حضرت زینب (س) بانوی استقامت و شجاعت

به گزارش خبرنگار حوزه معارف اسلامی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، حضرت زینب دختر امام علی(ع) و حضرت فاطمه(س) است. معروف‌ترین نام ایشان زینب است که در لغت، به معنای «درخت نیکو منظر وخوشبو» آمده و معنای دیگر آن «زینت پدر» است.

بنابر قولی حضرت زینب(س) در ۵ جمادی‌الاول سال پنجم در مدینه متولد شد. اما ولادت او در سال ۶ هجری نیز گزارش شده است. این روز در ایران روز پرستار نامگذاری شده است.

بر اساس روایات متعدد، نام‌گذاری حضرت زینب (س)، توسط پیامبر اسلام(ص) صورت گرفت. گفته شده است که جبرئیل از سوی خداوند این نام را به پیامبر (ص) رسانده است. در کتاب «الخصائص الزینبیة» آمده است پیامبر(ص) او را بوسید و فرمود: «حاضران امّتم، غایبان را از کرامت این دخترم زینب آگاه کنند؛ همانا او مانند جده‌اش خدیجه است.»

حضرت زینب (س) بانوی استقامت و شجاعت

نام حضرت زینب (س) از طرف ملک الهی به قلب پیامبر (ص) نازل شد و این نام بر این دختر بزرگوار نهاده شد. 

حضرت زینب (س) در بحران‌های عظیمی حضور داشت، محیط تربیتی این بانو با عظمت است، چون در محیطی رشد و نمو یافت که پنج معصوم حضور داشتند و با فکر و فرهنگ آن‌ها تربیت شد. 

حضرت زینب (س) در جهادهای پیامبر (ص)، در زمان حضرت علی (ع) و ثقیفه، در جریان خطبه حضرت زهرا (س) و کوران‌های بعد از آن و در نهایت در کربلا و جریانات شام و کوفه حضور داشته است. 

حضور حضرت زینب (س) از کودکی در بحران‌های مختلف او را برای انجام رسالت بزرگ‌تر مهیا ساخت، این بانوی بزرگوار در جریان کربلا دو مشخصه نیابت و وصایت از طرف امام داشت.

استقامت و حماسه‌آفرینی در برابر هجمه‌های دشمن، کم‌ترین درس سیره حضرت زینب (س) است، ما باید به تأسی از آن بزرگ بانو تلاش کنیم در هر عرصه‌ای شجاعت، فهم و بصیرت خود را برای رسیدن به این مهم بیفزاییم.

بزرگ‌ترین درس آن حضرت این است که هرکس در هر شغل و جایگاهی سعی کند به لحاظ شجاعت، فهم و بصیرت در حدی باشد که بتواند در برابر دشمن مقاوم و حماسه‌ساز باشد.

قدرت و صلابت حضرت زینب (س) به حدی بود که سرپرستی و مدیریت کاروان کربلا پس از ظهر عاشورا به ایشان واگذار شد و توانست نهضت امام حسین (ع) را ادامه داده و به نتیجه مطلوب برساند.

 وصایت و داعیه‌ امامت را هر امامی به امام بعد از خود می‌رساند ولی در زمانی که امام حسین (ع) به شهادت رسید این مسئولیت به حضرت زینب (س) محول شد تا این وصایت را به حضرت سجاد (ع) که مریض بود، برساند. 

ایشان در طول عمر شریف خود در خدمت ۵ تن از معصومان بود؛ امام سجاد (ع) در وصف آن حضرت فرمود تو عالمی هستی که احتیاج به تعلیم دهنده نداری و فهمیده‌ای هستی که نیازی به فهماننده نداری؛ در مجلس ابن زیاد که کسی جرئت حرف زدن نداشت ایشان با خطبه غرای خود او را رسوا و تحقیر کرد.

انتهای پیام/4090/ن