دیده بان پیشرفت علم، فناوری و نوآوری
مظلوم مقتدر؛

کربلا پیش از آن که حسینی باشد، حسنی بود

عاشورا در مرتبه نخست حسنی بود و سپس حسینی؛ چرا که امام حسن (ع) شالوده آن را ریخته و وسایل آن را فراهم آورده بود.
کد خبر : 318769
323232.jpg

به گزارش خبرنگار حوزه معارف اسلامی گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، هفتم صفر بنا بر نقلی روز شهادت امام حسن مجتبی (ع)، دومین امام شیعیان،  است به همین مناسبت متن کوتاهی که در کتاب «امام در عینیت جامعه» استاد محمدرضا حکیمی نوشته شده است، تقدیم می‌کنیم:


صلح امام حسن (ع) زمینه‌ساز قیام امام حسین (ع) بود. سید عبدالحسین شرف‌الدین می‌نویسد: «حسن (ع) از جان خود دریغ نداشت و حسین (ع) در راه خدا از او با گذشت‌تر‌ نبود. او جان خود را برای جهادی صامت و آرام نگاه داشت. شهادت [واقعه] کربلا پیش از آن که حسینی باشد، حسنی بود.


از نظر خردمندان صاحب‌نظر، روز ساباط امام حسن (ع) به مفهوم فداکاری بسی آمیخته‌تر است، تا روز عاشورای امام حسین (ع). زیرا امام حسن (ع) در آن روز، در صحنه فداکاری، نقش یک قهرمان نستوه و پایدار را در چهره مظلومانه از یک پا نشسته مغلوب، ایفا کرد.


شهادت عاشورا به این دلیل در مرتبه نخست، حسنی بود و سپس حسینی، که حسن (ع) شالوده آن را ریخته و وسایل آن را فراهم آورده بود.


پیروزی قاطع امام حسن (ع) بر این متوقف بود که با صبر و پایداریِ حکیمانه‌اش حقیقت را بی‌پرده آشکار کند و در پرتو این روشنی بود که امام حسین (ع) توانست به آن نصرت و پیروزی پرشکوه ابدی نائل آید.


تو گویی آن دو گوهر پاک برای این خطّ‌مشی هم‌داستان شده بودند که نقش پایداری حکیمانه، از آنِ حسن (ع) باشد و نقش شورشگری و قیام مردانه، از آنِ حسین (ع).


انتهای پیام/4072/4090/خ


انتهای پیام/

ارسال نظر
قالیشویی ادیب