«بهشت» در دست ورزشکاران
شورای شهر تهران به روزهای پرالتهاب شهریورماه نزدیک می‌شود. کمتر از دوهفته دیگر سومین رویارویی اصلاح‌طلبان و اصولگرایان در جریان انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر کلید می‌خورد و برنده این رقابت بر صندلی قرمزرنگ ریاست شورا تکیه می‌زند.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا به نقل از روزنامه شرق، مهدی چمران، رئیس فعلی شورای شهر تهران، روز گذشته از برگزاری قطعی این انتخابات در جلسه غیرعلنی یکشنبه، هشتم شهریورماه خبر داد. این یعنی برگزاری انتخابات هیأت رئیسه پشت درهای بسته و بدون حضور خبرنگاران، همانند جلسه‌های یکشنبه شورا. البته تعبیر او از جلسات یکشنبه‌ها متفاوت است. چمران می‌گوید: جلسات یکشنبه‌ها، جلساتی علنی بدون حضور خبرنگاران است. چمران همچنین از نامزدشدنش در این انتخابات خبر داد و گفت: نمی‌توانم به‌طور قطعی بگویم که نامزد جناح اصولگرایان هستم و بستگی به نظر آنها دارد.
اما دیروز قناعتی، دیگر عضو اصولگرای شورا در جمع خبرنگاران، چمران را به‌عنوان نامزد نهایی اصولگرایان در خیابان بهشت معرفی کرد. همه اینها در حالی است که در یکی، دوماه اخیر زمزمه‌ها در ساختمان هفت‌طبقه شورای شهر درباره انتخاب احمد دنیامالی به ریاست شورای چهارم روزبه‌روز افزایش یافته بود. دنیامالی گزینه‌ای است که هم رأی صددرصدی جناح قالیباف را در شورا دارد و هم همراهی و همسویی اصلاح‌طلبان را.
او با رد این گمانه‌زنی‌ها گفت: از همه جناح‌های حاضر در شورا پیشنهاد نامزدی داشتم و این برای اولین‌بار هم نبوده است که چنین پیشنهادی به من شده، اما قصدی برای نامزدشدن ندارم.
او در پاسخ به این سؤال که آیا ممکن است در طول یکی، دوهفته آینده نظرش تغییر کند و نامزد شورای شهر شود، گفت: خیر، به هیچ‌وجه؛ چراکه باید قبل از هر چیز انگیزه داشته باشیم. من برای نامزدشدن انگیزه که ندارم هیچ، وقتم هم اجازه نمی‌دهد؛ چون در حوزه ورزش از قدیم فعال بودم و اکنون هم هستم و به جهت اینکه بخشی از فعالیت‌هایم در حوزه ورزش بین‌المللی است، لاجرم فردی باید برای ریاست شورا نامزد شود که بتواند وقت زیادی بگذارد؛ زیرا کار ریاست شورای شهر بسیار وقت‌گیر است و قطعا من چنین وقتی ندارم. وی در پاسخ به این سؤال که به‌طور قطع شما نامزد انتخابات ریاست شورای شهر نمی‌شوید، گفت: به‌طور قطع نامزد نمی‌شوم؛ چون اصلا در این‌باره فکر نمی‌کنم.
حالا به نظر می‌رسد برای سومین سال پیاپی دو گزینه مقابل اعضای شورا، احمد مسجدجامعی و مهدی چمران هستند. هرچند هنوز مسجدجامعی حضور خود را قطعی نکرده است. اولی در نخستین سال فعالیت شورای چهارم با فاصله یک رأی با چمران، رئیس شورای شهر تهران شد. دومی در دومین انتخابات هیأت رئیسه شورای شهر تهران توانست با ١٨ رأی از مجموع ٣١ رأی نامزد اصلاح‌طلبان را پشت سر بگذارد و برای یازدهمین سال رئیس شورای شهر تهران شود؛ در انتخاباتی که حتی خوشبین‌ترین اصولگراها هم تصور کسب ١٨رأی برای چمران را نداشتند. در هر دو انتخابات گذشته رأی سه ورزشکار شورای شهر شامل عباس جدیدی، هادی ساعی و حسین رضازاده تعیین‌کننده بوده‌اند، رأیی که یک‌بار به نام مسجدجامعی و دیگربار به نام چمران به داخل گوی شیشه‌ای شورای شهر ریخته شده‌اند و دور از ذهن نیست که این آرا امسال هم برای سومین سال پیاپی تا لحظات آخر سرگردان باشد و بازار لابی برای جلب آرای آنها گرم؛ هرچند شنیده‌هایی حکایت از دعوت ورزشکاران به جلسه هیأت دولت دارد. خبری که چندان هم بعید نیست؛ چراکه در طول یک‌سال فعالیت مسجدجامعی، رابطه شورای شهر تهران و دولت رابطه‌ای تنگاتنگ بود و شاهدش رفت‌وآمد وزرای دولت یازدهم به بهشت و حضور قالیباف پس از ٩ سال به‌عنوان شهردار تهران در جلسه هیأت دولت بود.
اتفاقی که اگر بیفتد احتمال ریزش آرای ورزشکاران به گوی اصلاح‌طلبان را افزایش می‌دهد، سال گذشته علیرضا دبیر دیگر عضو شورای شهر تهران درباره این آرا گفته بود: ورزشکاران شورا دودوتا چهارتای سیاسی می‌کنند. امسال حالا انگار آستین‌هایی از هیأت دولت برای رقم‌زدن نتیجه این دودوتا چهارتا در حوزه ورزش و به نفع اصلاح‌طلبان بالا زده شده است.
البته انتخابات هیأت رئیسه تنها محدود به رئیس شورا نیست، شورا یک معاون، سخنگو و دو منشی هم دارد. شورای شهر تهران سال گذشته شورایی یکدست اصولگرا بود و بهشت، بهشت اصولگرایان؛ از منشی‌ها و نایب رئیس گرفته تا سخنگو، این در حالی بود که در زمان انتخابات مسجدجامعی به کسوت ریاست شورا، اصلاح‌طلبان شورا، قدرت را با اصولگرایان تقسیم کردند و با هدف مشارکت‌دادن اصولگرایان در مناصب مدیریتی شورا، در انتخاب نایب‌رئیس به مرتضی طلایی رأی دادند. حالا باید منتظر ماند و دید امسال بازار لابی و گمانه‌زنی کدام سمت رونق و قدرت بیشتری دارد.
انتهای پیام/
