قهرمان دیپلماسی، شهدای هسته‌ای بودند/ 6 قدرت جهانی چه وقت پای میز مذاکره آمدند؟ سال 92 یا سال 87؟!

به گزارش خبرنگار گروه سیاسی خبرگزاری آنا، هم‌زمان با سالگرد یوم‌الله 13 آبان، عصر امروز سعید جلیلی با حضور در دانشگاه علم و صنعت به ایراد سخنرانی پیرامون مسائل سیاست خارجی کشور پرداخت.

واکنش عضو شورای راهبردی سیاست خارجی کشور به سخنان اخیر ریاست محترم جمهوری در خصوص طرح دوگانه «تعامل یا تقابل» از جمله مهم‌ترین بخش‌های این سخنرانی بود.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام در ابتدای سخنان خود با اشاره به سخنرانی رئیس‌جمهور در مراسم آیین بازگشایی دانشگاه‌ها در سال تحصیلی 98-99، گفت: آقای رئیس‌جمهور در کمتر از یک ماه گذشته سؤالی را در جمع برخی دانشجویان دانشگاه تهران سؤالی را مطرح کردند و از دانشگاهیان خواستند تا در این زمینه نقطه نظرات خود را ارائه کنند.

وی افزود: پرسش ایشان این است که «پیشرفت و آینده کشور در سایه تعامل با دنیا است یا تقابل؟». همچنین ایشان گفته‌اند که «یک عده می‌گویند تعامل سازنده انجام دهیم و یک عده می‌گویند تعامل مستمر؛ عده‌ای می‌گویند جز قدرت‌نمایی و کشتن دشمن خبیث و تقابل راه دیگری نیست، یک عده هم می‌گویند بسیاری از مشکلاتمان با دنیا را می‌توان با تعامل مستمر حل کنیم.» بعد هم آقای روحانی سؤال کرده‌اند که در شرایط موجود چه راهی را باید دنبال کرد؟

جلیلی تصریح کرد: درواقع ایشان «دوگانه تعامل یا تقابل» را مطرح کردند و معتقدند این پس از گذشت 41 سال از ابتدای انقلاب اسلامی باید آن را به رأی گذاشت؛ من نیز می‌خواهم امروز با شما دانشجویان در این رابطه مباحثه کنم.

عضو شورای راهبردی سیاست خارجی با توجه به سؤال ریاست محترم جمهوری پیرامون چگونگی نحوه تعامل با دنیا، این طرح مسئله را مغتنم دانست و خاطرنشان کرد: طرح صحیح سؤال، از اهمیت بالایی برخوردار است؛ اینکه سؤالات در حوزه سیاست خارجی «واقعی باشد یا رمانتیک» نیز خود یک مسئله است، اما به‌طور منطقی سیاست خارجی هر کشور دارای اصول، اهداف، ارزش‌ها و تعریفی از مفاهیم است که حقوق و منافع خود بر آن اساس تعریف می‌کند. بر همین مبنا سیاست خارجی مأمور تأمین این حقوق و منافع در عرصه بین‌المللی است؛ اینجاست که اشتراکات و اختلافات بین‌المللی رخ می‌دهد.

وی تشریح کرد: هرچه اشتراکات بین کشورها بیشتر باشد، تولید فرصت می‌کند و زمینه را برای تعامل میان دولت‌ها به وجود می‌آِورد و بر مبنای اختلافاتی که بین کشورها وجود دارد، تهدیدها به وجود آمده که برحسب درجات اختلاف، درجاتی از رقابت گرفته تا جنگ، شکل می‌گیرد.

جلیلی در ادامه عنوان کرد: در دنیایی که مملو از تعاملات و تقابلاتی است که هرلحظه امکان تولید فرصت یا تهدید برای کشور شما وجود دارد، مگر می‌شود دلواپس نبود؟! دلواپسی در سیاست خارجی، لازمه هوشمندی و دیده‌بانی در آن است.

وی ضمن انتقاد از طرح اشتباه مسئله گفت: سؤال باید دقیق باشد؛ اینکه گفته شود «تقابل خوب است یا تعامل؟» مانند آن است که بگوییم در رانندگی، «از پدال گاز باید استفاده کرد یا ترمز؟!».

عضو شورای راهبردی سیاست خارجی عنوان کرد: طبیعتاً بر مبنای منطق در حوزه سیاست خارجی، هر کشور متناسب با منافعش ممکن است به تعامل یا تقابل روی بیاورد. چه کسی گفته است که این دوگانه درست است؟ پایگاه اطلاع‌رسانی رئیس‌جمهوری از قول ایشان نقل کرده است که گفته‌اند: «عده‌ای به تقابل مستمر با جهان تأکید دارند و عده‌ای معتقدند می‌توان بسیاری از مشکلات را با گفتگو حل کرد.» اولاً چه کسی گفته است که تعامل نباشد؟ و ثانیاً آنکه در همین‌جا ایشان اذعان دارند که نمی‌توان «همه‌ی» مشکلات را با گفتگو حل کرد.

