انرژی هسته‌ای ایران؛ از امضای نخستین معاهده تا فتوای تحریم سلاح هسته‌ای + اینفوگرافی

به‌گزارش خبرنگار گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، در سال 1346 بود که شاه پیمان‌نامه منع گسترش سلاح‌ هسته‌ای را بلافاصله پس از ارائه، امضا کرد. این امضا مقدمه‌ای شد تا طرف غربی نیز به سرمایه‌گذاری هسته‌ای در ایران روی آورد تا جایی‌که یک سال بعد کمیساریای انرژی اتمی فرانسه با تعمیر رآکتور تهران موافقت کرد.

در سال 1352 و به دنبال گرایش ایران به هسته‌ای شدن و تشکیل سازمان انرژی اتمی ایران به دستور شاه، وزیر امورخارجه سابق آمریکا به سفیر ایران گفت که واشنگتن آمادگی دارد تا امکان همکاری بیشتر اتمی میان دو کشور را بررسی کند.

به دنبال این تحولات، شاه ایران در سخنانی گفت که ایران «بی‌شک و زودتر از آنچه فکر کنید» به سلاح هسته‌ای دست خواهد یافت. این سخنان بعدها تکذیب شد و شاه با عقب‌نشینی از موضع خود، گفت که نه فقط ایران بلکه کشورهای منطقه نیز نباید به دنبال ایجاد زرادخانه هسته‌ای باشند.

در سال 1356 سندی محرمانه از وزارت امورخارجه آمریکا منتشر شد که نشان می‌داد آمریکا از تلاش‌های ایران برای گسترش زیرساخت‌های انرژی غیرنفتی خود دلگرم شده است و امیدوار است که موافقت‌نامه انرژی هسته‌ای ایران و آمریکا به زودی تصویب شود و شرکت‌های آمریکایی بتوانند نقشی در پروژه‌های انرژی هسته‌ای ایران برعهده بگیرند. این موافقت‌نامه در ۱۰ ژوئن به تصویب اولیه دو کشور رسیده است و ناظر بر صدور و انتقال تجهیزات و مواد مربوط به برنامه هسته‌ای ایران بود. قرارداد دو جانبه ایران و آمریکا نخستین موافقتنامه هسته‌ای بود که پس از تصویب قانون منع گسترش سال ۱۹۷۸ به کنگره آمریکا ارسال می‌شد.

در سال 1357 آمریکا به دنبال انقلاب اسلامی، تحویل اورانیوم بسیار غنی‌شده به ایران را متوقف کرد. ایران توافقنامه خود با کنسرسیوم اورودیف را لغو کرد و خواستار آن شد که وام یک میلیارد دلاری این کشور که برای تکمیل نیروگاه «تریکاستن» پرداخت شده بود، بازپس داده شود. همچنین ایران پرداخت‌های خود به «ارودیف» را که برای خدمات غنی‌سازی اورانیوم از سال ۱۹۷۷ تاسیس شده بود متوقف کرد.

برخی از مهم‌ترین تحولات در عرصه انرژی هسته‌ای ایران را در زیر مشاهده می‌کنید: