اسماعیل تپاک*
«امید» چراغ راه آینده
می‌گویند آدمی به امید زنده است و این بی‌سبب هم نیست؛ چراکه اگر امید را از بشر بگیرند، حقیقتاً می‌میرد. در حقیقت «امید» چراغ راه آینده است.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری آنا از لاهیجان، می‌گویند آدمی به امید زنده است و این بی‌سبب هم نیست؛ چراکه اگر امید را از بشر بگیرند، حقیقتاً می‌میرد. حتی در صورت زنده‌بودن جسمی، جان و روحش از میان رفته و کار مفید و مثبتی عرضه نخواهد کرد.
این گزاره را در هیاهوی جامعه امروز می‌توان با وضوح بالا دید و برایش در عین امیدواری به فردای نیامده! حسرت خورد و اندوهگین شد.
می‌توان از کنار صف‌های طویل گوشت و مرغ یخ‌زده با کمی تأنی و تأمل گذر کرد و خیره شد در چهره تک‌تک آحاد داخل صف و برای هرکدام داستانی شبه‌کافکایی نوشت، آلوده به انواع خصایص آدمی از فقر تا طمع تا کاسبی با طعم مضحک گرانفروشی و ترویج هرچه بیشتر فقر و فلاکت اما چیزی که به یقین نمی‌توان انکار کرد، ضعف مدیریت در سرزمینی است که به گواه همه کارشناسان یکی از ثروتمندترین کشورهای جهان است!
در این شرایط و با این احوال چه باید کرد؟ ناامید شویم و ترویج ناامیدی کنیم تا حدی که بنیان جامعه از هم بپاشد یا امیدوار باشیم به ناخدایی که در این توفان سهمگین هم سکان را رها نمی‌کند و از امید می‌گوید؟!
همین چندی پیش بیانیه گام دوم انقلاب را کشتیبان به زبانی همه فهم منتشر کرد و در آن از ملتی مطمئن و امیدوار سخن رفت.
منبع این اطمینان و امید کجاست؟ و با کدام دلخوشی می‌شود گوشه‌چشمی به قامت امید موجود در بیانیه گام دوم داشت؟
پاسخ البته روشن است! و تنها کمی هوش و اندکی دقت لازم است تا دخیل اعتمادمان را به ضریح امید ببندیم.
یکی از بزنگاه‌های امیدمان به دوران جنگ تحمیلی بازمی‌گردد. جایی که همه ارتجاع عرب با مدد شرق و غرب آمده بود تا در مدت چند روز ناقابل نقره‌داغ‌مان کند و چنگ بیاندازد به گوشه‌ای از جگرگوشه همه ایرانیان و در نهایت نیز همگان دیدند امید و اتحاد ملت ایران چه بلایی سر بیگانگان بدخواه آورد و امروز قصه حقارت‌شان نقل محافل است اما ایران همچنان سربلند و با افتخار در حال تلاش و تقلا برای رشد و تعالی است.
بزنگاه‌های بعدی نیز هرکدام به همین روال طی طریق شده و جهان شاهد است که ما با امیدمان و بدون منت‌پذیری از هیچ بیگانه‌ای بر اریکه قدرت نشسته‌ایم و این گردنه آلوده با ناامیدی فعلی را نیز طی خواهیم کرد و به‌زودی شاهد رشد امید و نشاط در جامعه پویای میهن‌مان خواهیم بود.
از آن طرف هم البته بر مسئولان محترم با اذعان به همه مشکلات و گرفتاری‌ها، فرض واجب است که در راستای پمپاژ امید و بازگشت نشاط به جامعه بیش از آنچه تا امروز کرده‌اند، تلاش کنند تا مبادا فهم مشترک جامعه به سمت ناامیدی بچرخد که این ابداً خوشایند هیچکس نیست.
*مدیر روابط عمومی مرکز آموزشی فرهنگی سمای لاهیجان و سیاهکل
انتهای پیام/4103/
انتهای پیام/
دایرة المعارف دانشبنیانها ۱۱۲؛
