تطور موشکی ایران از شهاب 3 تا سجیل/ چگونه تلآویو و حیفا در تیررس بالستیکهای جمهوری اسلامی قرار دارد؟
گروه سیاسی خبرگزاری آنا، سعید امینی؛ هشت سال جنگ تحمیلی جدای از آسیبها و خسارتهایی که برای کشورمان به بار آورد، ثمرات بسیاری بههمراه داشت که یکی از ثمرات چارهاندیشی برای برونرفت از بُنبستهای نظامی و دفاعی و خروج از تنگناهای تولید تجهیزات دفاعی بود.
از تولید سیم خاردار که زمانی توان تولید آن را نداشتیم تا طراحی و تولید پیشرفتهترین و مدرنترین سامانههای دفاع زمینی شامل انواع تانکها، نفربرها و ضدهواییها و دوربینهای دید در شب گرفته تا طراحی و تولید انواع سامانههای راداری و موشکی کوتاهبرد، میانبرد و برد بلند برای خود نام و آوازهای دستوپا کردهایم.
سامانههای پدافند موشکی جزء سامانههایی هستند که از فناوری پیچیده و خاصی بهره میبرند و کمتر کشوری در جهان توانایی طراحی و تولید سامانههای موشکی را دارد و اغلب آن کشورهایی هم که این فناوری را در اختیار دارند، بیشتر به طراحی و تولید سامانههای موشکی کوتاهبرد مبادرت میورزند و حتی هنوز نتوانستهاند سامانههای موشکی میانبرد را تولید کنند.
جمهوری اسلامی ایران بهصورت مرحله به مرحله؛ یعنی در مراحل اولیه کاهش قطع وابستگی به تجهیزات دفاعی خارجی و سپس در گامهای بعدی بومیسازی فناوری، طراحی و ساخت سامانههای موشکی را در دستورکار قرار داد و امروز به مرحلهای رسیده که بنابر اظهارات کارشناسان نظامی و امنیتی قادر به تولید موشکهایی با بُرد حتی دو هزار و 500 کیلومتر است.
از آنجاکه علوم دفاعی و نظامی کشورمان در دو دهه اخیر جهش قابل توجهی داشته، بخش مهمی از این جهش در سامانههای موشکی ملموس و محسوس بوده و سهم مهمی در موفقیتهای دفاعی به خود اختصاص داده است؛ لذا با بیان این توضیحات تلاش شده تا به نمونههای پیشرفتهای از سامانههای پدافند موشکی دوربُرد که تولید داخل هستند و پرداخته شود؛ در ادامه این گزارش عناوین و مشخصات این سامانههای موشکی را میخوانید.
1- سهگانه شهابهای آسمان ایران
از طراحی و تولید موشک «شهاب 1» اولین بالستیک کوتاهبرد با بُرد 300 کیلومتری، حدود 30 سال و طراحی و تولید «شهاب 2» دومین موشک بالستیک کوتاهبرد ایرانی با بُرد 500 کیلومتر حدود دو دهه میگذرد و کمتر کسی فکر میکرد این رقم بتواند به بیش از هزار کیلومتر برسد، اما تولید بومی «شهاب 3» این معادلات را بهطور کلی برهم ریخت.
در واقع «شهاب 3»، اولین موشک بالستیکی است که زمینه ورود ما را به جمع تولیدکنندگان موشکهای بالستیک دوربرد فراهم کرد. این موشک بالستیک با سوخت مایع برای نخستین بار در تابستان سال ۲۰۰۳ وارد خدمت رسمی در نیروهای مسلح کشورمان شد. بُرد این موشک با کلاهک هزار و 200 کیلویی تا هزار و 300 کیلومتر، با کلاهک یک تُنی تا هزار و 500 کیلومتر و با کلاهک ۸۰۰ کیلویی تا دو هزار و 100 کیلومتر اعلام شده است. همچنین تا یک دهه گذشته این موشک مهمترین اهرم فشار ایران برای دفاع از خود در برابر حملات احتمالی رژیم صهیونیستی بود، اما امروز بالستیکهایی را تولید کردهایم که با سر جنگی به مراتب سنگینتر، بُرد بیش از دو هزار کیلومتر در مقایسه با «شهاب 3» دارند.
2- موشک دوربُرد عماد
موشک عماد نخستین موشک دوربرد جمهوری اسلامی ایران با قابلیت هدایت و کنترل تا لحظه اصابت به هدف بوده که قادر است اهداف موردنظر را با دقت بالا مورد اصابت قرار داده و بهطور کامل منهدم کند.
این موشک از نوع زمین به زمین است و با برد حدود هزار و ۶۵۰ کیلومتر در زمره موشکهایی با برد بلند قرار میگیرد. همچنین وزن «عماد» حدود ۱۷ هزار و ۵۰۰ کیلوگرم و وزن سر جنگی آن حدود ۷۵۰ کیلوگرم است. طول این موشک 5/15 متر و قطر آن ۱/۲۵ سانتیمتر است و از سوخت مایع تغذیه میکند.
