محاسبات بیمه‌ای درباره اضافه کار روزهای تعطیل

به گزارش خبرنگار حوزه جامعه گروه اجتماعی خبرگزاری‌ آنا، تعطیلات عبارت است از روزهایی که توسط دولت، قوانین و مقررات مربوطه به عنوان تعطیل رسمی اعلام شده است؛ تعطیلات رسمی غیر از تعطیلات معمول است که هر هفته همه شاغلان دارند. روز جمعه تعطیل است و در برخی از کارگاه‌ها، کارخانجات و ادارات نیز روز پنجشنبه تعطیل اعلام شده و کارکنان به جای روز پنجشنبه در روزهای دیگر ساعات بیشتری کار می‌کنند تا ساعات کار هفتگی که براساس قانون تعیین شده اجرایی شوند.

ساعات کار در هفته 44 ساعت است که با توافق کارفرما یا نمایندگان وی و کارگران یا نمایندگان آنها امکان جابه‌جایی ساعات در روزهای مختلف هفته وجود دارد. مثلا پنج روز اول هفته هشت ساعت و روز ششم چهار ساعت، یا پنج روز هفته هفت ساعت و 30 دقیقه و در روز ششم شش ساعت و 30 دقیقه. بر این اساس چنانچه کارگری بیش از 44 ساعت در هفته کار کند مشمول دریافت اضافه‌کار است که به ازای آن هر ساعت، 40 درصد بیشتر دستمزد دریافت می‌کند.

اضافه‌کار دریافتی مشمول پرداخت حق بیمه می‌شود، ولی مدت سابقه فرد را افزایش نمی‌دهد، بلکه در هنگام استفاده از خدمات، از ما به‌ ازای بیشتری از نظر اینکه کیفیت خدمات بهره‌مند می‌شود. طبق قانون، تعطیلی هفتگی روز جمعه است و چنانچه کارگری با درخواست کارفرما در این روز بر سر کار حاضر شود باید یک روز دیگر به عنوان روز تعطیل برایش در نظر گرفته شود و معادل 40 درصد افزایش مزد روزانه با عنوان فوق‌العاده روز تعطیل به وی پرداخت شود. تعطیلات رسمی یکی از موارد مرخصی همراه با مزد است و کارفرما در قبال آن باید ساعت کار روزانه را برای کارگر منظور کند؛ بنابراین چناچه کارگر در تعطیلات رسمی سر کار حاضر شود، به میزانی که سر کار بوده از مزد مجزا برخوردار می‌شود و جدای از آن نیز از 40 درصد اضافه تحت عنوان فوق‌العاده اضافه‌کاری برخوردار می‌شود. به عنوان مثال یعنی کارگری که در روز عید غدیر سرکار حاضر می‌شود به ازای هر ساعت کار، معادل 140 درصد مزد به ازای هر ساعت کاری دریافت خواهد کرد.

برای تعطیلات رسمی نیز باید حق بیمه مربوطه به سازمان تأمین‌اجتماعی پرداخت شود و این ایام جزو سوابق بیمه‌ای فرد محسوب می‌شود.

مرخصی

مرخصی استفاده آزاد از ساعات و روزهای کار است که کارگر می‌تواند برای انجام امور شخصی و اوقات فراغت از آن استفاده کند. مرخصی‌ها برخلاف تعطیلات رسمی که ایامی مشخص هستند توسط خود کارگر انتخاب می‌شوند.

1-مرخصی استحقاقی.

مرخصی استحقاقی 26 روز در سال است که با احتساب 4 روز جمعه 30 روز می‌شود.مرخصی کارگرانی که در مشاغل سخت و زیان‌آور اشتغال دارند سالانه پنج هفته است که در دو نوبت 6 ماهه اول و 6 ماهه دوم استفاده می‌شود.
برای کار کمتر از یک سال مرخصی به نسبت مدت کار محاسبه می‌شود به موجب ماده 66 قانون کار،کارگر نمی‌تواند در سال بیش از 9 روز از مرخصی سالانه خود را ذخیره کند. در صورت بازنشستگی، از کار افتادگی کلی، تعطیلی کارگاه یا فوت کارگر مطالبات بابت مرخصی استفاده نشده به کارگر یا ورثه وی قابل پرداخت است اما در صورت استعفاء و ترک کار کارگر مطالبات بابت مرخصی‌های باقی‌مانده به وی تعلق نمی‌گیرد.

2- مرخصی حج واجب.
هر کارگر حق دارد برای ادای فریضه حج در تمام مدت کار و فقط برای یک نوبت از یک ماه مرخصی استحقاقی استفاده کند و در صورتی که مرخصی طلب نداشته باشد از مرخصی بدون حقوق بهره‌مند شود.

3-مرخصی ساعتی.

مرخصی ساعتی همان مرخصی استحقاقی است که روزانه اخذ می‌شود و جمع آن از مرخصی سالانه کثر می‌شود.
4-مرخصی بدون حقوق یا تحصیل.
استفاده از مرخصی بدون حقوق در قانون کار تجویز شده است ولی این مرخصی باید با موافقت کارفرما صورت گیرد زیرا در دوره مرخصی بدون حقوق قرارداد کار به حالت تعلیق درمی‌آید و پس از آن کارگر به کار سابق باز می‌گردد. موارد استفاده از مرخصی بدون حقوق عبارت است از تحصیل، انجام سفرهای طولانی، امور شخصی و گرفتاری‌های خانوادگی، گذراندن دوره آزمایشی برای کار جدید و .... مرخصی بدون حقوق حداکثر دو سال است که در صورت استفاده از مرخصی تحصیلی به مدت دو سال دیگر قابل تمدید است. این نوع مرخصی و مرخصی حج واجب بدون پرداخت حقوق است و بابت آن نیز حق بیمه به سازمان تأمین‌اجتماعی پرداخت نمی‌شود و سابقه‌ای نیز برای استفاده‌کننده ایجاد نمی‌کند.
5- مرخصی حوادث و اتفاقات زندگی.
همه کارگران در صورت ازدواج دائم، فوت همسر، پدر و مادر و فرزندان از سه روز مرخصی با حقوق برخوردارند. حق بیمه این سه روز نیز باید به سازمان تأمین‌اجتماعی پرداخت شود.

6- مرخصی استعلاجی.

مرخصی بدون حقوق است ولی با تأیید سازمان تأمین‌اجتماعی هم از غرامت دستمزد بهره‌مند می‌شود و هم جزء سوابق کار و بازنشستگی کارگر محسوب می‌شود. مرخصی استعلاجی سقف زمانی ندارد و برای هر چند مدت که شخص بیمار شود یا بیماری‌اش ادامه یابد قابل استفاده به شرطی که توسط پزشک معالج یا کمیسیون پزشکی سازمان تأمین‌اجتماعی تأیید شود.

7-مرخصی بارداری.

مرخصی زایمان بابت وضع حمل و زایمان به کارگران زن تعلق می‌گیرد و در حال حاضر مدت آن شش ماه است. مرخصی مزبور جزء سوابق کارگر محسوب می‌شود و در طول این مدت از طرف سازمان تأمین‌ اجتماعی غرامت دستمزد ایام بارداری به بیمه شده پرداخت می‌شود. دوره مرخصی زایمان جزء ایام تعلیق از کار محسوب می‌شود و پس از مرخصی کارگر زن به کار سابق خود بازمی‌گردد.

انتهای پیام/4044/