برای نقش «وارش» سراسر استرس بودم/ ماجراهای جدید و جذابی را در این سریال تجربه کردم

گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا- محسن غلامی(قلعه سیدی)؛ مخاطبان سیما عمدتاً سریال‌هایی را که قصه‌هایشان به مناطق دورافتاده و به اصطلاح زیرخاکی برده شده بیشتر می‌پذیرند. مجموعه‎هایی با فضای بکر و سوژه‌هایی خوش‌‎نوشت که بازیگرانش نیز از پس طراحی داستان آن برآیند، قطعاً در چشم بیننده تلویزیون جذابند و مورد استقبال.

از فضاهای بالقوه سریال‌های ما که انتظار می‌رود مخاطب آنچنانی داشته باشد می‌توان به تولیداتی اشاره کرد که در شمال کشور و لوکیشن‌های منحصر به فردش ساخته می‌شود؛ به قولی هم فال است و هم تماشا. این وسط اگر فیلمساز روایتگر داستانی پرتعلیق و پر کشش هم باشد که مزیتی دوچندان برایش خواهد بود که مثالش را حداقل تا به الان در «وارش» می‌بینیم.

«وارش» ساخته احمد کاوری هرچند کمی نیز با انتقاد روبه‌رو شد ولی به نظر می‌رسد بتواند مخاطبش را تا انتها با خود بکشد و همراه کند. سریال شبانه کنداکتور شبکه سه سیما که نقش اصلی‌اش را الهام طهموری بازی می‌کند؛ بازیگری که برخلاف عمده نقش‌آفرینان «وارش»، هرچند زاده این لوکیشن‌ها نیست اما به قول خودش حسابی تلاش کرده برای این نقش و سریال کم نگذارد.

بازیگر نقش «وارش» در سریال احمد کاوری در گفتگویی با خبرگزاری آنا، کوتاه از نقش و اشتیاق خود برای این نقش گفت بلکه موجد مسیری جدی‌تر برای بازیگری‌‎اش باشد.

آنا: شما در سریال «وارش»، در جمع بازیگرانی قرار گرفته‌اید که عمدتاً شمالی‌اند. بنابراین انتخابشان برای حضور در این سریال، لااقل به سبب آشنایی با فرهنگ بومی آنجا آسان‌تر بود. اما چه شد که نقش «وارش» به شما رسید؟

طهموری: خب من اصفهانی هستم؛ شاید مثل معدود نفرات دیگر از دوستان سریال که متولد یا بزرگ شده گیلان هم نبودیم. در مورد اینکه چرا سراغ من آمدند بیشتر به سبب همکاری قبلی من با آقای تخشید، تهیه‌کننده سریال برمی‌گشت که در مجموعه «پرستاران» نیز با ایشان همکاری داشتم.

بنابراین از این طریق برای بازی در سریال «وارش»، به من پیشنهاد دادند. البته وقتی هم پیشنهاد شد، اصلاً در جریان ماجرای سریال و نقشی که قرار بود بازی کنم، نبودم.

آنا: شما قبل‌تر تجربه‌ای نسبتاً جدی در سریال‌هایی مثل «پرستاران» و «پدر» داشته‌اید. هرچند که اینها به‌خوبی هم دیده شدند، ولی «وارش» قابلیت دیده شدن خصوصاً برای شما را بیشتر داراست.

طهموری: من وقتی برای کار دعوت شدم به نحوی از طرف گروه انتخاب شده بودم و به قول معروف همان اتفاق خوب ابتدایی برایم رخ داده بود. اما واقعیتش از طرف خودم این شعف، زمانی شکل گرفت که چند سکانسی از فیلمنامه را خواندم و دیدم که می‌شود حسابی عاشق کاراکتر وارش شد.

من خودم مخاطب شبانه این سریال هستم. «وارش» را می‌بینم و واکنش‌های مردمی را هم جویا می‌شوم تا بفهمم کجای کارم مثبت و کجا ضعف دارد که آن را رفع کنم؛ این نظرات برایم مهم است. پس برای چه سراغ بازیگری رفته‌ام؟ و یا مگر جز این است که برای همین مردم بازی می‌کنم.

