نفس روباه پير به شماره افتاده است!
همان‌گونه که پیش‌بینی‌ها نشان می‌داد، «ترزا می» نیز پس از دیوید کامرون به دومین قربانی رای مثبت شهروندان انگلیسی به خروج از اتحادیه اروپا تبدیل شد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، سرانجام همان‌گونه که پیش‌بینی‌ها نشان می‌داد، ”ترزا می“ نیز پس از ”دیوید کامرون“ همتای قبلی خود به دومین قربانی رأی مثبت شهروندان انگلیسی به خروج از اتحادیه اروپا تبدیل شد.رد سه‌باره طرح‌های پیشنهادی ترزا می در مجلس عوام و فراتر از آن، ترک مذاکرات مشترک برگزیت توسط جرمی کوربین رهبر حزب کارگر دیگر جایی برای ادامه سکونت ترزا می در خانه شماره ۱۰ خیابان داونینگ استریت باقی نگذاشت.درنهایت، ترزا می نیز قربانی ”برگزیت“ شد! سه سال قبل، یعنی در سال ۲۰۱۶ میلادی، رأی مثبت شهروندان انگلیسی به خروج از اتحادیه اروپا منجر به استعفای ناخواسته دیوید کامرون شد. این بار نیز ناتوانی دولت انگلیس در هدایت و مدیریت مذاکرات برگزیت ، داستان حضور ترزا می در لندن را مختومه کرد.
خروج ترزا می از قدرت، گزینه ”خروج سخت از اروپا“ را در قبال مسئله برگزیت پررنگ‌تر کرده است. ضمن آنکه طرفداران برگزاری رفراندوم دوباره بر سر برگزیت نیز سعی دارند از شرایط بحرانی فعلی بهره‌برداری کرده و زمینه را برای برگزاری همه‌پرسی دوم فراهم سازند. طی روزهای اخیر، اکثر رسانه‌های غربی بر روی تبعات استعفای ترزا می و احتمال تحقق گزینه‌هایی مانند ”خروج نرم“،”خروج سخت“ یا حتی ”عدم خروج از اروپا“ تمرکز کرده‌اند، فارغ از آنکه رخدادهای به‌مراتب عمیق‌تری دارد در انگلیس رخ می‌دهد! افزایش شدید محبوبیت ملی‌گرایان انگلیس در این کشور از یک‌سو و طناب‌کشی مستمر دو حزب کارگر و محافظه‌کار بر سر تصاحب دولت نشانه‌هایی هستند که حکایت از تحقق یک آینده سیاسی پرتلاطم در انگلیس دارند.
در این معادله پیچیده دیگر اهمیتی ندارد که چه اتفاقی در خصوص برگزیت رخ می‌دهد! ”خروج بدون توافق“،”خروج با توافق“ و ”عدم خروج“ از اروپا هر سه منجر به ایجاد نوعی ”التهاب سیاسی و اجتماعی مزمن“ در انگلیس خواهد شد. این التهاب، حداقل یک دهه بر فضای سیاسی و اجتماعی انگلیس سایه خواهد افکند. البته این خوش‌بینانه‌ترین پیش‌بینی ممکن از آینده انگلیس است!
درصورتی‌که گزاره‌هایی مانند ”برگزاری همه‌پرسی استقلال اسکاتلند“ نیز در آشفته‌بازار به وجود آمده در انگلیس مطرح شود،بازی به‌مراتب سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌شود! در این صورت، سران دولت انگلیس، اعم از اینکه به حزب کارگر یا محافظه‌کار تعلق داشته باشند، چاره‌ای جز روی آوردن به آموزه‌ها و روش‌های ”مدیریت بحران“ ندارند.
مدیریت بحرانی که بعید به نظر می‌رسد به‌درستی از سوی دو حزب سنتی انگلیس اعمال شود! گویا”روباه پیر“ که قرن‌ها و دهه‌ها برای ایجاد بحران‌ها و التهابات سیاسی در کشورهای دوست و دشمن خود برنامه‌ریزی می‌کرد،امروز در دام سختی گرفتار شده است! تمایل شهروندان انگلیسی مبنی بر«گذار از احزاب سنتی» این روند را به ضرر دو حزب محافظه‌کار و کارگر که مدت‌هاست قدرت را میان یکدیگر به گردش درمی‌آورند تشدید کرده است
.آری! برگزیت نه‌تنها اسم رمز فروپاشی ”حزب محافظه‌کار“، بلکه اسم رمز بحران و حتی در مرحله‌ای شدیدتر، فروپاشی سیاسی و اجتماعی انگلیس محسوب می‌شود. بدون شک، بحران سیاسی دامنه‌دار ناشی از موضوع برگزیت در حدی خواهد بود که حتی سیاستمداران انگلیسی پس از سال‌ها قدرت تلفظ واژه‌ای به نام ”بریتانیای کبیر“! را از دست خواهند داد.
منبع:رسالت
انتهای پیام/4112/
انتهای پیام/
