کام شیرین کارآفرین هرمزگانی با تولید ترشی محلی/ علم قدرت‌آفرین شد

گروه اقتصادی خبرگزاری آنا: بدون شک کشورهایی که توانسته‌اند از فرصت‌های بومی خود استفاده کنند، اقتصادی قدرتمندتر خواهند داشت و از آسیب‌پذیری کمتری با چالش و مشکلات روبه‌رو خواهند شد، این فرصت منحصربه‌فرد در قالب سیاست‌های اقتصاد مقاومتی  توسط رهبر فرزانه انقلاب  به‌روشنی در اختیار همگان قرار گرفته است.

مردمی کردن اقتصاد به‌عنوان یکی از مصادیق اقتصاد مقاومتی می‌تواند در شرایطی که اقتصاد کشور با مشکلات عدیده‌ای روبه‌رو است، بهترین راه‌حل باشد، راه‌حلی که نیاز به پیوستن به کنوانسیون‌های اجباری بین‌المللی یا ایجاد کانال مالی با اروپا ندارد و با ورود به این عرصه در واقع جلوه‌ای دیگر از حضور مردم در صحنه انقلاب اسلامی نیز هست.

بکاه با مساحتی حدود۲۷۴۴ کیلومترمربع، در فاصله ۱۱۰ کیلومتری بندرعباس قرار دارد، ارتفاع آن از سطح دریا حدود ۱۹۲ متر است. از شمال غربی به بافت کرمان، از شمال به جیرفت، از شرق به کهنوج، از جنوب شرقی و جنوب به میناب و از غرب به بندرعباس محدود است.

ابوالفضل حسین‌پور متولد 1367، مهندس صنایع است که در روستای بکاه استان هرمزگان به کمک دانش دانشگاهی خود در حوزه برنامه‌ریزی تأمین مواد و تولید محصول از انبه تولیدی در روستایش، برند تجاری برای صادرات فراهم کرده است، آنچه در پی می‌آید حاصل گفتگوی خبرگزاری آنا با این مهندس کارآفرین موفق است.

آنا: ایده‌ این کار چگونه در شما به وجود آمد؟

حسین‌پور: من از همان ابتدا که در رشته صنایع شروع به تحصیل کردم همواره در ذهنم به دنبال یافتن راهی برای تبدیل محصولات باغی روستای خودمان به یک محصول تجاری قابل‌ارائه در بازار بودم که آن را در سبد سوغات استان قرار دهم، برای همین همیشه در فکرم به طراحی و برنامه‌ریزی برای استقرار فرآیندی می‌پرداختم که بتواند دسترنج خانواده‌ام و اهالی روستا را با بهترین عایدی به محصولی تجاری که در بازار جایگاهی معتبر داشته باشد، تبدیل کند. 

آنا: شجاعت اجرای این ایده چگونه در شما به وجود آمد؟

حسین پور: هنگامی‌که زحمت مادربزرگم را می‌دیدم که چطور در گرمای طاقت‌فرسای جنوب به کار مشغول است و اهالی روستا چطور زندگی خود را در این راه گذاشته‌اند، شجاعت شروع  را پیدا کردم؛ چون من به‌عنوان یک تحصیل‌کرده، مسئول تغییر روش سنتی کار آن‌ها بودم و باید راهی برای تأمین زندگی آن‌ها برای دوران بازنشستگی‌شان می‌یافتم.

آنا: آیا آموزشی هم برای انجام این کار دیده‌اید؟

حسین پور: داستان آموزش‌های من برای رسیدن به مرحله‌ای که توان فنی لازم را داشته باشم، داستان دورودراز و چندین ساله است که شنیدن آن خالی از لطف نیست، در ابتدا من به‌عنوان نمایندگی پخش محصولات لبنی یکی از کارخانه‌های لبنی شمال کشور شروع به کار کردم. در آن زمان سعی داشتم با الگوهای مؤثر در سیستم پخش محصولات در سطح  استان آشنا شوم و در مدتی که در آنجا بودم توانستم مدیر پخش منطقه شوم. پس‌ازآن در یک شرکت نفتی در حوزه قیر به‌عنوان مدیر تولید شروع به کارکردم. در آنجا نیز با فرآیندهای تأمین مواد اولیه، کنترل سیستم تولید و بازاریابی و پخش محصول از نزدیک آموزش دیدم؛  ولی در شرایطی که به‌عنوان مدیر یک شرکت فعال و معتبر مشغول کار بودم و حقوق خوبی هم داشتم، آنجا را رها کردم و با نصف حقوق در شرکتی مشغول کار شدم که به فولاد هرمزگان نزدیک بود. در این زمان آن‌قدر حقوقم کم شده بود که مجبور به رهن خانه کوچک‌تری شدم تا بتوانم از مخارج زندگی بربیایم.

