جنگل سوخته پشت شیشه می‌رود

به گزارش خبرنگار حوزه هنرهای تجسمی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، یک جمعه سرد پاییزی است و افراد علاقه‌مند به «نقاشی پشت شیشه» در «خانه فرهنگ ایرانسرا» دور هم جمع شده‌اند تا ساعاتی را به این هنر بپردازند. 

زهرا بخشی‌پور دانشجوی کارشناسی ارشد رشته جامعه‌شناسی که سابقه فعالیت رسانه‌ای در دانشگاه آزاد اسلامی را نیز دارد از جمله هنرمندانی است که در این رشته فعالیت می‌کند.

وی در این باره به خبرنگار آنا گفت: اولین بار از طریق یکی از دوستانم با آثار نقاشی پشت شیشه سعید رضاخان آشنا شدم. در ابتدا نقاشی پرندگان که به صورت «هایپر رئال» روی شیشه کار می‌شد و ترکیب رنگ‌های پر پرندگان، که شباهت زیادی به نمونه زنده داشت، شگفت‌زده‌ام کرد. 

این هنرمند رشته نقاشی افزود: به تدریج و بعد از آشنایی با شیوه کار این تکنیک، یکی از اعضای ثابت کارگاه‌های آموزشی استاد رضاخان شدم. در سال 1392 نقاشی رنگ روغن را زیر نظر استاد سیاوش مهویس شروع کردم و مدتی نزد وی مشغول فراگیری طراحی و نقاشی رنگ روغن بودم. به دلیل کار در رسانه، مدتی از هنر فاصله گرفتم و اکنون به همت کارگاه‌های هفتگی خانه فرهنگ ایرانسرا، مدتی است که نقاشی پشت شیشه را آغاز کرده‌ام.

بخشی‌پور بیان کرد: حدود یک سال طول کشید تا با تکنیک نقاشی پشت شیشه آشنا شوم، البته آن زمان چیز زیادی از نقاشی پشت شیشه نمی‌دانستم و فکر می‌کردم که این تکنیک مانند نقاشی «ویترای» است، اما پس از شرکت در نخستین جلسه کلاس‌های هفتگی نقاشی پشت شیشه، متوجه شدم که تفاوت زیادی میان نقاشی پشت شیشه و ویترای وجود دارد. البته این خطا فقط برای من نبود و متوجه شدم افراد زیادی همین اشتباه را مرتکب شده‌اند و این دو تکنیک را با یکدیگر اشتباه گرفته‌اند.

وی اظهار کرد: در کلاس‌ها و کارگاه‌های نقاشی پشت شیشه فرهنگسرا، در انتخاب سوژه‌ها و تکنیک‌های پرداخت با محدودیت کمتری مواجه هستیم. آزادی عمل پس از مدتی خلاقیت به همراه دارد و کمک شایانی به پیشرفت نگرش‌ها می‌کند. از سویی کارگاه های آموزشی از نظر موضوعی به هم پیوسته نیستند و به همین دلیل هر جلسه با جلسه قبلی متفاوت است و عدم حضور در یک جلسه شیرازه بحث را از دست هنرمندان علاقه‌مند خارج نمی‌کند.

بخشی‌پور درباره شیوه کاری خود نیز گفت: رابطه چندانی با نقاشی سنتی ندارم و بیشتر سعی می‌کنم طرح‌ گل‌ها را به شیوه خودم در پشت شیشه کار کنم. علاوه بر این، در پی کشیدن مجموعه‌ای از درختان هستم که نام آن را جنگل سوخته گذاشته‌ام. استفاده از رنگ‌های زرد، نارنجی و قرمز که نماد آتش و پاییز هستند در کنار رنگ های سیاه و سبز که نشان‌دهنده جنگل و تراکم آن هستند ذهن را به سمت نابودی درختان و هشدار نسبت به حفظ محیط زیست می‌برد. این نابودی می‌تواند به دو صورت و یا ترکیبی از این دو باشد. آتش‌سوزی و خزان دو عاملی هستند که در ترکیب با یکدیگر درختان را به تباهی می‌کشانند. 

وی عنوان کرد: تاکنون در دو نمایشگاه گروهی حضور داشتم. اولی در بابل و پس از آن نمایشگاه قاب خیال در موزه برج آزادی از برنامه‌های گروهی بودند که به همراه دیگر نقاشان پشت شیشه در آن شرکت کردم و تجربه‌های خوبی برایم بودند. فکر می‌کنم همین که توانسته‌ام در دو نمایشگاه گروهی شرکت کنم و برای ایجاد یک مجموعه نقاشی برنامه ریزی کنم؛ گام خوبی برای آشنایی با این هنر باشد و این یک نشانه پیشرفت در کار، آموزش و آشنایی با نقاشی پشت شیشه است.

این هنرمند جوان درباره برپایی کارگاه های آموزشی در رشته نقاشی پش شیشه نیز گفت: برنامه‌هایی از این دست، باعث آشنایی افراد مختلفی به هنر نقاشی پشت شیشه می‌شود، همین کارگاه‌های آموزشی باعث شده‌اند تا نقاشی پشت شیشه معرفی شود و افراد زیادی به آن گرایش پیدا کنند.

انتهای پیام/4072/4104/