کابوس ثبت‌نام در مدارس برای والدین
این روزها ثبت‌نام دانش‌آموزان در مدارس برای اولیا به کابوسی تبدیل‌شده است که هرروز شکل عجیب‌تری به خود می‌گیرد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سر زدن به مدارس دولتی که اولیا با چشمانی نگران در نوبت ثبت‌نام فرزندانشان به صف ایستاده‌اند، خصوصاً در پایه‌های نخست هر مقطع تحصیلی، چیزی فراتر از نگرانی آن‌ها برای ثبت‌نام فرزندانشان در مدارس خوب و برند را فریاد می‌زند. اولیای یکی از دانش‌آموزان پایه اول که برای ثبت‌نام در دبستان دخترانه دولتی در منطقه ۱۲ مراجعه کرده می‌گوید این بار هشتم است که برای ثبت‌نام فرزندش سر می‌زند. در حالیکه چادرش را محکم‌تر زیر چانه می‌گیرد و گویی بغضش را فرو می‌دهد می‌گوید: خانه ما دقیقاً مرز بین محدوده است. یعنی ما یک پلاک این‌طرف تر بودیم در محدوده این مدرسه قرار داشتیم ولی الآن خارج از محدوده محسوب می‌شویم. مدرسه با این وسعت هم فقط دو کلاس برای اولی‌ها دارد و ظاهراً همه معلم‌های باتجربه هم همین‌جا جمع هستند.وی ادامه داد: من خودم در همین مدرسه درس خواندم. زمان ما این‌طور نبود که همه معلم‌های خوب در یک مدرسه باشند بلکه پخش بودند در مدارس. اما الآن این‌طور نیست و معلم‌هایی هم که بازنشسته شده‌اند هرکدام یک مدرسه غیردولتی در منطقه زده‌اند.
مسئولان آموزش‌وپرورش اصلاً و ابداً نگران وضعیت مدارس و این تبعیضی که وجود دارد و بلایی که سر ما دارد می‌آید نیست.می‌پرسم چه اصراری دارید فرزندتان در این مدرسه تحصیل کند؟ می‌گوید: من سه فرزند دارم. دخترم پایه دهم می‌رود و ۱۳ میلیون و ۷۰۰ هزار تومان شهریه مدرسه‌اش شده. همین تابستان از ما ۹۸۰ هزار تومان پول گرفتند برای کلاس‌های اجباری تابستان. بعد دارند به فرزند من که معدل سال قبلش ۲۰ بوده دوباره همان دروس پایه نهم را مرور می‌کنند. پسرم هم پایه دوازدهم می‌رود و ۲۰ میلیون هم برای ثبت‌نام او باید بدهیم. دیگر توان اینکه دخترم را مدرسه غیردولتی بگذارم ندارم. مدارس دولتی دیگر هم یا دور هستند به ما یا کیفیت خوبی ندارند.
مادر این دانش‌آموز هم که همراهش آمده، تأکید می‌کند: مدارسی که بتوانند ازنظر تربیتی خیال آدم را راحت کنند کم هستند. من اینجا مطمئن هستم نوه‌ام ازنظر دین و تربیت جایش خوب است اما همسایه ما دخترش در یک مدرسه دولتی در همین منطقه درس می‌خواند، بعد از یک سال مدرسه رفتن مادرش می‌خواهد مدرسه‌اش را عوض کند چون اصلاً ازنظر تربیتی مراعات نمی‌کنند.اولیای این دانش‌آموز که به نظر می‌رسد برای گفتن این حرف تردید داشته، می‌گوید: ما برای ثبت‌نام دو فرزند دیگرم در مدرسه غیردولتی خانه‌مان را اجاره دادیم و آمدیم خانه مادرم سکونت کردیم که با پول اجاره آن بتوانیم خرج تحصیل فرزندانمان را بدهیم. ولی این انصاف نیست. چرا ما باید این‌قدر نگران تحصیل فرزندانمان باشیم و برای آن به‌سختی بیافتیم.
پدر یکی دیگر از دانش‌آموزان که دورتر ایستاده و سرش را پایین انداخته در مقابل پرسش من که مشکل شما برای ثبت‌نام دخترتان چیست، می‌گوید: به منطقه مراجعه کرده‌ام برای ثبت‌نام دخترم و جواب سربالا می‌دهند. دو مدرسه دولتی در منطقه رفته‌ایم می‌گویند ظرفیتمان تکمیل است. اینجا جای سومی است که آمده‌ام. اگر منظور دوستان در آموزش‌وپرورش این است که درنهایت برویم مدرسه غیردولتی ثبت‌نام کنیم که من شخصاً شده دخترم در خانه بماند این کار را نمی‌کنم. چون نه پولش را دارم و نه اعتقادی به این‌همه تبعیض دارم. مدیر واحد ارزشیابی منطقه می‌گوید ما برای فلان مدرسه دولتی کلی نامه از طرف مسئولان داریم که اگر بخواهیم کسی را خارج از محدوده ثبت‌نام کنیم آن‌ها در اولویت هستند.
