اروپا در نقض حقوق پناهجویان آفریقایی دخیل است
به گزارش گروه بینالملل خبرگزاری آنا از «نیوزویک»، «ماتئو دی بلیس» پژوهشگر سازمان عفو بینالملل در مقالهای در این نشریه انگلیسی درباره نقض حقوق مهاجران و پناهجویان کشورهای آفریقایی که در لیبی بازداشت شدهاند هشدار داد و از نقش اروپا در این رویه شدیداً انتقاد کرد.
وی ادامه داد: «اگر کشورهای اروپایی میخواهند در شکنجه، تجاوز و بهرهکشی از زنان، مردان و کودکان پناهجوی آفریقایی که در زندانهای لیبی به سر میبرند مشارکت نداشته باشند، آنها باید از لیبی بخواهند که بازداشتگاههایش را تعطیل و حدود 5 هزار مهاجری را که سعی کردهاند به اروپا وارد شوند را آزاد کند.»
دی بلیس افزود که دولتهای اروپایی که سالها مانند دیوانهها سیاست خود را بر جلوگیری از ورود مهاجران آفریقایی به اروپا حتی به قیمت از بین رفتن جان انسانها متمرکز کردهاند، اکنون باید به خود بیایند.
وی ادامه داد: «ورای اقدام برای فائق آمدن بر بحران حقوق بشر که مردم لیبی و حتی خارجیهای مقیم در لیبی را تحت تأثیر قرار داده است، اروپاییها باید سازوکاری قابل پیشبینی و سریع را بهکارگرفته تا بتوانند عملیات نجات پناهجویان را در دریای مدیترانه به اجرا درآورده و از همه کشورهای اروپایی در ساختاری عادلانه برای رسیدگی به مشکلات این پناهندگان کمک بگیرند.»
وی ادامه داد که اینگونه اقدامات باید بهگونهای مدیریت شوند که از بروز فجایعی جلوگیری کند که بارها درچند سال گذشته اتفاق افتادهاند. بهعنوانمثال، یک کشتی امدادرسان برای هفتهها در دریا بلاتکلیف و سرگردان بود بدون اینکه حتی یک کشور اروپایی قصد گشودن بندرهای خود و پناه دادن به آنها را داشته باشد.
دی بلیس افزود: «اینگونه بیتفاوتیها نهتنها به زخم پناهجویانی که از اوضاع وحشتناک کشورهایشان گریختهاند نمک میپاشد، بلکه باعث میشود که کشتیهای تجاری رغبتی برای نجات پناهجویان و انتقال آنها به مکانی امن را نداشته باشند که البته این مکان اصلاً لیبی نیست.»
دی بلیس در بازگویی داستان یکی از این پناهجویان گزارش میدهد که مردی سومالیایی و جوان به همراه همسر و دختر تازه متولدشدهاش پسازاینکه قایق کوچک آنها توسط گارد ساحلی لیبی بازداشتشده بود به مدت 12 ساعت در آبهای لیبی سرگردان بودند. این مرد سومالیایی که نامش فرح بود، پس از تحمل ماهها شکنجه و ضربوجرح و پسازاینکه گروهی تبهکار به همسرش تجاوز کردند، تصمیم گرفته بود که به همراه خانوادهاش از لیبی فرار کند. وقتی به فرح اطلاع دادند که وی و خانوادهاش باید دوباره به لیبی برگردند، دچار معده درد شدید شد.
فرح تأکید کرد: «من میدانستم که مردن از برگشتن به لیبی بهتر است اما آنها ما را با اسلحه تهدید کردند.»
دی بلیس ادامه داد پسازآن فرح، همسرش و دختر نوزادشان مدت هفت ماه در دو بازداشتگاه در طرابلس در حبس بودند.
وی به نقل از فرح افزود: «هیچ غذایی یا حمایتی برای کودکم وجود نداشت و درنهایت دختر کوچکم در هشتماهگی در بازداشتگاه جان سپرد. نام او ساگال بود.»
دی بلیس ادامه داد که این تنها یک داستان از هزاران داستان خشونت و بیرحمی علیه پناهجویان آفریقایی است که با هماهنگی دولتهای اروپایی در زندانهای لیبی به سر میبرند.
وی ادامه داد بیشتر افرادی که در بازداشتگاههای لیبی محبوس هستند، توسط گارد ساحلی این کشور که از تمام امکانات دولتهای اروپایی برخوردار هستند، دستگیرشدهاند تا به هر صورتی شده از حضورشان در اروپا جلوگیری شود.
در همین راستا، سازمان بینالمللی مهاجرت وابسته به سازمان ملل متحد تابستان گذشته اعلام کرد که مهاجران آفریقایی که ایتالیا از پذیرش آنان سرباز زد، برای بیش از دو سال در لیبی توسط قاچاقچیان نگهداشته شده و مورد شکنجه و تجاوز قرار گرفته بودهاند.
«یورونیوز» به نقل از این سازمان اعلام کرد که 150 مهاجر عمدتاً اریترهای و سومالیایی از دریای مدیترانه نجات داده شدند اما دولت ضد مهاجر ایتالیا پس از ده روز منتظر گذاشتن آنان در سواحل خود، اجازه ورود به خاک ایتالیا را به آنان نداد.
جوئل میلمن، سخنگوی سازمان بینالمللی مهاجرت، اذعان کرد بسیاری از این پناهجویان برای بیش از دو سال در لیبی در اسارت قاچاقچیان به سر میبردند و در همان حال که متحمل شکنجه و تجاوز میشدند، افراد قاچاقچی با تماس با خانوادههای آنان درخواست باج میکردند.
به گفته این مقام وابسته به سازمان ملل، «پزشکان ایتالیایی که زنان نجاتیافته را معاینه کردهاند گزارش دادهاند که بسیاری از آنها میگویند در زمان اقامت در لیبی مورد تجاوز قرار گرفتهاند.»
با کاهش ارزش پول لیبی و همچنین افزایش درگیریها در غرب این کشور، شرایط برای رسیدن مهاجران به ساحل و عزیمت آنان با قایق به آنسوی آب سختتر شده است. در همین حال وضعیت دشوار سفر از راه دریا به غرق هزاران تن در آبهای مدیترانه طی سالهای اخیر انجامیده است.
از سال ۲۰۱۴ تاکنون بیش از ۶۵۰ هزار پناهجو به سواحل ایتالیا واردشدهاند و همین امر موجب شکلگیری و قدرتگیری جریان مخالف مهاجرت در ایتالیا شده است.
انتهای پیام/4106/4124/خ
انتهای پیام/