وجود تحریم‌ها و هزینه‌های بالا این مشکل همیشگی است. امیدوارم مسئولین ما را در این زمینه حمایت کنند تا بتوانیم با کمبود فشنگ هم مثل دوره قبلی المپیک باز هم فینالیست شویم.

آنا: کمبود فشنگ روی عملکرد شما چقدر تأثیر گذاشته است؟

خدمتی: خیلی زیاد. رقبای ما روزانه 200 الی 300 فشنگ برای تمرین دارند و این در حالی است که ما تقریباً هفته‌ای 60 الی 70 فشنگ مصرف می‌کنیم. قطعاً تفاوت بین ما و آن‌ها خیلی زیاد است.ما فقط سلاح را می‌گیریم، حالت‌گیری می‌کنیم، با فکر این که داریم فشنگ می‌زنیم سلاح را پر و گلنگدن را باز می‌کنیم و در نهایت فقط ماشه را می‌کشیم. تمام تمرینات ما به صورت ذهنی و تخیلی است، البته در دنیا این کار جزئی از تمرین تیراندازان است اما برای ما تقریباً همیشگی شده است.

آنا: باید برای حل این مشکل چه راهکاری اندیشید؟

خدمتی: حل این مشکل تنها دست فدراسیون یا وزارت ورزش نیست. متأسفانه به دلیل تحریم و مشکلاتی که وجود دارد ما نمی‌توانیم فشنگ وارد کنیم. تقریباً دو سال است از شروع فعالیت من در رشته 50 متر آن هم از صفر گذشته بود که به فینال المپیک راه پیدا کردم. رقبای ما باور نمی‌کردند که بدون فشنگ تمرین می‌کنیم و فکر می‌کردند می‌خواهیم روحیه آن‌ها را خراب کنیم. پس از گذشت چند سال باورشان شده است ما بدون فشنگ انقدر عالی کار می‌کنیم. من در فینال رشته 50 متر رکورد جوانان جهان را در سال 2014 جابه‌جا کردم. افتخارات زیادی همه بچه‌ها در رشته 50 متر داریم که واقعاً رشته اصلی ‌ما در ایران نیست. افتخاراتی که ما به دست آوردیم نشان دهنده استعداد ما و جنگجویی است، در حالی که حتی تمرین یک روز رقبای من و فشنگی که استفاده می‌کنند به اندازه تمرین یک هفته من هم نیست.

آنا: از رشته تیراندازی درآمد دارید یا به کار دیگری هم مشغول هستید؟

خدمتی: درآمدم از تیراندازی خیلی ناچیز است. حدود سه سال است که از فدراسیون حتی حقوق هم نگرفتم. غیر از تیراندازی و ورزش حرفه‌ای به کاری مشغول نیستم. در واقع اصلاً وقت آن را ندارم و تنها تمرکزم روی تیراندازی است.

آنا: چه بخش عید نوروز را بیشتر دوست داری؟

خدمتی: متأسفانه هر سال نوروز من در اردو هستم و خیلی کم پیش خانواده‌ام هستم. ضمن اینکه خانواده‌ام هم بیرجند زندگی می‌کنند و کمتر آن‌ها را می‌بینم. البته امسال با توجه به تعطیلی اردوها به دلیل شیوع کرونا در کنار آن‌ها هستم.

آنا: اتفاقات تلخ و شیرین سال 98 برای شما چه بود؟

خدمتی: امسال اتفاقات دردناک زیاد افتاد؛ یکی از آنها حادثه هواپیمای اوکراین بود که واقعاً من را شوکه کرد و ناراحت شدم. اتفاق خوشحال‌کننده هم کسب سهمیه المپیک بود.

انتهای پیام/4057/