لحظهای مردد شدم فکوس را روی کدام پیشکسوت تنظیم کنم
علی حدادی اصل در گفتگو با خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، درباره فعالیتهای حرفهای خود در زمینه هنر عکاسی گفت: کار حرفهای عکاسی خود را در سال 1381 از عکاسی تئاتر شروع کردم و از همان زمان تصمیم گرفتم به صورت حرفهای بهعنوان کاری که از آن کسب درآمد هم داشته باشم، ورود کنم. در حال حاضر که عکاسی میکنم رابطهام را با عکاسی تئاتر قطع نکردهام و عضو انجمن عکاسان تئاتر نیز هستم.
عکاس منتخب سی و هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر گفت: عکاسی همان کاری بود که هم روح مرا اغنا میکرد و میتوانستم از همان کاری که لذت میبرم کسب درآمد داشته باشم. کار عکاسی را در مجلات و خبرگزاریهای متعددی دنبال کردم و پیوسته تمام سعیام بر انجام بهترین کار بوده است. در حال حاضر نیز در خبرگزاری دانشگاه آزاد اسلامی «آنا» مشغول هستم و عکس برتر جشنواره فیلم فجر را برای خبرگزاری آنا عکاسی کردم.
وی بیان کرد: از سال 1388 که رویکرد جشنواره فیلم فجر در مقابل رسانهها تغییر کرد و از سینمای فلسطین به برج میلاد و بعد از آن به پردیس ملت تحت عنوان کاخ رسانهها تغییر مکان داد، هر ساله شاهد اتفاقات بهتری در زمینه عکاسی در جشنواره فیلم فجر هستیم البته در بسیاری از زمانها شاهد آزمون و خطاهایی بودیم.
حدادی اصل اظهار کرد: امسال در افتتاحیه جشنواره فیلم فجر به لطف خداوند توانستم یک لحظه را در قاب فریم ثبت کنم و آن زمانی بود که دو چهره بزرگ هنری و مردمی در یک قاب قرار گرفتند. در لحظه اول که میخواستم شاطر بزنم برای ثانیههایی دو دل ماندم که فکوس لنزم روی کدامیک از این دو بزرگوار باشد، که به خاطر نگاه خاص استاد مسعود کیمیایی که از آن زاویه به سمت استاد بهمن فرمانآرا دیده میشود، توجهم را جلب کرد و تصمیم گرفتم فکوس لنز را روی استاد کیمیایی تنظیم و این عکس را ثبت کنم.
وی ادامه داد: به شکر خداوند این عکس از دید داوران و کسانی که عکس برتر را انتخاب کردهاند رتبهای آورد و عکس برتر جشنواره فیلم فجر در سال 1397 شد و من از این انتخاب خیلی خوشحالم که توانستم این عکس را ثبت کنم. البته تمام همکارانم که بحق هنرمندان قابلی در زمینه عکاسی هستند نیز آثار بسیار ارزندهای ثبت کردهاند، که هر کدام در جای خود و در موضوع خاص خود بسیار قابل تأمل هستند و باید دیده شوند.
این عکاس خبری تأکید کرد: یکی از مشکلاتی که بر سر راه عکاسان در جشنواره فیلم فجر بود، تعدد دوربینهای عکاسی بود که در واقع برای عکاسی رسانهای به کاخ رسانه ورود نکرده بودند. تعدادی از دوستان که عکاسی میکردند عکسهایی را میگرفتند که برای آلبومهای شخصی یا صفحه اینستاگرام خود میخواستند، همین امر باعث ازدحام و خستگی بیمورد سوژهها میشد. تعدادی نیز با داشتن کارت خبرنگاری، عکاسی هم میکردند. اگر در سال آینده تعداد مشخصی از عکاسان که برای رسانههای جمعی کار میکنند بتوانند در محیطی کنترلشدهتر کار خود را انجام دهند، حتماً در میان عکاسان حرفهای تمام رسانهها شاهد آثاری بهمراتب بهتر خواهیم بود.
وی یادآور شد: آرزو دارم روزی برسد که لنز دوربین عکاسی در میان هنرمندان صاحب نام احترام بیشتری پیدا کند و هنرمندان عزیز بدانند تمام تلاش و درخواستهای عکاسان، برای ثبت لحظهای ناب برای هنر این کشور است که در درجه اول خود آن هنرمند از این عکس لذت خواهد برد.
انتهای پیام/4072/4100/ن
انتهای پیام/