سیاوش طهمورث: می‌خواهند از «عزت» انتظامی سوء استفاده کنند
بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر گفت: عزتالله انتظامی خیلی بزرگ بود اما از بزرگی نام و شخصیت او چیزی نصیب دیگران نمی‌شود هر کسی باید زندگی و شخصیت خودش را بسازد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، این بازیگر کهنه‌‌کار و صاحب سبک نقشهای منفی دیگری را هم به نام خود زده است؛ نقش مسئول خرید کارخانه در سریال زیر تیغ. طهمورث در فیلم «اجارهنشینها» ساخته داریوش مهرجویی هم بازی کرده است. فیلمی که هنوز هم می‌توان آن را یکی از بهترین کمدی‌‌های سینمای ایران دانست با بازی درخشان زنده‌یاد عزتالله انتظامی. طهمورث در اجارهنشینها نقش مرد قصاب را بازی میکند، نقشش کوتاه است اما زیبا و بیاد ماندنی.
پیکر عزتالله انتظامی به خانه ابدی‌اش تشییع شد، با طهمورث هم‌صحبت شدم. او با ابراز تأسف از درگذشت آقای بازیگر درباره سابقه آشنایی و رفاقتش با زنده‌یاد انتظامی گفت: آشنایی ما به سال‌های خیلی دور برمی‌گردد به زمانی که به اداره تئاتر رفت‌و‌آمد می‌کردم و استاد انتظامی را آنجا می‌دیدم. فروتن بود و اطلاعات و سوادش را از ما دریغ نمی‌کرد. بعد در فیلم گاو، دستیار آقای مهرجویی بودم و آقای انتظامی نقش اصلی را به عهده داشت، با رفتار و اخلاقش به ما درس می‌داد هرگز نگاهش از بالا به پایین نبود. در فیلم اجارهنشینها هم که با هم همبازی شدیم و هنوز هم از این همکاری احساس خوبی دارم. اما نکته‌ای را دوست دارم اینجا بگویم و این‌که هر نمدی برای دوختن کلاه مناسب نیست! منظورم آدم‌هایی است که منتظرند، شخصیت بزرگی مثل عزتالله انتظامی فوت کند و آنها خودشان را به او بچسبانند و با تسلیت‌های بلند بالا و گریه‌زاری‌های من درآوردی خودشان را مطرح کنند. عزتالله انتظامی خیلی بزرگ بود اما از بزرگی نام و شخصیت او چیزی نصیب دیگران نمی‌شود هر کسی باید زندگی و شخصیت خودش را بسازد.
درباره نامش می‌گوید: خودم اسم سیاوش را انتخاب کردم، درکنار فامیلی‌ام که طهمورث است، خوشخوان است و غرور خوبی به آدم می‌‌دهد؛ دو تا از شخصیت‌های اسطوره‌ای و محبوب ایرانی.
می‌گویند اسم‌ها به مرور بر شخصیت آدم‌ها تأثیر می‌گذارند و آدم‌ها شبیه اسمشان می‌شوند همچنان‌که شبیه نقشهایی می‌شوند که بازی می‌کنند، آدم‌های معمولی با نقاب‌هایی که به چهره می‌گذارند تا خود واقعی‌‌شان را مخفی کنند و بازیگران با نقشهایی که به عهده می‌گیرند؛ از طهمورث می‌پرسم نام سیاوش را انتخاب کردید تا زندگی اسطوره‌ای برای خود بسازید؟ می‌گوید: بله! هدف‌های خیلی بزرگی در سر داشتم دوست داشتم بهترین نقشهای تئاتر، سینما و تلویزیون را بازی کنم. شانس این را داشتم که برخی از این نقشها به من رسید اما هنوز نقشهای زیادی مانده که باید بازی کنم. در چند سال اخیر که معادلات انتخاب بازیگر در سینما و تلویزیون بهم ریخته و دیگر کارگردانان و تهیه‌کننده‌ها به توانایی وسابقه بازیگر توجه نمی‌کنند و فقط یک نفر را می‌آورند مقابل دوربین که نقشی را بازی کند و برود، خیلی از نقشها را می‌بینم و افسوس می‌خورم؛ اگر این نقش را من بازی می‌کردم چقدر عالی می‌شد! چرا این نقش به این خوبی را اینقدر بد بازی می‌کنند؟ اما چاره‌ای نیست، من نمی‌توانم به زور خودم را به کار یا اثری تحمیل کنم؟ فقط امیدوارم این دوره زودتر تمام شود و کارها به سامان برسد.
