اگر بازدارندگی هستهای مطرح نباشد، ما در برجام امتیازی ندادهایم
به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری آنا، دکتر فؤاد صادقی، روزنامهنگار در نشست «بررسی مسائل هستهای و برجام از نمای نزدیک»، در سخنانی اظهار کرد: موضوع برجام یک بحث کارشناسی است که ابعاد حقوقی، دیپلماتیک و مهندسی هستهای دارد ولی در کشور ما به یک موضوع ژورنالیستی و تبلیغاتی تبدیل شده است که از آن بهرهبرداری سیاسی میکنند.
وی افزود: بسیاری از موافقان و مخالفان برجام به طور دقیق نمیدانند از چه چیزی دفاع، یا با چه چیزی مخالفت میکنند و فقط به خاطر مسائل جناحی مواضع خود را اعلام میدارند.
صادقی با اشاره به تاریخچه مذاکرات در دولتهای مختلف اظهار کرد: از بهمن سال 1381، خاتمی در یک کنفرانس خبری اعلام کرد که به تکنولوژی غنیسازی دست یافتهایم و بعد از آن در همه دولتها، بحث پرونده هستهای جریان داشته است.
وی افزود: پرونده هستهای تاکنون چهار دوره شامل دوره آقای روحانی، دوران آقای لاریجانی، دوران آقای جلیلی و بعد از دوران آقای ظریف را سپری کرده است.
صادقی تأکید کرد: بنابراین طی سالهای مختلف چهار دوره مدیریت و چهار استراتژی داشتیم که به نتایج مختلفی رسیدیم.
وی با اشاره به سالهای 81 و 84 گفت: در دوره مسئولیت آقای روحانی استراتژی جمهوری اسلامی جلوگیری از راه یافتن پرونده هستهای کشورمان به شورای امنیت و وضع تحریمها علیه ایران بوده است. در واقع در دوره اول طبق توافقهای سعدآباد، پاریس و بروکسل تعلیق فعالیت غنی سازی را پذیرفتیم.
صادقی اظهار کرد: البته من منتقد آن استراتژی بودم و میگفتم با این وضع به فناوری غنیسازی نمیرسیم. اما این استدلال نافی هدف دولت اصلاحات برای جلوگیری از ورود پرونده هستهای به شورای امنیت نیست.
صادقی ادامه داد: دوره سوم که مذاکرات با مدیریت آقای جلیلی جریان داشت استراتژی این بود که بدون نگرانی تا حداکثر امکان فعالیت هستهای خود را افزایش دهیم، تحریمهای شورای امنیت به تلقی آقای احمدی نژاد کاغذ پارهای بیش نبود که دولت نیز به اهداف خود رسید و غنیسازی را تا 20 درصد افزایش داد و از آن طرف تحریمها علیه ایران وضع شد که تا کنون آثارش هویداست.
وی تصریح کرد: در زمان آقای علی لاریجانی که به عنوان دبیر شورای عالی امنیت ملی مسئولیت مذاکرات هستهای را بر عهده داشت تلاش شد که به سمت انرژی هستهای حرکت کنیم ولی با دنیا درگیر نشویم و این دوره یک میانهروی میان استراتژی زمان آقای روحانی و آقای جلیلی بود یعنی غنیسازی آغاز شد ولی همزمان مذاکرات با آقای خاویرسولانا نیز در جریان بود.
این روزنامهنگار تأکید کرد: در این شش سال استراتژی آقای احمدینژاد دنبال شد که حداکثر اجرای فعالیت هستهای بود با حداکثر تحریم.
فؤاد صادقی در ادامه تحلیل خود از روند مذاکرات هستهای در دولتهای مختلف اظهار کرد: در سه دوره از 13 سال مذاکرات هستهای مسئولین مذاکرات به اهداف خود رسیدند هم آقای روحانی و هم آقای جلیلی و ظریف توانستند به اهداف خود برسند در این میان فقط آقای لاریجانی نتوانست طبق استراتژی خود به هدف مورد نظر برسد و آن هم به دلیل اختلافی بود که با آقای احمدینژاد به عنوان رئیسجمهوری داشت و همین اختلاف باعث برکناری وی از سمت دبیری شورای عالی امنیت ملی شد.
وی تأکید کرد: بر این اساس، روند پرونده هستهای ایران متلاطم بوده و مرتب طی سالهای مختلف تاکتیک تغییر کرده است که اگر توافق با ویلیام برنز در زمان جلیلی را نیز به آن اضافه کنیم حجم این اختلافات و نوسانات زیاد میشود.
صادقی اظهار کرد: میتوانم بگویم که نظرات رهبری هم در برخی از دورهها اجرا نشد همچون توافقی که مورد تأیید ایشان بود ولی آقای احمدینژاد اجرا نکرد یا توافقی که در وین توسط آقای جلیلی انجام شده بود ولی رهبری آن را قبول نداشت.