بعدتر هم که فیلمنامه را خواندم و در جریان قصه قرار گرفتم، بیشتر مجذوب داستان و نقش «وارش» شدم. خب چه فرصتی بهتر از این نقش که ممکن است به یک بازیگر برسد و خودش را اثبات کند.

آنا: این چنین نقش‌هایی جذاب است، لااقل برای بازیگری که ادامه کار بازیگری برایش مهم باشد. سختی هم دارد، از گریم و فاصله زمانی دور از نقش گرفته تا طراحی در شخصیت‌پردازی یک زن که قرار است خاص باشد.

طهموری: این ریسک برای من نیز وجود داشت؛ بازی کردن در نقشی که کاراکترش واقعاً پیچیده و مشکل بود، باید هم سخت باشد چه از ادای درست لهجه تا طراحی شخصیتی که در دو بازه زمانی برای من ترسیم شده بود، راحت هم نمی‌توانست باشد.

آنا: و شاید همراه با استرس!

طهموری: از لحظه‌ای که قرار شد این نقش برعهده من باشد، واقعاً سراسر استرس بودم. هم جذاب بود و هم حساس خصوصاً اینکه کار ساده‌ای برای من نبود.

من حتی همزمان مشغول بازی در سریال «پدر» نیز بودم و دیر به گروه سریال «وارش» اضافه شدم. در عین اینکه وقتی برای تمرینِ لهجه نداشتم. اوایل کار برای ضبط «پدر» در تهران بودم و برای «وارش» در شمال کشور. بنابراین لازم بود که مدام در مسیر باشم. با این وجود سختی‌ها و شیرینی‌های خودش را داشت.

آنا: هرچند هستند برخی از بازیگران ما، که سراغ هر نقشی نمی‌روند؛ شاید به‌خاطر اینکه از پس هر نقشی برنمی‌آیند و یا ترس از اینکه احیاناً با واکنش‌های منفی روبه‌رو نشوند!

طهموری: من این نقش را ساده ندیدم و اینقدر دوستش داشتم که این اذیت شدن را هم پذیرفتم.

آنا: در مورد نظرات این روزهای مخاطبان «وارش» چطور؟

طهموری: نمی‌خواهم مدعی شوم که نظر منفی راجع به کار من نیست اما خدا را شکر عمده پیام‌هایی که از مردم و حتی فضای مجازی می‌گیرم، خیلی خوب و مثبت بوده است.

آنا: نظر شما را درباره برخی حواشی هم جویا شوم. اینکه سریال با انتقاداتی در اوایل پخش سریال مواجه شد که البته به ماهیت قصه برمی‌گشت و نه کیفیت کلی آن.

طهموری: دقیقاً، من گپ و گفت‌ها و نظرات گیلانی‌های عزیز که خب به سریال گاه اعتراض‌هایی داشتند را می‌دیدم. به گمانم واقعا سوءتفاهم بود و کمی عجله کردند. خود من زمانی که در شمال بودم، عاشق آنجا و مردمش شدم. بنابراین هیج‌ جوره دلم نمی‌خواهد نه‌تنها به گیلانی‌ها بلکه به هیچ کس دیگری توهین شود.

به‌خاطر همین است که فکر می‌کنم هم‌وطنان کشورمان در این منطقه، عجله کردند. شما ببینید شخصیت «وارش» قهرمان داستان است؛ آن هم یک شیرزنی از همین گیلان خودمان. بنابراین این بخش از ماجرا را هم باید دید.

آنا: از این جهت اشاره کردم چقدر این واکنش‌ها برای شما اهمیت دارد؛ که ما حتی بازیگرانی داریم که صرفاً بازی می‌کنند و حتی خروجی کارشان را هم نمی‌بینند!

