تنها راه مقابله با سند 2030 طراحی الگوهای بومی در تعلیم و تربیت است

به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، مجتبی همتی‌فر در نشست تخصصی بررسی ابعاد پنهان و نهان سند 2030 که در موسسه پژوهشی و فرهنگی انقلاب اسلامی برگزار شد، گفت: آنچه به عنوان سند 2030 یا توسعه پایدار می‌شناسیم، سندی نیست که از سال 2015 شروع شده باشد و آن را نقطه آغاز بدانیم. بر اساس بررسی‌های که انجام داده‌اند مشخص شد که از اواخر دهه 1980 بحث توسعه پایدار در اسناد سازمان بین‌الملل منعکس شد و سند 2000، 2015 و 2030 شکل گرفت و بسیاری از مفادی که ما در سند 2030 می‌بینیم مفادی است که در اسناد قبلی منعکس شده بود و ما مجری بسیاری از این مفاد بوده‌ایم.

عضو بنیاد تربیتی حیات افزود: سند 2030 به مسائلی از جمله مسائل تربیت جنسی، عدالت تربیتی، آموزش، آب، هوا، محیط زیست و ... پرداخته است که عمده آن مسائل جامعه ما است اما نکته اساسی این است که اگر ما مخالفت خود را با سند 2030 و عدم پرداختن به این مسائل را بخواهیم در نظر بگیریم یک خطای راهبردی است؛ زیرا نکته آنجاست که آنچه را که ما با آن مخالف هستیم، یک صورت‌بندی که این اسناد از این مسائل می‌کنند و دوم ارائه راه حل است که اگر به این نکته توجه نکنیم، ممکن است راه به خطا ببریم.

وی یادآور شد: مدافعان و منتقدان در مواجهه با سند 2030 عمدتا نگرش جزء‌گرانه دارند و وقتی می‌خواهند در مورد این سند صحبت کنند به یک مورد یا مصادیق آن تمرکز می‌کنند. در واقع با این نگرش غفلتی از فهم و روابط و جهت‌گیری اقدامات که به ظاهر پراکنده است و غفلت از باهم‌نگری مزیت‌ها و معایب برنامه‌ها و غفلت از پیشینه و تجربه تاریخی رخ می‌دهد.

همتی‌فر یادآور شد: یکی از مهم‌ترین عواملی که باعث بروز چنین غفلت‌هایی شده، خوش‌بینی است؛ در واقع از آنجایی که ما می‌توانیم 2030 را یک سند استعماری محسوب کنیم ما اساساً در استعمارشناسی بسیار ضعیف عمل کرده‌ایم که این مساله برگرفته از کمبود مطالعات و آثار قوی و غنی در ایران، بی‌توجهی نظام آموزشی به استعمارشناسی و کمبود منابع در دسترس است.

عضو بنیاد تربیتی حیات با بیان اینکه نتیجه این امر موجب بروز خطا در دستگاه‌های محاسباتی صاحب‌نظران، دانشگاهی، مسئولان، تحصیل‌کردگان در مواجهه با غرب و استعمار می‌شود، بیان کرد: چه بسا با تطهیر غرب و دستاوردهای آنها منجر می‌شود. خوش بینی نسبت به نهادهای بین‌المللی یکی از نتایج چنین کم کاری است که ما انجام داده‌ایم.

همتی‌فر با بیان اینکه این اسناد کاملاً آغشته به سیاست هستند، یادآور شد: تنها راه مقابله ما نظریه‌پردازی و طراحی الگوهای بومی است ما باید در تعلیم و تربیت الگوهای بومی را تعریف کنیم. ما لازم است که فهم دشمنی‌ها را در محاسبات خود لحاظ کنیم که پیشنهاد ایجابی لزوم استعمارشناسی است در واقع باید در حوزه فرهنگی فعال شویم چون مهم‌ترین ابزارهایی که برای استعمار در نظر گرفته می‌شود، ابزارهای فرهنگی است که از جمله آنها می‌توان به نظام‌های تعلیم و تربیت اشاره کرد.

عضو بنیاد تربیتی حیات یکی دیگر از راه‌های مقابله با استعمار را تبیین نظریه‌های بزرگانی همچون حضرت امام (ره) دانست و گفت: ما نیاز داریم که نوع نگاهی که امام داشتند را در جامعه آگاه‌سازی کنیم. تولید آثار رسانه‌ای برای تبیین هنرمندانه استعمار است به نظر کارهایی همانند آنچه یتیم‌خانه ایران انجام شد کمک کننده است که بتوانیم کمک‌یار آموزش‌های رسمی باشیم در تبیین این بخش است.

انتهای پیام/ 4038