بعد از مدتی عملکردم به‌گونه‌ای بود که برای کار  به فولاد هرمزگان دعوت شدم و در آنجا نیز توانستم هزینه‌های اجرایی را در 2 طرح میلیاردی کاهش دهم و از این نقطه به بعد دیگر تحصیلات دانشگاهی و آموزش‌های عملی من به حد لازم کامل شده بود که بتوانم ایده خود را در روستای خودم به اجرا درآورم. برای همین من همیشه گفته‌ام که آموزش لازم را با برنامه‌ریزی در نقاط حرفه‌ای تجربه کرده‌ام و هرگز به دنبال‌ پرکردن رزومه کاری‌ام نبودم و فقط برای آماده شدن برای اجرای ایده‌ای که در ذهن داشتم، تلاش کرده‌ام.

آنا: در حال حاضر چه محصولی و  چه مقدار تولید می‌کنی؟

حسین پور: ما ترشی انبه را به میزان 10 تن در سال با نام تجاری بتاری تهیه می‌کنیم.

آنا: تهیه یک محصول به‌تنهایی موجب نگرانی نیست؟

حسین پور: خیر. تولید انبه در استان خیلی زیاد است و ما هرگز نگران تأمین آن نیستیم ولی بااین‌وجود، کنار انبه ما به بازار خرما و لیموترش هم توجه داریم و سعی در اجرای طرح‌هایی برای  تولید تجاری آن‌ها نیز هستیم.

آنا: در حال حاضر چند نفر در کارگاه شما مشغول هستند؟

حسین پور: 15 نفر به‌طور تمام‌وقت مشغول هستند و این حس که همه آن‌ها با دلگرمی و اشتیاق مشغول هستند و نتیجه زحمت روستای خودشان را به بهترین وجه به بازار می‌رسانند، موجب شادی همه ماست.

آنا: آیا تسهیلاتی هم دریافت کرده‌اید؟

حسین پور: برای دریافت تسهیلات از صندوق کارآفرینی امید ریاست جمهوری معرفی‌شده‌ام که مبلغ 250 میلیون تومان قرض‌الحسنه دریافت کنم؛ اما تشریفات اداری آن تمام نشده است و منتظر دریافت آن هستیم.

آنا: آیا حاضرید به دیگران هم در صورت لزوم آموزش و مشاوره بدهید؟

حسین پور: من همواره از اینکه در هر منطقه، واحدی برای فرآوری محصولاتش به وجود آید که موجب بهبود کیفیت کار و زندگی اهالی‌اش شود بسیار احساس خوشحالی می‌کنم و برای همین در این راه از هیچ کمکی به دیگران دریغ نخواهم کرد.

به گزارش آنا، با وجود آنکه توسعه صادرات غیرنفتی در تحقق اجرای سیاست اقتصاد مقاومتی و رونق تولید داخل اهمیت فراوانی دارد، اما متأسفانه اقتصاد کشور همیشه وابسته به درآمدهای حاصل از فروش نفت بوده و هیچ‌گاه به‌صورت جدی به صادرات غیرنفتی توجه نشده است.

این در حالی است که ایران در رتبه اول تا هفتم جهانی تولید برخی از محصولات مهم کشاورزی قرار دارد و بر اساس اعلام فائو( سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) ۲۵ درصد از محصولات کشاورزی جهان در ایران تولید می­‌شود و در آخرین آمار مربوط به سال 1395 ایران در تولید زعفران، پسته، خاویار، زرشک، انار و توت، رتبه اول در جهان را داشته و در خرما، زردآلو رتبه دوم و در تولید هندوانه، گیلاس، طالبی، سیب‌درختی، گردو و خیار رتبه سوم جهان را داراست. از سوی دیگر با توجه به اینکه 25 درصد اشتغال در بخش کشاورزی و صنایع جانبی آن است اگر حمایت‌های ویژه از این صنعت شود حتماً در اشتغال‌زایی و ارزآوری می­‌تواند جایگزین بخشی از ارزهای نفتی شود.

انتهای پیام/4083/ن