طهموری: من خودم مخاطب شبانه این سریال هستم. «وارش» را می‌بینم و واکنش‌های مردمی را هم جویا می‌شوم تا بفهمم کجای کارم مثبت و کجا ضعف دارد که آن را رفع کنم؛ این نظرات برایم مهم است.

پس برای چه سراغ بازیگری رفته‌ام؟ و یا مگر جز این است که برای همین مردم بازی می‌کنم؟ برای من نظر مردم مهم‌تر از نظر خودم هست و اصل ماجرا همین مخاطب است.

آنا: «وارش» مثل نقش و بازی شما، به نظر تا به الان توانسته نگاه مخاطبان سیما را جلب کند. از طرفی این جذابیت‌ها می‌تواند موجب انتخاب‌های بهتر برای بازیگر و چه بسا پله ترقی و پرشی نیز برای بازیگر باشد.

طهموری: قبل از اینکه کار پخش شود، فکر نمی‌کردم در این حد استقبال شود. امیدوار بودم اتفاقی برای خودم بیفتد که متفاوت از کارهای قبلم باشد، ولی نه تا این حدی که فعلاً مردم دوست داشته باشند. بنابراین باید از این انتخاب خوشحال و راضی باشم.

آنا: و البته ادامه نقش «وارش» هم با پرش زمانی، قرار است متغیر باشد.

طهموری: فکر می‌کنم تا نیمی از قسمت‌های سریال همچنان در قصه باشم.

آنا: اگر بخواهم از سخت‌ترین سکانس‌ها جویا شوم، کدام بخش‌ها بود که اذیت‌تان کرد؟

طهموری: من تجربه‌کردن‌ احساسات «وارش» را دوست داشتم؛ تجربه‌های جالبی که در واقعیت اصلا تجربه نکرده‌ام، ولی مجبور بودم سراغش بروم. از حرف زدن با لهجه شمالی گرفته تا سختی‌های برخی سکانس‌ها که لوکیشن‌های خاصی در باران و گل و غیره داشت.

گپ و گفت‌ها و نظرات گیلانی‌های عزیز که خب به سریال گاه اعتراض‌هایی داشتند را می‌دیدم. به گمانم واقعا سوءتفاهم بود و کمی عجله کردند. شما ببینید شخصیت «وارش» قهرمان داستان است؛ آنهم یک شیرزنی از همین گیلان خودمان.

کار کردن با نوزادها نیز که جای خود داشت؛ آن هم من که با این ماجرا آشنا نبودم. بچه را به کمر می‌بستم و می‌ترسیدم نکند اتفاقی بیفتد. همچنین سکانس‌هایی که به اصطلاح حسی بودند. تجربه کردن این حس‌ها و ابرازشان به عنوان بازیگری که درکی شاید از آن نداشته، سخت بود.

آنا: لوکیشن‌های زیبا و طبیعی قصه فعلاً امتیازی برای «وارش» هم هست. ممکن است ضعف‌های احتمالی را نیز بپوشاند. فکر می‌کنید با ورود سریال به فضاهای جدیدتر، همچنان سریال سر پا بماند؟

طهموری: من هر وقت فیلمنامه را می‌خواندم بشخصه سورپرایز می‌شدم و مطمئنم  با ادامه کار، مخاطب این هیجان را تا آخر خواهد دید و با قصه همراه می‌شود. به نظرم آقای کاوری با یک کارگردانی عالی، این فیلمنامه باکیفیت را به درستی جلوی دوربین برده است.

آنا: امیدوارم این نقش مایه امیدی باشد برای حضور جدی‌تر شما در حوزه تصویر. هرچند باید دید که سلیقه و برنامه کاری خود شما به چه سمتی است.

طهموری: تا آنجایی که دست خودم هست، دلم می‌خواهد کاراکترهای درست و حسابی بازی کنم. فرقی هم ندارد در چه مدیومی باشد. مهم شخصیتی است، که قرار است ایفا کنم. دوست دارم به بهترین نحو بازی کنم و کاراکترها را بسازم.

انتهای پیام/4139/پ