چرا آمریکا از پایان یافتن تحریم‌های تسلیحاتی جمهوری اسلامی می‌ترسد؟/ موشک‌ها و پهپاد‌های ایرانی به جنگ «فشار حداکثری» می‌روند+تصاویر
با ورود گسترده محصولات صنایع دفاعی ایران به بازار‌های منطقه و جهان، جبهه جدیدی برای ارتقاء قدرت نرم و جایگاه علمی کشور باز می‌شود که قطعا برای آمریکا و برخی کشور‌های غربی یک کابوس بزرگ خواهد بود.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، مایک پمپئو وزیر خارجه آمریکا روز سه شنبه در توییتی به مسئله نزدیک شدن به زمان لغو تحریم‌های تسلیحاتی اشاره کرده و نسبت به تمام شدن این محدودیت‌ها و البته کاهش برخی محدودیت‌های رسمی درباره سفر سرلشکر سلیمانی فرمانده نیروی قدس سپاه نیز هشدار داده است. وی در این پیام توئیتری نوشته بود: «ساعت در حال تیک تاک کردن است، زمان باقی مانده پیش از آنکه تحریم تسلیحاتی سازمان ملل علیه ایران به پایان برسد و ممنوعیت سفر "قاسم سلیمانی" (فرمانده نیروی قدس سپاه) برداشته شود، به پایان نزدیک می‌شود.»
پمپئو در ادامه خاطرنشان کرده است: ما از متحدان و شرکای خود می‌خواهیم تا فشار‌ها علیه رژیم ایران را افزایش دهند تا رفتار‌های بی ثبات کننده خود را متوقف کند.
البته این توییت نیز خالی از گاف و اشتباه نبود که مشخص نیست ناشی از عصبانیت آمریکایی‌ها یا ناشی از بی اطلاعی دولتمردان شان از واقعیت پیش روست. در این توییت که از یک فایل با فرمت GIF استفاده شده و به شکل یک تایمر معکوس عمل می‌کند، زمان پایان تحریم‌ها از روز سه شنبه ۲۲ مرداد را ۱۵ ماه و ۸ روز دیگر اعلام کرده در حالی که زمان باقی مانده تا ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ میلادی ۱۴ ماه دو روز دیگر است.
یکی از بند‌های مربوط به توافق هسته‌ای که در سال ۲۰۱۵ میلادی بین ایران و ۵ کشور یعنی روسیه، چین، آمریکا، فرانسه، انگلیس و آلمان که بیشتر به اسم برجام شناخته می‌شود مربوط به بحث تحریم‌های تسلیحاتی ایران بود. از بعد از پیروزی انقلاب اسلامی تا به امروز ایران تحت شدید‌ترین تحریم‌های تسلیحاتی رسمی و غیر رسمی از طرف اکثر کشور‌های جهان خصوصا دول غربی بوده. در جریان توافق هسته‌ای قرار شد که بعد از تاریخ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰ میلادی برابر با ۲۷ مهر ۱۳۹۹ هجری شمسی تحریم‌های تسلیحاتی شورای امنیت علیه ایران در بحث واردات و صادرات تسلیحات رفع شود.
توییت وزیر خارجه آمریکا درباره تحریم‌های تسلیحاتی ایران
آمریکا از چه چیزی می‌ترسد؟
در مارس ۲۰۰۷ میلادی قطعنامه ۱۷۴۷ در شورای امنیت به تصویب رسیده که بر اساس آن هر گونه صادرات سلاح و خدمات مربوط به آن از ایران به خارج از این کشور مشمول تحریم می‌شد. در سال ۲۰۱۰ میلادی نیز قطعنامه ۱۹۲۹ نیز مورد تصویب قرار گرفت که بر اساس آن صادرات تسلیحات متعارف به ایران نیز ممنوع شد. جالب این جا است که در این قطعنامه از کشور‌های دیگر خواسته شده سعی کنند از صادرات اقلامی مثل تسلیحات سبک انفرادی و موشک‌های ضد هوایی که معمولا جزو تحریم‌ها قرار نمی‌گیرد نیز خودداری کنند. هر دوی این تحریم‌ها به بهانه مسائل هسته‌ای ایران بر علیه کشورمان تصویب شد.