صادقی در بخش دیگری از اظهارات خود به دو کاربرد تسلیحاتی و صلح آمیز انرژی هستهای اشاره کرد و گفت: کشورهایی که برای اولین بار از این انرژی استفاده کردهاند به کاربرد نظامی انرژی هستهای اعتقاد داشتند. از جمله 5 کشور قدرتمند دنیا که بیشتر کاربرد تسلیحاتی را مد نظر قرار داده بودند.
وی ادامه داد: تحلیل کشورهای دیگر در مورد ایران این بود که جمهوری اسلامی به عنوان یک کشور انقلابی که مورد تجاوز عراق بوده و با تهدیدات اسرائیل و آمریکا از ابتدای انقلاب مواجه بوده است برای بمب اتم اقدام خواهد کرد.
وی افزود: بعد از پایان جنگ تحمیلی نیز همچنان تهدیدات باقی بود از یک طرف اسرائیل با 200 کلاهک هستهای و از طرف دیگر پاکستان که ارتش و سازمان اطلاعاتش در دست وهابیهاست به عنوان یک تهدید محسوب میشد.
صادقی اظهار کرد: این تحلیل در کشور وجود داشت که چرا نباید با وجود این تهدیدها وسیلهای برای بازدارندگی داشته باشیم و زمانی که درآمد نفتی بیشتر شد بودجه نظامی ما نیز افزایش پیدا کرد و کسی هم نمی توانست رد کند که حق ما نیست بازندارندگی داشته باشیم. این انتقاد به دوره اول که آقای روحانی مسئولیت آن را برعهده داشت مطرح میشد که با پذیرش تعلیق غنیسازی جنبه بازدارندگی را کنار میگذارد.
وی تصریح کرد: اما چند سال پیش با فتوای رهبری بعد از بیست و چند سال فعالیت در حوزه انرژی هستهای دستیابی به بمب اتم به کلی مهر حرمت خورد و دیگر موضوع بازدارندگی نمیتوانست موضوعیت جدی داشته باشد.
صادقی اضافه کرد: شاید به دنبال این فتوا بود که در دو سال آقای احمدینژاد سعی کردند که موضوع پرونده هستهای را حل کنند و در این راستا آقای صالحی به عنوان وزیر امور خارجه در عمان با آمریکا وارد مذاکره شد ولی به دلیل فضای قبلی که نسبت به دولت وجود داشت و شکافی که بین احمدینژاد و رهبری بعد از خانهنشینی وی ایجاد شده بود آنها دریافته بودند که شاید تصمیم این دولت تأثیرگذار نیست بنابراین در دولت بعد توانستند که طی دو سال موضوع پرونده هستهای را به نتیجه برسانند و برجام حاصل شد.
وی تأکید کرد: برجام در چارچوب دکترین امنیت ملی و فتوای رهبری نهادینه شده است.
صادقی اظهار کرد: من به عنوان کسی که زمانی مخالف توافق سعد آباد و بروکسل بودم و به همین دلیل از سوی دولت اصلاحات با ما برخوردهایی شد میگویم حالا که مسئله بازدارندگی با فتوای رهبری کنار گذاشته شده است میتوان گفت برجام بیش از انتظارات منافع ملی را تأمین میکند؛ چون اگر بازدارندگی مطرح نباشد ما در واقع امتیاز ندادیم و امتیاز گرفتهایم.
وی در ادامه در پاسخ به سؤال یکی از حضار جلسه مبنی بر اینکه چرا سرنوشت برجام را با فتوای رهبری گره میزنیم؟ اظهار کرد: آقای روحانی تقریبا 20 بار اعلام کردهاند که ما بر مبنای فتوای رهبری به دنبال بمب اتمی نیستیم و بر این مبنا هر اقدامی که برای اعتمادسازی لازم باشد انجام میدهیم.
صادقی در ادامه دلواپسان را به چهار گروه تقسیم کرد و گفت: گروه اول از دلواپسان نگران محرومیت کشور از انرژی صلح آمیز هستهای هستند و من معتقدم که اینها حسن نیت دارند. گروه دوم مخالف حذف قدرت بازدارندگی هستند که به دلیل فتوای رهبری به این مسئله ورود نمیکنیم. گروه سوم نگران تعامل ایران با دنیا هستند و در نهایت گروه چهارم نگران پیامد برجام در عرصه سیاست داخلی هستند و میگویند که ممکن است بعد از رفع تحریمها و تبادل با جهان، انتخابات مجلس را ببازند و به طور کلی به دلیل پیامد سیاست داخلی نگران برجام هستند.
وی گفت: در مورد گروه اول که حسن نیت دارند توضیح میدهم و میگویم که ما تنها کارهایی را که میتوانست مربوط به دستیابی به بازدارندگی باشد،تعطیل کردیم.
انتهای پیام/