جلیلی افزود: در همان سخنان گفته شده که «عده‌ای گفته‌اند در گفتگو با آژانس وقت تلف کردید و گفتگو هیچ فایده‌ای ندارد.» چه کسی این حرف را زده؟ وقتی آژانس اعلام کرد که ما 6 موضوع باقی‌مانده داریم که هم آن مسائل و موضوعات باقیمانده و هم مربوط به دوره دولت هشتم و پیش از سال 2003 بوده است. در گفتگو با آژانس، هر شش موضوع باقیمانده در سال 1386 با نامه رسمی آژانس حل و مختومه شد و کسی هم آن را وقت تلف کردن ندانست.

نماینده رهبر انقلاب در شورای عالی امنیت ملی اظهار کرد: در همان سخنرانی گفته شده است که «عده‌ای میگویند وقتی ما با شش قدرت جهانی در حال مذاکره بودیم، برخی می‌گفتند نباید مذاکره کرد.» اما سؤال این است که شش قدرت جهانی چه وقت پای میز مذاکره آمدند؟ بستر زمان و مکان را توضیح بدهید! آن‌ها سال 92 مجبور شدند پای میز بنشینند یا سال 87؟

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام خاطرنشان کرد: این‌گونه پرداختن به مسائل با آدرس غلط و طرح ناقص مسئله برای افکار عمومی داخل، اهداف سیاست خارجی را محقق نمی‌کند.

جلیلی در ادامه سخنان خود پیرامون لازمه پرداختن صحیح به مباحث سیاست خارجی با انتقاد از طرح «تنش‌زدایی» به جای «تهدید زدایی»، گفت: یکی از موضوعات دیگری که خیلی مطرح می‌شود این است که تنش‌زدایی کنیم درحالی‌که در عرصه سیاست خارجی تنش یک واقعیت غیرقابل‌اجتناب است؛ اگر مبنا صرفاً بر تنش‌زدایی باشد، هنگامی‌که دشمن خرمشهر را اشغال کرد، هیچ‌گاه نمی‌توانستیم آن را آزاد کنیم. کدام کشور دنیا این سیاست را می‌پذیرد؟! همان کشورهایی که در پی تنش‌زدایی با آن‌ها هستند، چرا به دنبال ارتقاء بنیه دفاعی خود بوده و نمی‌گویند با تعامل حل می‌کنیم؟

وی افزود: اصل باید بر «تهدید زدایی» باشد؛ زیرا اگر اصل بر تنش‌زدایی باشد، دشمنان با هر تهدید خود، یک تنش ایجاد می‌کنند و نتیجه جز عقب‌نشینی نخواهد بود. چنانکه اوباما، رئیس‌جمهور سابق آمریکا گفت ما بدون شلیک حتی یک گلوله، بخشی از صنعت هسته‌ای ایران را تعطیل کردیم. بله! او از این‌گونه تعامل و تنش‌زدایی استقبال می‌کند و شما را نیز تشویق می‌کند.

جلیلی در ادامه یادآور شد: سیاست خارجی عرصه واقعیت‌هاست؛ بحث فعلی ما این نیست که چرا آرمان‌ها کنار گذاشته شده است، بحث ما این است که چرا از واقعیات غفلت شده است؟! و واقعیات به‌خوبی دیده نمی‌شود. یک واقعیت این است که سابقه تاریخی آمریکا نشان داده بود که نمی‌توان به او اعتماد کرد؛ از مرداد سال 32 در ایران و نقاط دیگر جهان تا به امروز این تکرار شده است، اما هنوز عده‌ای به او دل‌خوش هستند. هنر بزرگ امام (ره) در تقابل با آمریکا این بود که واقعیت را کامل دید و نگذاشت واقعیت‌ها به مردم به‌صورت گزینشی نمایش داده شود.

در انتهای این نشست نمایندگان تشکل‌های دانشجویی دانشگاه علم و صنعت به ارائه نقطه نظرات خود پیرامون وضعیت سیاست خارجی کشور پرداختند.

گفتنی است، جلیلی در واکنش به «قهرمان دیپلماسی» خوانده شدن خود توسط یکی از نمایندگان دانشجویی گفت: پشتوانه سیاست خارجی کشور مردم و شهدا بودند که یک قدرت حقیقی ایجاد کردند تا در سایه آن عوامل سیاست خارجی کشور بتوانند اهداف نظام را محقق سازند؛ پس قهرمان سیاست خارجی کشور اینان هستند. قهرمان دیپلماسی، دانشمندان و شهدای هسته‌ای بودند که شش قدرت جهانی را در سال 87 به پای میز مذاکره نشاندند و در عمل حقوق ملت ایران را تثبیت کردند.

انتهای پیام/4129/