در نگاه اول شاید به این نتیجه برسیم که آمریکا نگران است با سر رسیدن زمان اتمام تحریم تسلیحاتی ایران نسبت به خرید حجم سنگینی از سلاح اقدام کرده و توازن قوا در منطقه را بهم بزند. البته در صورت خرید گستره تسلیحات توسط کشورمان (که قطعا در دکترین و برنامه‌های نظامی ایران جایی ندارد) آن‌ها می‌توانند با راه اندازی یک کمپین جنگ روانی، کشور‌های منطقه را به خرید بیشتر سلاح از غرب بویژه آمریکا ترغیب کنند و در نهایت این ماجرا برای آن‌ها و حامیان اسلحه سازشان، یک سود هنگفت و پنهاد محسوب می‌شود. اما به نظر می‌رسد بحث پنهان و اصلی که کمتر به آن توجه شده، ترس آمریکا و برخی حامیانش از توان جمهوری اسلامی ایران در صادرات سلاح و درآمد زایی است.
اما چرا آمریکا از این توانایی نگران است؟ از زمان به روی کار آمدن ترامپ در کاخ سفید و خروج این کشور از پیمان برجام، شاهد به کار بردن لفظ فشار حداکثری از طرف مقامات آمریکایی هستیم. طبیعتا نگاه اصلی آن‌ها در بخش فشار حداکثری، مسئله اقتصادی است که به دنبال محدود کردن فروش نفت توسط ایران و البته نقل و انتقال پول به داخل کشور ما هستند. این مسئله می‌تواند به اقتصاد و معیشت مردم فشار وارد کرده و در عین حال باعث بروز نارضایتی در داخل ایران شود که خوشبختانه با برنامه ریزی‌های صورت گرفته، این راهبرد به نتیجه نرسیده و قطعا در ماه‌های آینده، فشار آن نیز کمتر خواهد شد.
در عین حال برخی از کارشناسان این تحریم‌ها را یک توفیق اجباری برای ایران می‌دانند که به رویای چندین ساله در خصوص جدا شدن از پول نفت برای اداره کشور برسد. در هر صورت با افزایش فشار‌ها به ایران در بخش نفتی ایران مجبور شده به سمت راه‌های جایگزین برای تامین درآمد برود که با توجه به توان و ساختار فنی موجود در بخش دفاعی، یکی از این منابع می‌تواند صادرات تسلیحات و خدمات مربوط به آن باشد.
برای صادرات چه داریم؟
در سال‌های بعد از تمام شدن جنگ تحمیلی و به راه افتادن صنایع دفاعی بومی در ایران، صادرات نظامی کشورمان با محصولاتی مثل مهمات و تسلیحات سبک آغاز شده و در دوره هایی، بر اساس آنچه اعلام شده بود چیزی نزدیک به ۴۰ الی ۵۰ کشور دنیا محصولات مختلف ایرانی را خریداری کرده اند که در این میان می‌توان به سیستم‌های اپتیک، تفنگ‌های تک تیرانداز، موشک‌های ضد زره و هواپیما‌های بدون سرنشین اشاره کرد.
خوشبختانه دوره تحریم‌های سنگین علیه ایران مصادف با دوره شکوفایی صنایع نظامی ایران شده و در این سال‌ها که غربی‌ها تلاش کرده اند کشورمان حضور رسمی در این بازار نداشته باشد، محصولات خوب ایرانی وارد خدمت نیرو‌های مسلح شده و سپس با بروز درگیری‌ها در سوریه و عراق فرصتی پیش آمد تا تسلیحات ایرانی خصوصا در بحث پرنده‌های بدون سرنشین، سیستم‌های اپتیک و تسلیحات انفرادی وارد میدان عمل شوند به صورت جدی در برابر دشمنان امتحان شوند که همین موضوع، باعث اقبال کشور‌های منطقه و علاقمند به استقلال از فروشندگان مرسوم در دنیا شده چراکه سلاح‌های ایرانی با قیمت مناسب و کارایی در برابر دشمنی مسلح همچون داعش، امتحان خوبی پس دادند.
