اربعین تقاضای عمومی برای تحقق عدالت است؟ / اجتماعی برای بازگشت به عدالت غدیر خم

گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا – محمدپارسا نجفی؛ اربعین بازگشت به گذشته نیست بلکه انتظاری برای آینده‌ای سرشار از عدالت مطلق است اما چه ارتباطی میان اربعین با عصر آخرالزمان و نجات بشریت وجود دارد؟ برای این مهم باید مروری داشت به گذشته‌ای دور.

هرچند واقعه عاشورا در دهم محرم سال 61 هجری اتفاق افتاد و واقعه غدیر خم در 18 ذی‌الحجه سال دهم هجری، اما در پیاپی بودن این اتفاقات یک نکته مهم نهفته است؛ با وجود فاصله نیم‌قرن که این دو حادثه از هم دارند اما از سالگرد عید غدیر تا سالگرد فاجعه تلخ عاشورا در تقویم هرسال، تنها سه هفته می‌گذرد.

شیرین‌ترین و تلخ‌ترین وقایع تاریخ اسلام در امتداد هم قرار گرفته‌اند. اما چرا؟ به‌راستی ارتباطی میان غدیر و عاشورا وجود دارد؟ اگر غدیر فراموش نمی‌شد عاشورایی رخ می‌داد؟ آیا اربعین فرصتی برای جاماندگان و تجدید شدگان حادثه غدیر است تا بتوانند در مسیر عدالت با امام زمان(عج) عصر خود تجدید پیمان کنند؟ آیا مخالفت ظالمان زمین با این حضور میلیونی در امتداد ترس ستمگران با استقرار حکومت عدالت است که جهان به آن نیاز دارد؟ به‌راستی چه کسانی از عدالت علوی بیزارند و آیا همان‌ها کسانی بودند که فاجعه عاشورا را رقم زدند؟ آیا همان مخالفان عدالت و آزادی می‌توانند مانع اجتماع اربعین شوند؟

هرسال بعد از سالگرد واقعه غدیر که مهم‌ترین و شیرین‌ترین عید بشریت است، تنها 21 روز با سالگرد تلخ‌ترین فاجعه در تاریخ انسان فاصله دارد.

 در غدیر خم جمعیت انبوهی حضور داشتند که به عهد خود وفا نکردند. 25 سال طول کشید تا جمعیت به امام علی(ع) متوسل شوند و حکومتی بر مبنای عدالت مطلق ایجاد شود اما در همان مدت که جامعه عهد خود را در غدیر فراموش کرده بود درخت ستمگری در خاک شام ریشه دوانده بود و نگذاشت عدالت علوی در بلاد اسلامی برقرار باشد. صفین اولین نقطه عطف تلاش این شجره خبیثه بود.

در صفین باز هم مردم، امام زمان خود را تنها گذاشتند. در ساباط هم امام حسن (ع) باز تنها بود. حتی تنهاتر از امام حسین(ع) در کربلا.

کار به‌جایی رسید که دستگاه پلید معاویه اسلام را با قرائت سفیانی بر مردم عرضه می‌کرد. مرگ معاویه پایان سیاست ورزی ظالمان بود. ستمگران می‌توانستند عیان و آشکار ظلم کنند.

قیام امام حسین(ع) تقابلی با این ظلم بود که دیگر آشکار دیده می‌شد. از آن زمان تاکنون تقابل محورهای عدالت و ستمگری همیشه بوده و تا آخر زمان هم خواهد بود. دوران صبر علوی و بعدازآن صلح حسنی به پایان رسید و جهاد حسینی برای برپایی عدالت و آزادی از عاشورا تاکنون امتداد دارد اما نقطه عطف آن یک روز بزرگ است؛ روز اربعین.

دو اجتماع در یک امتداد

اجتماع اربعین در امتداد غدیر خم قرار دارد برای تحقق حکومتی بر اساس عدالت به گستره همه جهان بشریت. اربعین فرصتی است که عهد شکسته شده در غدیر تجدید شود و توبه‌کنندگان که ارزش عدالت علوی را این بار به قیمت خون فرزند پیامبر شناختند، اعلام کنند که حاضرند هم بر عهد خود ثابت‌قدم باشند و هم برای آن تا پای جان تلاش کنند.

اجتماعی که همانند رفراندومی در جهان اسلام نشان می‌دهد مسلمانان خواستار برقراری حکومتی عدالت محور به ریاست و رهبری آخرین معصوم از نسل پیامبر اسلام هستند.

زیبایی رفراندوم اربعین در این است که اهل سنت حضوری چشمگیر هم در عزاداری‌ها و هم در برپایی مقدمات این اجتماع و پذیرایی از حاضران در این اتفاق بزرگ دارند.

گویی امت اسلام در روز اربعین به همان یکپارچگی که در روز غدیر خم سال دهم هجری داشتند رویکرد می‌کنند. روزی که از تفرقه و انشقاق خبری نبود و همه از اینکه پرچم عدالت پیامبر بر زمین نمی‌افتد و به دست امام معصوم افراشته خواهد ماند، خشنود بودند.

هرچند غدیر، عید بود اما اربعین چهلمین روز عزاداری برای شهادت امامی از نسل همان پیامبر(ص) است؛ طبعاً همراه با غم و ماتم اما حضور اقشار مختلف و حرکت در یک مسیر برای رسیدن به یک نقطه واحد، از آن حکایت دارد که مردم از عدالتی که از دست داده‌اند آگاه و اندوهگین هستند و عهد می‌کنند که این بار در حمایت از امام عصر خود برای برقراری عدالت تلاش کنند. این نقطه‌ای روشنی‌بخش و امیدوارکننده است.

در اربعین اثبات می‌شود که وحدت همه فرق و شعبه‌های ایجادشده در اسلام با توسل به چراغ هدایت و کشتی نجات امام حسین(ع) محقق می‌شود.

اربعین بازگشت به گذشته نیست بلکه انتظاری برای آینده‌ای سرشار از عدالت مطلق است که باید با توجه و تلاش مردم به رهبری آخرین معصوم در زمین برقرار شود. عبرت از اشتباهاتی که به عاشورا منجر شد و ریشه‌اش در فراموشی غدیر خم بود. فراموشی که شیطان بر انسان‌هایی غالب کرد و موجب شد هم عدالت را از دست دهند و هم زندگی سرشار از آزادی، شادی و شیرینی را.

آنگاه که عدالت بعد از تلاشی شدید به رهبری امام زمان برقرار شود انسان به جایگاه خود خواهد رسید منزلتی که برای آن خلق‌شده بود و به دلیل ستم ظالمان سال‌ها از آن محروم بود.

شاید به همین دلیل باشد که امام عصر و زمان حضرت مهدی آنگاه که ظهور کند در مسجد کوفه که زمانی امام علی نماز می‌خواند اقامه نماز خواهد کرد و مردم از کربلا تا نجف، صفی بزرگ از نمازگزاران را تشکیل خواهند داد.

انتهای پیام/4106/