مادر یکی دیگر از دانش‌آموزان که او هم برای ثبت‌نام فرزندش در کلاس اول مراجعه کرده می‌گوید: من نمی‌دانم طبق چه اصولی محدوده تعیین کرده‌اند. اگر محدوده یعنی نزدیک‌ترین مدرسه به محل سکونت دانش‌آموز که والله این مدرسه نزدیک‌ترین مدرسه به محل سکونت ماست. اینجا اولیا می‌روند پول می‌دهند به بنگاه‌های مسکن و مثلاً خانه عمو و خاله و… را اجاره‌نامه می‌نویسند می‌شوند ساکن محدوده! من دوست ندارم کار غیرقانونی بکنم.او ادامه می‌دهد: نزدیک‌ترین مدرسه دیگر به ما غیردولتی است. آنجا دیگر نمی‌پرسند ساکن کدام محدوه اید! من که یک فرزند دیگر هم دارم واقعاً چطور باید از پس هزینه‌های تحصیل آن‌ها بر بیایم. این تازه اول ماجراست. برای پیش‌دبستانی آن‌یکی دخترم باید ماهی یک‌میلیون بدهم. مگر درآمد ما چقدر است؟شمال و جنوب و شرق و غرب و مرکز ندارد.
این روزها حکایت بسیاری از مدارس خوب دولتی همین است و شمار مدارس دولتی خوب در مناطق بسیار کم. عوضش تا دلتان بخواهد مدارس غیردولتی در مناطق زیاد است. مدارسی که فقط از شما می‌پرسند از پس هزینه‌های ما برمی‌آیید یا نه! به گزارش مهر، در این روزهایی که فشار اقتصادی بر خانواده‌ها مضاعف شده است، شاید بهتر است برخی مدارس خوب دولتی ازنظر تعداد کلاس‌ها و تأمین معلم و سایر امکانات را مهیا کنند و حتی دو شیفته شوند اما والدین را مجبور به‌صرف هزینه‌های کمرشکن برای ثبت‌نام فرزندانشان در مدارس غیردولتی نکنیم.
یکی از اولیا همراه خواهرش برای ثبت‌نام آمده است. خواهر او می‌گوید: من و همسرم هر چه دو دوتا چهارتا می‌کنیم نمی‌توانیم به فرزند دوم فکر کنیم. در حالیکه می‌دانیم در حق فرزندمان کوتاهی می‌کنیم اما وضع خواهرم را با سه بچه که می‌بینم واقعاً ترس تمام وجودم را می‌گیرد.از همه عجیب‌تر حرف‌های مادر یکی از دانش‌آموزان که برای ثبت‌نام فرزندش در پایه اول به این مدرسه آمده، برآشفته و عصبانی می‌گوید: این منطقه تنها یک مدرسه دولتی خوب دخترانه دارد که می‌گوید ۷۰ نفر در محدوده ثبت‌نام کرده و بااینکه ما در همین محدوده هستیم ما را ثبت‌نام نمی‌کند. من که در این محله زندگی می‌کنم می‌دانم این محدوده کوچک ۷۰ دانش‌آموز کلاس اولی ندارد اما چون اینجا برند است اصلاً بچه‌های محدوده را ثبت‌نام نمی‌کند و همه سفارش شده هستند. پول خوبی هم از اولیا می‌گیرند اتفاقاً و اسمش فقط دولتی است. این‌هایی که می‌گویم حاصل تحقیق سه‌ساله من است که در این محل زندگی می‌کنم. به واحد ارزشیابی منطقه شکایت می‌کنیم می‌گویند همینی که هست بروید بک مدرسه دیگر ثبت‌نام کنید. مناطق کلاً خودمختار هستند.
ثبت‌نام در مدارس غیردولتی فرایند عجیبی است و آن‌قدر بسته عمل می‌شود که مشخص نیست مدارس با قانون ثبت‌نام در محدوده دقیقاً دارند چه برخوردی می‌کنند.این روزها هر چه بیشتر به مدارسی که ثبت‌نام در آن‌ها جریان دارد سر بزنید بیشتر متوجه می‌شوید که نه نظارتی وجود دارد و نه پاسخگویی.
منبع:عصر ایرانیان
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