تفنگ ایرانی صیاد در اختیار ارتش عراق
به عنوان مثال تسلیحات ضد زره ایرانی مثل موشک‌های دهلاویه و طوفان سابقه بسیار درخشانی در نابودی اهداف مختلف در برابر گروه‌های تروریستی دارند. امروزه با توجه به حجم بالای استفاده از موشک‌های ضد تانک، بازار بسیار گسترده‌ای در سطح جهان برای خرید این نوع تسلیحات ایجاد شده است.
موشک ضد زره طوفان در اختیار نیرو‌های امنیتی عراق
در عین حال، امروزه بازار بسیار رو به گسترشی برای پرنده‌های بدون سرنشین به خصوص نمونه‌های مسلح آن وجود دارد. پهپادی مثل مهاجر ۶ یا ابابیل به همراه مهمات هدایت شونده قائم را می‌توان یک ترکیب ایده آل برای بسیاری از کشور‌های دنیا خصوصا در مناطق کمتر توسعه یافته یا کشور‌هایی با توان مالی کمتر در نظر گرفت؛ لذا به نوعی می‌توان پهپاد‌ها را یکی از پر امیدترین محصول دفاعی ایران برای بازار صادرات در نظر گرفت. ایران پیش از این نمونه‌ای از پهپاد‌های خود را به کشور‌های دیگر صادر کرده و صحبت‌هایی مبنی بر صادرات پهپاد‌ها به برخی دیگر از کشور‌های آمریکای لاتین نیز بوده است.
پهپاد ایرانی بر فراز سوریه از دید تروریست‌ها
راکت‌های سری فجر هدایت شونده از دیگر گزینه‌های بسیار جذاب برای صادرات تسلیحاتی ایران است. امروزه بسیاری کشور‌ها به دنبال افزایش دقت راکت‌های مورد استفاده در سازمان رزم توپخانه خود هستند و برخی کشور‌های محدود در حال ارائه راکت‌های هدایت شونده در این بخش هستند و با دریافت این سفارش‌ها در کنار ایجاد اشتغال مستقیم و غیر مستقیم در سطح صنایع دفاعی و شرکت‌های تابعه و نیرو‌های دانشگاهی، حجم قابل توجهی از ارزآوری به صورت قابل اطمینان و ادامه دار برای کشور ایجاد می‌شود که گام بسیار مهمی برای مقابله با سیاست فشار حداکثری آمریکا به حساب می‌آید.
علاقه کشور بولیوی به خرید پهپاد از ایران
همچنین مسئولان وزارت دفاع کشورمان در دولت‌های قبل نیز صراحتا اعلام کرده بودند که تعدادی از رادار‌های بومی به برخی کشور‌ها صادر می‌شوند. در میان آمار‌های خارجی نیز می‌توان به توضیحات "موسسه بین‌المللی مطالعات صلح استکهلم" موسوم به "سیپری" اشاره کرد که اعلام داشته صنایع دفاعی ایران بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۴ دستکم ۲۰۰ میلیون دلار سلاح و تجهیزات صادر کرده اند. طبیعی است با ورود گسترده محصولات با کیفیت صنایع دفاعی ایران به بازار‌های منطقه و جهان که اکنون برچسب غیرقانونی بودن هم نمی‌تواند بر آن الصاق شود، جبهه جدیدی برای ارتقاء قدرت نرم و ارتقاء جایگاه علمی و فناوری کشورمان باز می‌شود که قطعا برای آمریکا و برخی کشور‌های غربی یک کابوس بزرگ خواهد بود و حالا آن روزشمار منتشره در توییتر پمپئو بیش از گذشته، خواب راحت را از چشمان آن‌ها می‌رباید؛ فقط ۱۴ ماه دیگر ...
منبع:مشرق
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
