با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
شناسایی یک روستای 7هزارساله در لرستان
بررسی و شناسایی دهستان سیلاخور دورود لرستان با هدف دست‌یابی به اطلاعات پایه و درست برای تهیه نقشه و پراکندگی آثار باستانی و میراث فرهنگی دشت پهناور سیلاخور انجام شد.
به گزارش گروه فرهنگی آنا و به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری، احمد پرویز سرپرست هیات شناسایی دشت سیلاخور با اعلام این خبر خاطرنشان کرد: «قدیمی‌ترین محوطه‌های شناسایی شده درکف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به «باغ نوخرم آباد» هستند که با دهکده‌های هفت هزارساله همزمانی پیدا می‌کنند.»
وی گفت: «نتیجه نهایی این برنامه علاوه بر تعیین دقیق موقعیت مکان‌های باستانی و شناخت بهتر آثار اهمیت ویژه‌ای در پژوهش الگوهای اسکان و گاهنگاری آنها، شناسایی زیست بوم باستانی، تاریخ تحولات سیاسی فرهنگی انسان‌ها و نگاشتن گذشته و تاریخ بخش‌هایی از این حوزه دارد.»
به گفته این باستان‌شناس، یافته‌های بدست آمده شامل بقایای معماری و آثاری از مواد فرهنگی قابل مشاهده سطحی است که به کمک آن و با کاوش‌های باستان‌شناختی و بررسی منابع مکتوب و بستر جغرافیایی منطقه می‌توان بخش مهمی از گذشته و تاریخ منطقه را بازسازی کرد.»
پرویز در ادامه گفت: «در بررسی دشت سیلاخور به مدارک مربوط به سبک‌های معماری، منابع تاریخی، شجره‌شناسی، اظهارات سیاحان، سفرنامه‌ها، اسناد و فرامین حاکمان، طرح‌ها، نقشه‌ها و تصاویر قدیمی، هوایی و ماهواره‌ای، واحدهای ژئومورفولوژی منطقه، زمین سیما و چشم‌اندازهای آن، مطالعه خواص هیدرودینامیکی و خصوصیات هیدروژئولوژیکی سازندها از نظر تأثیر آنها بر کیفیت آب‌های زیرزمینی، مطالعه پدیده کارست و ذخائر آبخوان در گستره مورد نظر توجه ویژه‌ای شده است.»
وی افزود: «اغلب استقرارگاه‌ها در کنار رودخانه‌های سیلاخور و تیره و چشمه‌های کارستی قرار دارند که به دلیل وفور آب و خاک بسیار حاصلخیز شاهد بیشترین برپایی استقرارهای کهن در دشت سیلاخور هستیم .»
این باستان‌شناس تصریح کرد: «اغلب محوطه‌های این منطقه بزرگ و در دوره‌های طولانی مدت دارای استقرارهای دایمی و یکجانشین بوده است و می‌توان گفت که این دشت در مقایسه با دیگر نواحی منطقه بیشترین جمعیت‌ها را در دوره‌های کهن در خود جای داده است.»
به گفته پرویز، چمنزارهای این منطقه برای دامداران کوچرو بسیار مساعد بوده و قابلیت کشاورزی وسیع و جذب استقرارهای پرجمعیت را داشته است.
این باستان‌شناس همچنین تاکیدکرد: «در حال حاضر، می‌توان چنین گفت که قدیمی‌ترین محوطه‌های شناسایی شده در کف دشت سیلاخور دارای سفال موسوم به «باغ نو خرم آباد» هستند، که با دهکده‌های هفت هزارساله همزمانی پیدا می‌کنند. بررسی و مطالعه مقدار قابل توجهی از سفال‌های دشت سیلاخور، فراوانی گونه‌ها و تنوع در نقش‌مایه‌ها و دیگر تغییرات جزیی‌تر، تداوم استقراری و شناخت تمدنی پویا را در طول چندین هزاره امکان‌پذیر ساخته است.»
پرویز در همین حال ابراز امیدواری کرد که گزارش بررسی و شناسایی دشت سیلاخور نقطه آغاز مجدد انجام پژوهش‌های جدید و مطالعات تکمیلی باستان‌شناسی شهرستان پرسابقه و تاریخی بروجرد و دورود باشد که نکات مبهم و نادانسته فراوانی درخود نهفته دارد.
وی با اشاره به اهمیت تهیه این اطلاعات در جامعه رو به توسعه ایران که فراوانی آثار باستانی آن شگفت‌انگیز و کم‌نظیر است، گفت: «نتایج نهایی این بررسی موجب شفاف‌تر شدن روابط سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری با دیگر سازمان‌ها و نهادهای دخیل در جریان توسعه کشور شده و به آنها کمک می‌کند تا با در اختیار داشتن اطلاعات نقشه باستان‌شناسی برای پروژه‌های بلندمدت خود برنامه‌ریزی کنند.»
بررسی و شناسایی دشت سیلاخور با مجوز رئیس پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری و در مدت یک ماه صورت گرفت.
انتهای پیام/
