سطح دیپلماسی را پایین نیاورید
وضعیت چند سال اخیر کار را به‌جایی رسانده که کسانی که برای اولین بار، از برجام ۲ و ۳ سخن گفته‌اند، امروز خودشان، همان برجام اول را هم زیر سؤال می‌برند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، برجام، مذاکره با آمریکا، FATF و هر موضوعی از این دست که در سال‌های اخیر، بخشی از ادبیات سیاسی حاکم بر کشور بوده، هرقدر هم بااهمیت و سرنوشت‌ساز باشند، بازهم روکشی برای مفهومی مهم‌تر و عمیق‌تر به نام هویت دینی و ملی هستند، همان‌که در سایه آن، استقلال و انسجام و اقتدار و عزت معنا می‌یابند. آنچه افق روشنی پیش روی ایران اسلامی گسترده و این مرز و بوم و زنان و مردان شریفش را سرسلسله بسیاری از تحولات مؤثر تاریخ معاصر و در معرض ساخت تمدنی بزرگ قرار داده قلب تپنده و پیش برنده‌این کشور یعنی هویت دینی و ملی است. هر موضوعی هم که قابل‌مذاکره با دشمنان و حتی دوستان نباشد و به‌اصطلاح، ناموسی تلقی شود دقیقاً با همین هویت در تعارض بوده است.
قصد نقد نگاه حاکم بر سیاست خارجی کشور در ۶ سال گذشته و ناکارآمدی آن را ندارم. وضعیت چند سال اخیر کار را به‌جایی رسانده که کسانی که برای اولین بار، از برجام ۲ و ۳ سخن گفته‌اند، امروز خودشان، همان برجام اول را هم زیر سؤال می‌برند و عملاً بی‌فایده می‌دانند. هفت مورد ذیل، تأکید بر چند گزاره و پیشنهاد کلان حوزه دیپلماسی از زاویه نگاه هویت دینی و ملی است.
یک. اولاً باید دانست که صرف مذاکره با هیچ قدرتی، امتیاز نیست. آن مسئول کم‌اطلاع دولتی هم که چند سال پیش نوشت اهمیت تعامل با آمریکا، از اصل مسئله هسته‌ای بالاتر است و همچنین هم‌فکران او، باید بدانند که دوران این عقیده نه امروز که چهل سال پیش تمام‌شده است. ایران اسلامی قدرتی منطقه‌ای و امنیت آفرین است که بدون مشارکتش تقریباً هیچ مسئله کلانی در غرب آسیا حل نمی‌شود.
دو. ما از ابتدا به برجام و دولت پیشین آمریکا خوش‌بین نبودیم، از تغییر ادبیات دولتمردان جدید آمریکا هم هراسی به دل راه ندادیم و سخنان امروزشان را هم که ظاهراً از مواضع جنگ‌طلبانه و تهدیدآمیز خود کوتاه آمده‌اند و از مذاکره بدون پیش‌شرط با ایران حرف می‌زنند، جدی نمی‌گیریم. هویت دینی و ملی ما، اقتضا می‌کند که نه‌فقط آمریکا که تمام بازیگران عرصه بین‌الملل را با دقت زیر نظر بگیریم، اما بدانیم هر اتفاق مثبتی که بخواهد در این کشور رقم بخورد، ریشه‌اش در داخل است، نه به لبخندها وعده‌های دیگران دل ببندیم و نه از فریادشان بترسیم.
سه. به مسئولان سیاست خارجی کشور توصیه می‌کنیم چندان با جزئیات رفتار و تغییرات اشخاص یا مواضع مسئولان آمریکایی، کاری نداشته باشند و روی آن حساب باز نکنند. این‌که ترامپ، بولتون را برکنار کند یا نکند، ارتباطی به ما ندارد و تأثیری هم بر ما نمی‌گذارد. سطح جمهوری اسلامی، ورای این است که یک تغییر در سطح مسئول درجه دومی در آمریکا، بخواهد برایش نشانه‌ای محسوب شود. اگر هم ترامپ، تصور می‌کند که برکناری مشاور یا وزیر خارجه و دفاعش، درواقع سیگنالی به ماست و از آن با عنوان امتیازی به ایران یاد کند، ناشی از عملکرد غلط‌انداز چند سال اخیر ماست و مشخص است که او، مبانی ما را نمی‌شناسد. از سویی، خود ترامپ هم آن‌قدر محل بحث نیست و این هویت استکباری هیئت حاکمه آمریکاست که دیوار بی‌اعتمادی را بالا برده است. اگرنه، ترامپ و اوباما و کلینتون و بوش پدر و پسر، همه به یک میزان دشمن‌اند و هیچ تفاوتی میانشان نیست.
چهار. مسئولان سیاست خارجی نباید دل خوش کنند به این‌که آمریکا می‌خواهد بدون پیش‌شرط مذاکره کند. اتفاقاً مذاکره بدون پیش‌شرط معنا ندارد و این ما هستیم که پیش‌شرط داریم. آمریکا باید رسماً از چهار دهه دشمنی نظامی، سیاسی و اقتصادی عذرخواهی کند، تمام تحریم‌ها از هر نوعی را لغو کند، دارایی‌های بلوکه‌شده ما را آزاد کند و عملاً و نه‌تنها در سخن، به تمام توافقات صورت گرفته در برجام بازگردد.
پنج. در شرایط فعلی، به فرض آن‌که تمام موارد بند قبل رخ دهد که تقریباً محال است، اما بازهم مذاکره با آمریکا به صلاح نیست. همه باید بدانند که تهران، آن عنصر ضعیفی نیست که شاهد تلاش برای کودتا و جنایت و فشار اقتصادی و نقض عهد باشد و بلافاصله با یک دلجویی، اهل تعامل شود و به میز مذاکره بازگردد. تا سال‌ها، مذاکره با آمریکا در هیچ سطحی قابل‌قبول نیست و دونالد ترامپ یا هر فرد دیگری، نخواهد توانست از مذاکره نمایشی با دولتمردان ایران، برای خود در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا، برگ برنده‌ای ایجاد کند. سران آمریکا و سایر کشورهای دنیا باید متوجه شوند که ایران اسلامی، ناقض عهد را پشیمان می‌کند.
شش. بدانیم که مذاکره صرف، بدون تقویت داخل و تولید قدرت خارجی، حلال هیچ مشکلی نیست. آرامش، امنیت و ثبات اقتصادی کشورهای غرب آسیا ازجمله عراق، افغانستان، سوریه، لبنان، یمن و … برای ما موضوعیت دارد و در محدوده منافع ملی ما قرار می‌گیرد. ایران اسلامی، حامی دولت‌های مشروع و مردمی منطقه است و به دعوت آن‌ها، در منطقه حضور پیدا می‌کند. جمهوری اسلامی هیچ تهدیدی را حتی خارج از مرزهای خود نخواهد پذیرفت.
هفت. ایران اسلامی، ادامه حیات ننگین رژیم صهیونیستی را نمی‌پذیرد و این موضع، ازآنجاکه برگرفته از جهان‌بینی ماست و با هویت دینی و ملی ما ارتباط پیدا می‌کند، مبنایی و غیرقابل تغییر است. ما تا نابودی قریب‌الوقوع این دولت جعلی و بازگشت سرزمین فلسطین به فلسطینیان، پای این عقیده خواهیم ایستاد و در جهت تحقق آن عمل خواهیم کرد.
منبع:رسالت
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
