واکاوی انتقادات اخیر شرودر از مرکل

به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری آنا، «گرهارد شرودر» معمولاً طی سال‌های اخیر کمتر در خصوص تحولات سیاست داخلی و خارجی کشورش سخن گفته است. او مأموریت مواجهه با سیاست‌ها و رفتارهای مرکل و اعضای ارشد حزب دموکرات مسیحی را به «والتر اشتاین مایر»، «مارتین شولتز»، «زیگمار گابریل» و دیگر سران حزب سوسیال دموکرات (حزب خود) سپرده است.

بااین‌حال گرهارد شرودر در مصاحبه اخیر خود با خبرگزاری رویترز، به نکته قابل‌تأملی در خصوص سیاست‌های اقتصادی و راهبردی دولت مرکل اشاره کرده و به‌صورت غیرمستقیم، صدراعظم فعلی سرزمین ژرمن‌ها را به دلیل سوء مدیریت اوضاع جاری در آلمان مورد انتقاد قرار داده است.

نخستین انتقاد شرودر، مربوط به قدرت مانور بیش‌ازحد سفیر آمریکا در برلین است که در این خصوص می‌گوید: «نمی‌توانیم اجازه دهیم که مانند یک کشور اشغال‌شده با ما رفتار شود. وقتی من به رفتارهای سفیر آمریکا در آلمان نگاه می‌کنم این تصور را دارم که وی بیشتر خود را به‌عنوان یک افسر اشغالگر می‌بیند تا سفیر آمریکا در یک کشور مستقل. آلمان باید در این شرایط به سمت متحدانی نگاه کند که منافع مشابهی با آن‌ها دارد. من در این خصوص به کشور چین اشاره می‌کنم.»

همان‌گونه که مشاهده می‌شود، گرهارد شرودر نسبت به روشی که «ریچارد گرانل»، سفیر آمریکا در برلین در پیش گرفته به‌شدت ناراضی است. بااین‌حال سؤال اصلی اینجاست که چه کسانی چنین قدرت مانوری را به سفیر تازه‌وارد آمریکا در آلمان داده‌اند؟

واقعیت امر این است که مرکل و همراهانش در مواجهه با «گرانل» و دیگر دیپلمات‌های آمریکایی بسیار نرم برخورد می‌کنند. در اردیبهشت سال جاری، زمانی که دونالد ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد، گرانل رسماً شرکت‌های آلمانی را در خصوص هرگونه تجارتی با کشورمان تهدید کرد.

در آن زمان بسیاری از رسانه‌های آلمانی، اظهارات تهدیدآمیز «گرانل» را زیر سؤال برده و از دولت مرکل خواستند تا در این خصوص واکنشی مناسب و محکم اتخاذ کند. بااین‌حال مرکل و هایکو ماس وزیر امور خارجه دولت وی که اتفاقاً از اعضای حزب سوسیال دموکرات محسوب می‌شود، اقدامی در این خصوص صورت ندادند. این انفعال صدراعظم آلمان در برابر دولت و سفیر آمریکا منجر به اعتراض بسیاری از شهروندان و حتی گروه‌های سیاسی شد.

موضوع دیگری که صدراعظم سابق آلمان به آن اشاره کرده است، سیاست‌های تجاری موجود دراین کشور است. شرودر معتقد است که برلین قطعاً باید در مناقشه تجاری با آمریکا و چین، منافع آلمان را در بازار چین محقق کند. منظور شرودر از این اظهارات کاملاً مشخص است. وی معتقد است که جهت‌گیری دولت برلین به‌سوی واشنگتن، منجر به افزایش هزینه‌های آلمان و از دست رفتن بسیاری از فرصت‌ها شده است. بااین‌حال به نظر می‌رسد آنگلا مرکل در این مجادله، گرایشی به‌سوی پکن ندارد.

شرودر معتقد است که دولت آلمان باید شرکت‌ها و کمپانی‌های تجاری را به‌سوی سرمایه‌گذاری در چین سوق دهد؛ اقدامی که قطعاً دولت آنگلا مرکل قدرت اجرایی ساختن آن را ندارد!

واقعیت امر این است که آنگلا مرکل طی سال‌های اخیر، خطاهای متعددی را در حوزه اقتصاد و سیاست خارجی این کشور صورت داده است. یکی از اصلی‌ترین دلایل مخالفت شهروندان آلمانی با سیاست‌های مرکل، همین مسئله است.

کاهش محبوبیت حزب دموکرات مسیحی و شکست حزب متحد آن یعنی سوسیال مسیحی در ایالت بایرن، زنگ خطر را برای دولت مرکل به صدا در آورده است. همین مسئله باعث شد تا مرکل خبر کناره‌گیری خود از قدرت را تا 2012 اعلام کند.

از هم‌اکنون میان احزاب سنتی آلمان ازجمله دموکرات مسیحی و سوسیال دموکرات، رقابت شدیدی بر سر جانشینی مرکل شکل گرفته است. از افرادی مانند اشتاین مایر (رئیس‌جمهور آلمان) و زیگمار گابریل (وزیر امور خارجه سابق آلمان) به‌عنوان گزینه‌های حزب سوسیال دموکرات برای صدراعظمی آلمان نام برده می‌شود.

این در حالی است که محافظه‌کاران آلمانی نیز در صدد پیدا کردن گزینه‌ای دیگر برای حفظ قدرت در کشور خود هستند. این تقابل تا 2021 میلادی و زمان کناره‌گیری مرکل از قدرت ادامه خواهد یافت.

*تحلیلگر مسائل بین‌الملل

انتهای پیام/4106/4093/