آشنایی با شبکه حقانی؛ تروریست‌هایی با مدیریت چندگانه

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا: دولت افغانستان هفته گذشته از آزادی سه عضو برجسته‌ شبکه‌ تروریستی حقانی ازجمله «انس حقانی» خبر داد. اقدامی که گفته می‌شود به درخواست دولت آمریکا و در قالب مذاکرات این کشور با طالبان برای تبادل اسیران و زندانیان دو طرف انجام شده است.

کمتر کسی است که در منطقه نداند این گروه تروریستی با سرویس‌های جاسوسی غربی و منطقه ارتباط دارند. درواقع انس حقانی، فرزند سرکرده و بنیان‌گذار این گروه تروریستی در ازای آزادی دو شهروند آمریکایی در بند طالبان از زندان «بگرام» آزاد شد. البته چندی پیش منابع نزدیک به طالبان اعلام کرده بودند که این گروه در ازای آزادی دو استاد دانشگاه آمریکایی– افغانستان خواهان آزادی 80 زندانی طالبان ازجمله انس حقانی و حافظ رشید، از اعضای برجسته این شبکه است.

«کوین کینگ»، شهروند استرالیا و «تیموتی ویکس»، شهروند آمریکا دو نفر از شهروندان دانشگاه آمریکایی افغانستان بودند که در سال 2016 میلادی از سوی افراد مسلح در کابل ربوده شدند و نزد گروه طالبان نگهداری می‌شدند.

شکل‌گیری شبکه حقانی

شبکه حقانی در شرق و جنوب شرق افغانستان به ویژه در ولایت «خوست» و «پکتیکا» فعال است. این گروه عملیات‌های زیادی در کابل، پایتخت افغانستان انجام دادند و حتی تلاش کردند حامد کرزی، رئیس‌جمهور این کشور را ترور کنند. آنها ارتباط خوبی با طالبان پاکستان و القاعده برقرار کردند و تلاش می‌کنند طالبان را در افغانستان به قدرت برساند. این گروه تاکنون حملات زیادی علیه نظامیان خارجی مستقر در افغانستان انجام داده است.

اعضای شبکه حقانی در افغانستان

اواخر دوره مبارزه افغانستان علیه «ارتش سرخ» شوروی بود که به تدریج نام شبکه حقانی بر سر زبان‌ها افتاد. در آن زمان این شبکه  بخشی از حزبی به نام شاخه «یونس خالص» بود که در جنوب شرق افغانستان فعالیت می‌کرد. در دوره مجاهدین و طالبان، شبکه حقانی بیشتر به نام بنیان‌گذار خود یعنی گروه جلال‌الدین حقانی شناخته می‌شد، اما پس از سقوط طالبان نام شبکه حقانی برای یک جریان مسلحانه به رهبری جلال‌الدین حقانی و سپس فرزندش سراج‌الدین حقانی تثبیت شد.

با وجود اینکه شبکه حقانی ساختار و مدیریت جدا از طالبان دارد، اما هیچ‌گاه از طالبان جدا نبوده است. طالبان نیز همواره شبکه حقانی را زیرمجموعه رهبری این گروه و سران شبکه حقانی نیز خود را تابع رهبر طالبان دانسته‌اند. این شبکه مرگبارترین حملات را در مناطق مختلف افغانستان به ویژه شهر کابل انجام داده است. بیشتر عملیات‌های شهری شبکه حقانی با استفاده از خودروهای بمب‌گذاری شده و مهاجمان انتحاری انجام شده است.

روابط حقانی و آمریکا

روابط شبکه حقانی با آمریکایی‌ها همواره تیره نبوده است و دو طرف در دهه 80 میلادی همچون یک متحد در کنار یکدیگر به مقابله با شوروی می‌پرداختند. گفته می‌شود «چارلی ویلسون»، سناتور جمهوری‌خواه در سال 1987 میلادی به شرق افغانستان سفر کرد و چهار روز میهمان جلال‌الدین حقانی بود.

جلال‌الدین حقانی

جلال‌الدین حقانی روابط بسیار استثنایی و نزدیک با سیا داشت که این روابط سیل کمک‌های مالی و تسلیحاتی ازجمله موشک‌های دوش‌پرتاب استینگر را برای جنگجویان حقانی به همراه داشت، موشک‌هایی که ده‌ها بالگرد و هواپیمای شوروی را سرنگون کرد. پس از سقوط طالبان، جلال‌الدین حقانی نقش مبارزاتی خود را به فرزندانش به ویژه سراج‌الدین واگذار کرد.

تعداد نیروهای حقانی

شبکه حقانی حدود چهار هزار نیرو دارد که در پیوند با گروه‌های دیگر، گاه تا 10 هزار نیرو می‌تواند سازماندهی کند. آمریکایی‌ها معتقدند شبکه حقانی بازوی دستگاه اطلاعاتی پاکستان برای انجام عملیات‌های تروریستی در راستای منافع این کشور است، اما پاکستان همواره این موضوع را رد می‌کند. آمریکایی‌ها در دو سال گذشته تلاش کرده‌اند با پهپاد مقرهای این شبکه را هدف قرار دهند و همین موضوع موجب اعتراضات پی در پی اسلام‌آباد به واشنگتن بوده است.

از شورای کویته، شورای «شمشاتو باجاوا» و شورای «میرانشاه» به عنوان همکاران شبکه حقانی یاد می‌شود. مقر اصلی شورای کویته در شهر کویته پاکستان و رهبر آن ملاعمر است که با بن لادن پیوند سببی برقرار کرده است و به دلیل همین پیوندهای عمیق، پس از اشغال افغانستان بن لادن را تحویل آمریکا نداد.

این گروه ایدئولوژیک‌ترین شاخه طالبان است که در مناطق قندهار و هلمند و همچنین شرق افغانستان فعالیت زیادی دارد. شورای کویته بر خروج کامل نیروهای خارجی از افغانستان تأکید دارند و با دولت کرزای نیز به شدت مخالف‌اند. آمریکا این گروه را «طالبان تندرو» می‌نامد.

انتهای پیام/4033/