در قصه‌های کودکانه شادی و بازی را پررنگ کنیم
به گزارش خبرنگار حوزه ادبیات و کتاب گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، این روزها بیست و یکمین جشنواره بین‌المللی قصهگویی به میزبانی تهران و در مرکز آفرینش‌های هنری کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان در حال برگزاری است.
به همین بهانه غلامرضا امامی، نویسنده، مترجم و پژوهشگر در گفتگویی کوتاه با خبرنگار آنا به اهمیت قصهگویی اشاره کرده است. امامی 72ساله نخستین کتابش با نام «ارزش تبلیغ» را در16 سالگی نوشت و با تشویق و تأیید بزرگانی همچون شهید استاد مطهری روبه‌‌رو شد. وی در دهه 50 نخست به عنوان ویراستار و چندی بعد به عنوان مدیر انتشارات کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان فعالیت کرد.
در ایام خدمت در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، مجموعه فرهنگ اسلامی شامل کتاب‌های: «فرزند زمان» «خویشتن باش»، «زندگی و سخنان حضرت علی (ع)»، «عبادتی چون تفکر نیست»، «زندگی و سخنان پیامبر» (ص) و... را به رشته تحریر درآورد.
امامی همچنین برگزیده ایرانی نویسندگان یونسکو شد و در سال 1355 به مدت یک ماه دوره تولید کتاب را در توکیو گذرانده است. ضمن این که کتاب «آی ابراهیم » وی برگزیده شورای کتاب کودک شناخته شد. در سال 1359 نیز کتاب «عبادتی چون تفکر نیست» برتر جایزه جهانی لایپزیک گردید. از امامی بیش از شصت عنوان کتاب و صدها مقاله در حوزه ادبیات منتشر شده است.
امامی در توضیح ویژگی قصه‌های قدیمی گفت: من و هم‌نسلان من، معمولاً با قصه‌هایی که از مادرها و مادربزرگ‌هایمان می‌شنیدیم به خواب می‌رفتیم و چه بسا ادامه آن قصه‌ها را در خواب به شکل رؤیا می‌دیدیم. سوژه‌های آن قصه‌ها از دوران کهن می‌آمد، امّا کاملاً جاندار و جذاب بود. معمولاً به نحوی با تقابل خیر و شر در ارتباط بود. یک سو خیر مطلق و یک طرف شر مطلق قرار داشت. پدر و مادرها در هنگام تعریف قصه‌ها آنها را بازسازی می‌کردند و عموماً چیزی به آنها می‌افزودند. گفتن و شنیدن این قصه‌ها ادامه پیدا کرد و در هر دوره‌ای نقش و رنگی تازه گرفت، امّا اکنون به نظر می‌رسد باید تفاوت‌هایی در محتوا و سوژه‌یابی قصه‌های کودکانه در نظر بگیریم.
این نویسنده پیشکسوت اظهار کرد: مثلاً در زمان کودکی ما، هندوستان در قصه‌ها و اشعار کودکانه جایی بسیار دوردست بود؛ یا «چین و ماچین» عملاً دنیایی دیگر و غیرقایل دسترس محسوب می‌شد، اما امروز کودکان و نوجوانان ما به راحتی و در یک لحظه اتفاقاتی که در همین هند می‌افتد را در شبکه‌های اجتماعی می‌بینند. پس سوژه‌ها متفاوت و به نوعی پیچیده‌تر شده، اما آن چه من بر آن تأکید دارم این است که به هرحال موضوعات قصه‌های کودکانه باید به یگانگی ارزش‌های اخلاقی و یگانگی بچه‌ها بپردازد.
وی افزود: وسائل ارتباطی جمعی فاصله‌های فیزیکی افراد را کم کرده اما فاصله دل‌ها بیشتر شده است. دنیای ما پیچیده‌تر و تا حد زیادی خشن تر شده است. با این وجود، در همین شرایط اگر قصه‌های ملت‌های مختلف را مرور کنیم می‌فهمیم که همه پدرها و مادرها همچنان به بچه هایشان عشق می‌ورزند. بچه‌ها همچنان عاشق بازی و شادی هستند. اینها مفاهیم مشترک و همیشگی است.
امامی عنوان کرد: به نظر من در قصه‌ها باید شادی و بازی را پررنگ کنیم و از سوی دیگر قصه‌ها خصلت جمعی پیدا کنند. قصهگویی در دنیای ما از حالت فردی بیرون آمده و جمعی شده است. زمانی آرزوهای کوچک کودکان به خانه، روستا یا شهر و کشورشان محدود بود، اما اکنون این آرزوها گسترش پیدا کرده و جهانی شده است.
این نویسنده کودکان در انتها گفت: در هر جای جهان که سختی و غمی باشد، قصه‌ها می‌توانند راهگشا باشند؛ چون با خیال سروکار دارند و می‌توانند خیال‌های شاد بیافریند. گریز از غم، شادی آفرین است. وقتی کبوتر خیال به پرواز در بیاید، معمولاً به آسمان‌های سفید پرواز می‌کند و نه آسمان‌های سیاه.
انتهای پیام/4104/خ
انتهای پیام/
