صفت اختصاصی امام حسین (ع) چیست؟

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، حجت‌الاسلام و المسلمین ابراهیم بهاری گفت: غروب 28 رجب که امام حسین (ع) مدینه را به مقصد مکه ترک کردند در اصل قیام ابی عبدالله (ع) آغاز شد. علت آن این است که بعد از مرگ معاویه در 15 ماه رجب سال 60 ، امام حسین (ع) در 27 رجب به مدینه رسیدند و همزمان نامه‌ای از سوی یزید به حاکم مدینه رسید مبنی بر اینکه از امام حسین (ع) برای یزید بیعت بگیرد و اگر ایشان قبول نکرد سر از تن وی جدا کند.

وی در همین راستا افزود: حاکم مدینه امام حسین (ع) را خواست، احترامی برای ایشان قائل بود و نامه یزید را به ایشان داد. وقتی امام نامه را ملاحظه کردند فرمودند بیعت که در خفا انجام نمی‌شود اجازه بدهید من فکرهایم را انجام بدهم و اگر لازم شد بیعت می‌کنم و در میان جمع اعلام خواهم کرد. مروان ابن حکم به یزید گفت اگر حسین از این مکان بیرون رود تو دیگر به او دسترسی نخواهی داشت پس همین جا یا بیعت کند یا او را بکش.

بهاری توضیح داد: حضرت که از آنجا خارج شدند، تصمیم به خروج از مدینه گرفتند و شبانه شهر مدینه را ترک کردند و در وداعی که با پیغمبر (ص) در کنار مزار شریف نبوی انجام دادند عرض کردند یا رسول الله دارند کاری می‌کنند که من نتوانم در این شهر بمانم و دارند من را از این شهر آواره می‌کنند.

این کارشناس علوم قرآنی افزود: حضرت امام حسین (ع) با اهل و عیال خود شبانه از مدینه خارج شدند و به نیت عمره به سمت مکه حرکت کردند. امام در مکه حدود چهار ماه ماندند برای اینکه شاید این مسأله آرامشی پیدا کند و اگر آن حریم‌ها در مکه نمی‌شکست حضرت این شهر را ترک نمی‌کردند.
این کارشناس علوم قرآنی به کربلایی شدن امام شیعیان پرداخت و خاطرنشان کرد: حضرت ابا عبدالله (ع) برای اینکه خونی در آن مکان پاک ریخته نشود به همراه خانواده مکه را ترک کردند و قصه دردناک و جانکاه کربلا رقم خورد؛ اما کوفیان خلف وعده کردند و در آن امتحان رد شدند و حضرت امام حسین (ع) با وجود مبارکشان صحنه بی‌بدیل عاشورا را رقم زدند.

منبع: میزان

انتهای پیام/4028