با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
نتایج تحقیقات پژوهشگران آمریکایی نشان می‌دهد؛
چاق‌ها کم‌حافظه می‌شوند
پژوهشگران آمریکایی به شواهدی دست‌یافته‌اند که نشان می‌دهد، چاقی و مقاومت نسبت به انسولین یکی از علل کاهش حافظه و حتی آلزایمر است.
به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی آنا، مقاومت به انسولین ممکن است، خطر از دست دادن حافظه را در پی داشته باشد. افزایش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی و برخی سرطان‌ها به علت چاقی مسأله‌ای شناخته شده است اما یک مطالعه جدید که در دانشگاه ایالتی آیووا صورت گرفته است، نشان می‌دهد که افراد چاق همچنین باید نگران از دست دادن حافظه و بیماری آلزایمر باشند.
بر اساس این تحقیق که نتایجش در ژورنال JAMA Neurology منتشر شده است، ارتباط معناداری از لحاظ آماری میان مقاومت به انسولین و کاهش عملکرد حافظه، افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر وجود دارد. مقاومت به انسولین در افراد چاق، افرادی که در مرحله پیش از دیابت قرار دارند و مبتلایان به دیابت نوع 2 شایع است.
در این مطالعه، دانشمندان اسکن‌های مغزی 150 فرد در اواخر دوران میانسالی را که به اقتضای سن در معرض خطر بیماری آلزایمر بودند اما هیچ نشانه‌ای مبنی بر از دست دادن حافظه در آنها مشاهده نشده بود، بررسی کردند. اسکن‌ها نشان داد که افراد با سطوح بالاتری از مقاومت به انسولین به علت کاهش میزان قند خون که به عنوان «سوخت» در چند ناحیه از مغز لازم است وجود داشته باشد، بیشتر مستعد ابتلا به آلزایمر شناخته می‌شوند.
اوریل ویلِت، پژوهشگر علوم و صنایع غذایی گروه تغذیه در دانشگاه ایالتی آیووا در توضیح این پدیده می‌گوید که وقتی چنین اتفاقی می‌افتد، مغز انرژی کمتری برای انتقال اطلاعات در اختیار دارد و عملکردش کندتر است. به گفته این پژوهشگر در چنین حالتی مغز «سوخت چندانی در اختیار ندارد و به همین علت توانایی شخص در به خاطر سپردن یا انجام کارها کم می‌شود».
او این مسأله را در بروز بیماری آلزایمر واجد اهمیت می‌داند زیرا در دوران ابتلا به این بیماری کاهش تدریجی در میزان قند خون مورد استفاده در نواحی خاصی از مغز مشاهده می‌شود و این نواحی به تدریج کمتر و کمتر از قند خون استفاده می‌کنند.
به گفته ویلِت این اولین مطالعه در مورد ارتباط مقاومت به انسولین در افراد در سنین اواخر میانسالی و کاهش قند خون با آلزایمر و کاهش حافظه بوده است. افراد شرکت کننده در این پژوهش با متوسط سن 60 سال از لحاظ ژنتیک، عوامل زیست‌شناختی و سبک زندگی مورد بررسی قرار گرفتند.
تمرکز پژوهشگران در این مطالعه بر لوب میانی حافظه موقت بود، منطقه‌ای در مغز که برای یادگیری چیزهای جدید و ارسال اطلاعات به حافظه بلند مدت و به ویژه ناحیه هیپوکامپوس مغز بسیار اهمیت دارد. این یکی از مناطق مغز است که در صورت ابتلا به بیماری آلزایمر، آتروفی گسترده یا کوچک شدن پیش از مناطق دیگر در آن دیده می‌شود.
به گفته ویلت، ارتباط بین مقاومت به انسولین و بیماری آلزایمر از این لحاظ مهم است که می‌توان برای پیشگیری از بیماری از آن استفاده کرد. در عین‌حال مشکلات مربوط به تنظیم قند خون ممکن است در هر سنی عملکرد شناختی مغز را تحت تأثیر قرار دهد. به این ترتیب می‌توان با اقدامات اصلاحی نظیر بهبود تغذیه و ورزش در حد متوسط گام‌هایی برای مقابله با کاهش حافظه و آلزایمر برداشت.
گزارش از: ساسان گلفر
انتهای پیام/
