خانه کشتی شماره یک کشور به نام کشتی‌گیر شهید هادی مزین شد
خانه کشتی شماره یک کشور با معاضدت نابغه کشتی ایران و جهان - استاد عبدالله موحد - به نام پهلوان شهید ابراهیم هادی مزین شد.
به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری آنا از روابط عمومی فدراسیون کشتی، در راستای تغییر نام جام یادگار امام (ره) به جام بین‌المللی عبدالله موحد، آئین نام‌گذاری خانه کشتی شماره یک کشور به نام کشتی‌گیر شهید ابراهیم هادی، روز دوشنبه 5 اسفند و مقارن با شب میلاد امام محمدباقر(ع) برگزار می‌شود.
طی دیدار رئیس فدراسیون کشتی با حجت‌الاسلام‌والمسلمین سید حسن خمینی فرزند مرحوم سید احمد خمینی و ارائه توضیحاتی در مورد نام‌گذاری رقابت‌های بین‌المللی کشتی کشورها به نام قهرمانان کشتی آن کشور از جمله جام‌های یاریگین و پادوبنی در روسیه، یاشاردوغو در ترکیه و دانکلوف و نیکولاپتروف در بلغارستان و چندین جام دیگر، با موافقت ایشان، فدراسیون کشتی تصمیم گرفت جام یادگار امام (ره) به نام جام بین المللی عبدالله موحد دارنده مدال طلای المپیک و ۵ مدال طلای جهان برگزار شود. در این راستا همچنین با معاضدت و موافقت نابغه کشتی ایران و جهان - استاد عبدالله موحد - خانه کشتی شماره یک کشور نیز به نام کشتی‌گیر شهید ابراهیم هادی مزین خواهد شد.
پهلوان بسیجی ابراهیم هادی از بنیان‌گذاران گروه چریکی شهید اندرزگو در جبهه گیلان غرب و ستاره ورزش کشتی کشورمان است؛ او در اول اردیبهشت سال ۱۳۳۶ در محله شهید سعیدی حوالی میدان خراسان به دنیا آمد؛ ابراهیم چهارمین فرزند خانواده بود؛ او در نوجوانی طعم تلخ یتیمی را چشید، از آنجا بود که همچون مردان بزرگ زندگی را پیش برد. شهید هادی دوران دبستان را به مدرسه طالقانی رفت و دبیرستان را نیز در مدارس ابوریحان و کریم‌خان گذراند. او در سال ۵۵ توانست به دریافت دیپلم ادبی نائل شود. از همان سال‌های پایانی دبیرستان، مطالعات غیر درسی را نیز شروع کرد؛ حضور در هیئت جوانان وحدت اسلامی و همراهی و شاگردی استادی نظیر مرحوم علامه «محمدتقی جعفری» بسیار در رشد شخصیتی ابراهیم مؤثر بود. این شهید جاویدالاثر، در دوران پیروزی انقلاب شجاعت‌های بسیار از خود نشان داد؛ همزمان با تحصیل علم به کار در بازار تهران مشغول بود و پس از انقلاب در سازمان تربیت‌بدنی مشغول به کار شد.
او با شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌های دفاع از کیان ایران اسلامی شتافت. یکی از کارهای ابراهیم انتقال مجروحان و شهدا از منطقه به عقب جبهه بود. گاهی اوقات پیکرهای مطهر شهدا در ارتفاعات بازی دراز بر شانه‌های ابراهیم می‌نشست تا به دست خانواده‌هایشان برسد. و سرانجام ابراهیم، در والفجر مقدماتی پنج روز به همراه بچه‌های گردان کمیل و حنظله در کانال‌های فکه مقاومت کرد اما تسلیم نشد و در ۲۲ بهمن سال ۶۱ بعد از فرستادن بچه‌های باقی‌مانده به عقب، تنهای تنها با خدا همراه شد و دیگر کسی او را ندید.
در بخشی از وصیت‌نامه این پهلوان شهید آمده است: ... خدایا هر چند از شکستگی‌های متعدد استخوان‌هایم رنج می‌برم، ولی اهمیتی نمی‌دادم؛ به خاطر این‌که من در این مدت چه نشانه‌هایی از لطف و رحمت تو نسبت به آن‌هایی که خالصانه و در این راه گام نهاده‌اند، دیده‌ام. خدایا، ای معبودم و معشوقم و همه‌کس و کارم، نمی‌دانم در برابر عظمت تو چگونه ستایش کنم ولی همین‌قدر می‌دانم که هر کس تو را شناخت، عاشقت شد و هر کس عاشقت شد، دست از همه‌چیز شسته و به‌سوی تو می‌شتابد و این را به‌خوبی در خود احساس کردم و می‌کنم... و به‌عنوان یک فردی از آحاد ملت مسلمان به تمامی ملت خصوصاً مسئولین امر تذکر می‌دهم که همیشه در جهت اسلام و قرآن بوده باشید و هیچ مسئله و روشی شما را از هدف و جهتی که دارید، منحرف ننماید. دیگر این‌که سعی کنید در کارهایتان نیت خود را خالص نموده و اعمالتان را از هر شرک و ریا، حسادت و بغض پاک نمایید تا هم اجر خود را ببرید و هم بتوانید مسئولیت خود را آن‌چنان که خداوند، اسلام و امام می‌خواهند، انجام داده باشید این را هرگز فراموش نکنید تا خود را نسازیم و تغییر ندهیم، جامعه ساخته نمی‌شود.
انتهای پیام/4048/4057/
انتهای پیام/