سیاوش طهمورث 72 ساله هنوز منتظر است که روزهای اوجش از راه برسد، هنوز منتظر است، اسطوره درونش، بازتاب بیرونی پیدا کند، او احساس پیری یا ناتوانی نمی‌کند، جریان زندگی رو به جلوست و او باید بهترین باشد؛ می‌گوید: بازیگری که پایان ندارد؛ هنوز هم می‌توانند نقشی برایم بنویسند که آن را عالی اجرا کنم. هنوز منتظرم بهترین نقش زندگی‌ام را بازی کنم، چرا باید عقب‌نشینی کرده یا اعلام بازنشستگی کنم؟ می‌دانم هنوز بهترین نقشم را بازی نکرده‌ام.چقدر نقشها در ذهنم است، چقدر آرزوهای بزرگی در دل دارم که می‌دانم روزی به آنها خواهم رسید.
طهمورث نقشهای منفی را دوست دارد چون دستش را باز می‌گذارد که بهترین اجرای خود را به نمایش بگذارد. او درباره اجرای نقشهای منفی می‌گوید: به نظرم نقش مثبت و منفی به معنای تام کلمه وجود ندارد. هر آدمی در ذات خود هم خوبی دارد هم بدی! مگر می‌شود یک آدم خوب یا بد محض باشد؟ در مقایسه و نسبت با دیگران یا پیرامون است که فرد بد یا خوب می‌شود. برخی از آدم‌های خوب‌نما هستند که درون پرتلاطم و سیاهی دارند، آنها در ظاهر همیشه خوب هستند اما در موقعیت‌‌هایی گیر می‌افتند و نمی‌توانند ذات تباه و سیاه خود را مخفی کنند برای همین است که یک آدم خوب غیر اصیل به یکباره تبدیل به آدم بدی می‌شود که از هر جنایتکاری، جانی‌تر است. بازیگر باید درون یک نقش را بشناسد تا بتواند آن را به درستی اجرا کند. اگر تحلیل شخصیت داشته باشد آن‌وقت است که نقش منفی را آنقدر خوب بازی میکند که به دل همه می‌نشیند و ماندگار می‌شود.
طهمورث امسال هنوز در اثری بازی نکرده و این موضوع کمی تا قسمتی عصبانی‌اش کرده است. می‌گوید: چرخ زندگی باید بچرخد، من بجز بازیگری کار دیگری بلد نیستم که وقتی بیکارم آن را انجام دهم و درآمد داشته باشم. بیکاری یعنی بی‌پولی و در این شرایط فعلی اصلاً بیکاری خوب نیست. از طرفی من بازیگرم؛ حیاتم به نقشهایی که بازی میکنم وصل است. اگر بازی نکنم یعنی حیات ندارم، یعنی بیهوده زندگی میکنم. یک نقش خوب می‌تواند ماه‌ها حالم را خوب کند. بیکاری هم از نظر روحی آسیب می‌زند هم مالی! یک زمانی در حوزه تئاتر کارهای خوبی روی صحنه می‌رفت اما الان نمایش‌ها خیلی ضعیف شده‌اند. جوان‌‌هایی آمده‌اند و در حال تجربه‌اندوزی هستند و برای نوآوری کارهایی روی صحنه می‌برند که من آنها را دوست ندارم و فکر هم نمی‌کنم بتوانند جریا‌ن‌سازی کنند یا به اثری ماندگار تبدیل شوند.
آنهایی که تئاتر‌های سیاوش طهمورث را روی صحنه تئاتر دیده‌اند، می‌دانند که بیان و بازی‌اش عالی است. وقت بازی از همه وجودش مایه می‌گذارد. او از بازیگرانی است که مقتضیات حضور مقابل دوربین سینما و تلویزیون را می‌شناسد و می‌داندکه هر دوی اینها با تئاتر تفاوت دارند. برای همین است که هرگز به او گفته نشد که مقابل دوربین، تئاتری و غلو شده بازی میکند. او منتظر یک نقش عالی است، این امید می‌تواند او را از روزهای سخت عبور دهد.
منبع: جام جم
انتهای پیام/4028
انتهای پیام/