3- موشک دوربُرد خرمشهر
موشک خرمشهر پیشرفتهترین سلاح ساختهشده توسط دانشمندان جوان سرزمینمان بهحساب میآید. این موشک از همان ابتدای رونمایی، مورد توجه رسانههای بیگانه قرار گرفت و برخی از آنها این موشک پیشرفته بالستیکی را سیلی محکمی بهصورت «دونالد ترامپ» و رژیم صهیونیستی توصیف کردند.
موشک خرمشهر در دسته بالستیکهای دوربرد زمین به زمین قرار دارد که با بُرد دو هزار کیلومتر میتواند هر تهدیدی را صدها کیلومتر ورای مرزهای کشورمان خنثی کند. همچنین این موشک حدود 20 تُن وزن دارد که هزار و ۵۰۰ کیلوگرم از وزن آن به سر جنگی اختصاص یافته است.
طول موشک خرمشهر حدود ۱۳ متر و قطر آن ۱۵۰ سانتیمتر است که از سوخت مایع تغذیه میکند.
4- موشک دوربُرد قدر
موشک برد بلند «قدر»، نسخه تکاملیافته شهاب ۳ با دقت و قدرت تخریب بالاست. این موشک قابلیت جدایش سر جنگی را دارد که برای اهداف ثابت بهکار برده میشود و قابلیت پرتاب از انواع سکوهای ثابت و متحرک را دارد.
موشک قدر از نوع زمین به زمین بوده و در زمره موشکهای دوربرد با برد هزار و ۹۵۰ کیلومتر محسوب میشود.
وزن این موشک هزار و ۷۲۰ کیلوگرم و وزن سر جنگی آن ۶۵۰ کیلوگرم است. همچنین «قدر» با طول حدود ۱۵/۸۶ متر و قطر ۱/۲۵ متر از سوخت مایع تغذیه میکند.
5- موشک سجیل
مهمترین ابزار دکترین نظامی ایران؛ حجم وسیع موشکهای بالستیک ایران است. شناختهترین نوع موشکهای بالستیک از خانواده شهاب هستند. سجیل نسلی از موشکهای بالستیک جمهوری اسلامی ایران است. این موشک زمینبهزمین دو مرحلهای، دو موتور سوخت جامد مرکب و بیش از دو هزار و 500 کیلومتر بُرد دارد که در سال 2008 مورد آزمایش قرار گرفته است. موشک سجیل برخلاف موشکهای شهاب، با سوخت جامد تا حد قابل توجهی زمان پرتاب را کمتر کرده و قدرت مانور را افزایش داده است.
موشک سجیلِ دو برای نخستینبار در سال 2009 مورد آزمایش قرار گرفت که توانایی بُرد دو هزار و 510 کیلومتر با حمل کلاهک سه مخروطی به میزان 650 کیلومتر را دارد. این میزان میتواند از هزار تا دو هزار کیلومتر ارتقا پیدا کند. بزرگترین دستاورد در موشکهای بالستیک از بُعد دقت را میتوان مربوط به موشک سجیل دو دانست که در مقایسه با سجیل یک؛ به سیستم ناوبری جدید و سنسورهای دقیق و پیشرفته مجهز است.
6-هویزه 8
«هویزه 8»، موشک کروز با برد زمینی است. این موشک که هزار و ۳۵۰ کیلومتر بُرد پروازی دارد با برد هزار و ۲۰۰ کیلومتر آزمایش موفقی پس داده است. موشک «هویزه» بومی و ایرانی دارای ویژگیهای خاص و بسیار پیشرفتهای است؛ «آمادهسازی و واکنش سریع، ارتفاع پروازی پایین، دقت بالای ناوبری و اصابت به هدف و قدرت تخریب زیاد» از ویژگیهای برجسته موشک کروز هویزه است.
در پایان باید به این نکته اشاره شود که برخی از رسانههای داخلی و خارجی که دو راهی «جنگ و صلح» را مدام مطرح میکنند، بهتر است در تحلیلهایشان نیمنگاهی هم به توان نظامی جمهوری اسلامی داشته باشند تا بدانند که عدم اقدام نظامی آمریکا علیه کشورمان در کنار عوامل همبستگی و انسجام ملی و نفوذ استراتژیک جمهوری اسلامی به عامل نظامی و قدرت بازدارندگی کشورمان باز میگردد.
تمام این موشکها در زمان جنگ مهندسی معکوس شده و بعد از هشت سال دفاع مقدس به تولید انبوه رسیدهاند. بسیاری از این موشکهای بالستیک نشان میدهد که توانمندی ایران برای هدف قرار دادن دشمنان بسیار مؤثر خواهد بود. نمونه بارز آن انهدام تأسیسات داعش در سوریه بعد از حمله این گروهک تروریستی به مجلس شورای اسلامی است.
انتهای پیام/4079/پ
انتهای پیام/