بسکتبال ایران نیازمند نگاه مشارکتی است

افشین رضاپور در گفتگو با خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری آنا، درباره افت کیفیت رقابت‌های لیگ برتر بسکتبال گفت: مشکلات بسکتبال باشگاهی ایران از اوایل دهه 90 و با رشد نکردن کمّی و کیفی جمعیت بسکتبال ایجاد شد.

وی افزود: باشگاه‌های بسکتبال ما به‌سمت نتیجه‌گرایی حرکت کردند و پدیده‌ها و استعدادها دیده نشدند. بسنده کردن به موجودیت آن‌زمان در پس قهرمانی تیم ملی و همچنین تیم‌های باشگاهی در آسیا باعث شد تا بازیکن‌سازی از میان برود. ضمن اینکه در لیگ‌های پایین به‌دلیل کارهای غیرعلمی نگذاشتند تا ستاره‌ها ساخته شوند. به‌عنوانِ مثال در لیگ یک بسکتبال شرایط سنی را درنظر گرفتند و این قبیل طرح‌ها به رشد جمعیت بسکتبال لطمه زد. رشد کمّی مطلوب دهه 80 را از دست دادیم و با عدم بازیکن‌سازی مشکل بزرگی به‌نام دردسرهای اقتصادی مزید بر علت شد که تیم‌های نامدار بسکتبال ایران، در ابتدا یا میانه فصل انصراف دادند.

کارشناس بسکتبال خاطرنشان کرد: عدم پوشش تلویزیونی رقابت‌های بسکتبال به‌همراه مشکلات بلیت‌فروشی و استفاده نکردن درست از قانون تبلیغات باعث شد تا بسکتبال ایران روزبه‌روز ضعیف‌تر شود و با سیر نزولی مواجه شدیم که درحال‌حاضر کمبود بازیکن تأثیرگذار در تیم ملی بسکتبال حس می‌شود.

وی افزود: ما در بخش خصوصی باید شرایطی حاصل می‌کردیم که تیم‌ها بتوانند از دولت تسهیلات بگیرند و قانون مالیات بر درآمد را از دوش آنها برمی‌داشتیم اما یک‌سری برخوردها از سوی ورزشی‌ها با بخش خصوصی باعث شد تا آنها کمتر رغبت به سرمایه‌گذاری داشته باشند. بخش خصوصی تافته جدابافته نیست ولی باید به آنها انگیزه داد تا بتوانند در بخش تیم‌داری به بسکتبال کمک کنند. اگر شرایطی حاصل نکنیم که وضعیت بخش خصوصی مساعد شود، تیم‌های بزرگی چون مهرام در آینده نیز به لیگ برتر بسکتبال بازنخواهند گشت.

رضاپور در مورد اینکه وضعیت مدیریت فدراسیون بسکتبال را قابل قبول می‌داند یا خیر تصریح کرد: رامین طباطبایی که در حال‌ حاضر رئیس فدراسیون بسکتبال است، میراث ویرانی را از محمود مشحون دریافت کرد. شاید اگر کس دیگری هم این مسئولیت را می‌پذیرفت، باتوجه‌به میراث نامناسبی که از مشحون باقی‌مانده بود در تصمیم‌گیری‌ها دچار مشکل می‌شد. من معتقدم که طباطبایی باید از جمیع نظرها و سلایق استفاده کند و از افرادی مشورت بگیرد که دارای قدرت مشارکت بیشتری باشند. بسکتبال ایران با فردگرایی و نظامی‌گری موفق نمی‌شود، باید نوع نگاه مشارکتی باشد.

انتهای پیام/4048/