«یک زن» در بازار کتاب

به گزارش گروه فرهنگی آنا، به تازگی کتاب «یک زن» نوشته آنی ارنو نویسنده فرانسوی توسط انتشارات علمی و فرهنگی چاپ و منتشر شده است.

آنی ارنو در سال 1940 در فرانسه به دنیا آمده و سالها در دانشگاه های این کشور به تدریس زبان و ادبیات اشتغال داشته و اینک استاد بازنشسته است. او در سال 1984 به خاطر نگارش کتاب «جایگاه » موفق به دریافت جایزه رونودو شد، با کتاب «سال ها» جایزه مارگریت دوراس را از آن خود کرد و نهایتا در سال 2008 جایزه زبان فرانسه را برای همه آثارش به دست آورد. ارنو در نویسندگی خالق سبک جدیدی است که می توان از آن با عنوان «خودزندگی‌نامه‌نویسی جامعه‌شناختی» یاد کرد.

کتاب«یک زن» را مترجم جوان سمانه رودبار محمدی از فرانسه به فارسی روان و ساده ترجمه کرده است. او درباره اینکه چه انگیزه‌ای باعث شد که کتاب یک زن را برای ترجمه انتخاب و وجه شاخص آن چه بود گفت: «من از زمانی که دانشجوی کارشناسی ارشد زبان فرانسه در دانشگاه تهران بودم با راهنمایی یکی از اساتیدم با کتاب‌های آنی ارنو آشنا شدم که در ابتدا ایشان کتاب «جایگاه» را به ما معرفی کردند و همان موقع از نوع نوشتار و مضمون کتاب خیلی خوشم آمد و آن داستان همیشه در ذهنم بود.»

رودبار محمدی ضمن بیان این نکته که با کتاب «یک زن»، آنی ارنو را بیشتر شناخته است، ادامه داد: «با خواندن این کتاب، جذب آن شدم و همذات پنداری زیادی پیدا کردم و تصمیم گرفتم که ترجمه اش کنم بخصوص به خاطر موضوعی که با زندگی شخصی من در ارتباط بود.»

وی درخصوص انگیزه‌اش برای ترجمه کتاب «یک زن» تصریح کرد: «کتاب یک زن، داستان یک زن روایت‌گر فراز و نشیب های رابطه مادر و دختری است که مادر در نهایت به آلزایمر مبتلا می‌شود و خاله من نیز که خود مترجم زبان عربی و بانوی هنرمندی بوده، سال‌هاست که گرفتار این بیماری شده است. اتفاقاتی که در کتاب از آنها صحبت می‌شود خیلی شبیه به شرح زندگی خاله من است جذابیت داستان و این وجه تشابه برای من انگیزه هایی شدند که دست به این ترجمه بزنم.»

رودبار محمدی در پاسخ به این سوال که مشخصات سبک نوشتاری این نویسنده که باعث تمایز آثار او از دیگر نویسندگان فرانسوی شده است را چگونه می‌توان شرح داد و اصلا درست است که برای آثار ارنو و نویسندگانی چون او سبک خاصی قائل شد؟ گفت: «به نظر من بله، می‌توانیم بگوییم یکی از سبک‌های ادبی معاصراست که محوریت آن رابطه پدر فرزندی و یا مادر فرزندی است و از آن در فرانسه با عنوان Récit de filiation نام برده می‌شود. شاید در حال حاضر در فارسی کلمه مناسبی برای این سبک نتوان پیدا کرد، اما این نوع ادبیات در فرانسه شناخته شده است و در ایران می‌توان گفت که جدیدتر و کمتر شناخته شده است. برای من هم این سبک جذابیت زیادی دارد.»