طرح حفظ یک ساله قرآن اثر بخش نیست

به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، برای حفظ قرآن روش‌های گوناگونی بیان و تبیین شده که هر کدام در جای خود، دارای ویژگی‌هایی است و هر کس نیز امکان دارد بر اساس استعداد، ذوق و سلیقه، شرایط شخصی و تجربه عملی خویش، دارای روش خاص و شخصی در حفظ قرآن باشد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر انقلاب در یازدهم مرداد سال ۹۰ در دیدار با جامعه قرآنی کشور فرمود: یکی از چیزهائی که می‌تواند تدبر در قرآن را به ما ارزانی بدارد، حفظ قرآن است. ما حافظ قرآن کم داریم و من قبلاً گفتم که در کشور ما حداقل باید یک میلیون نفر حافظ قرآن باشند - حالا یک میلیون که عدد کمی است نسبت به این جمعیتی که ما داریم - اما حالا چون دوستان الحمدللَّه یک مقدماتی فراهم کرده‌اند، کارهائی را مشغول شده‌اند و دارند برنامه‌هائی را فراهم می‌کنند برای اینکه ان شاءاللَّه حفظ راه بیفتد، ما هم امیدمان بیشتر شده و به جای یک میلیون، می‌گوئیم ان شاءاللَّه ما باید ۱۰ میلیون نفر حافظ قرآن داشته باشیم.

بر اساس این رهنمود رهبری سازمان‌های قرآنی و نهاد‌های مردمی به فکر چگونگی عمل به این توصیه رهبری افتاده و بر همین اساس دوره‌های تخصصی حفظ یکساله بنا نهاده شد. با فراگیری حفظ‌های تخصصی یکساله که در آن افراد یکسال خودشان را به آب و آتش می‌زنند تاحافظ کل قرآن کریم شوند در این بین هیچ نهاد و یا سازمانی نیز به صورت تخصصی وارد نشده و عملا فعالیت‌های مردمی که خود مبدع این طرح بوده‌اند این برنامه را در سطح کشور گسترش داده‌اند.

جدای از اینکه این طرح بر چه مبنایی در سطح کل کشور فراگیر شده و اکثر موسسات قرآنی دوره یک ساله حفظ قرآن را در دستور برنامه‌های خود قرار داده‌اند، عدم نبود نظارت و بررسی کارشناسانه ای در این بین در نهاد‌های تخصصی قرآنی زیر نظر مسئولین امر ضروری به نظر می‌رسد.

مهر طی سلسه مصاحبه‌هایی به آسیب و مزایای این طرح از زبان کارشناسان و اساتید به نام قرآنی سعی در واکاوی این موضوع خواهد داشت و علاقه مندان و صاحبنظران نیز می‌توانند نظرات کارشناسانه خود را در خصوص حفظ تخصصی یکساله و جایگاه آن با تحریریه حوزه دین و اندیشه در میان گذراند.

شهریار پرهیزکار، حافظ و قاری قرآن با موضوع آسیب شناسی طرح حفظ یکساله قرآن گفت: آسیب در حفظ‌های یک ساله را باید در دو بخش بررسی کرد؛ در واقع بعضی‌ها در کنار فعالیتی که دارند و درس و یا کار و فعالیت اجتماعی که انجام می‌دهند، به حفظ قرآن پرداخته و آنها را تعطیل نمی‌کنند و بعضی دیگر به مدت یکسال همه کارها را تعطیل می‌کنند.

پرهیزکار با طرح مثالی در این خصوص افزود: محصل به مدت یک سال از کل سیستم آموزشی انصراف داده و یا دانشجو دو ترم مرخصی می‌گیرد تا بتواند قرآن را بصورت فشرده حفظ کند. در این زمان تمام کارهایش را معلق می‌کند و فقط صرفاً به حفظ قرآن می‌پردازد و در طول این مدت به دنبال کار دیگری نمی‌رود.

این حافظ کل قرآن کریم در ادامه با جمع بندی این دو طرح افزود: افراد در حفظ قرآن همانطور که اشاره کردم یا همه کارها را رها می‌کنند و تنها به حفظ قرآن می‌پردازند و یا در کنارش تحصیل و تدریس را با حفظ یکساله قرآن همراه می کند که با هر دو مخالفم و هیچ کدام مطابق اصول نیست.

وی با بیان اینکه در این روش روزی یک صفحه و نیم تا دو صفحه باید حفظ شود، تصریح کرد: اینکه بعضی‌ها می‌گویند اگر کسی توانایی حفظ یکساله را داشت و در طول آن فعالیت دیگری نداشت روزی یک صفحه و نیم باید حفظ کند و زمان به غیر از مرور و تثبیت است که اگر آن بنا شد حافظ نمی‌تواند ارائه مناسبی از محفوظات خود داشته باشد.

پرهیزکار اظهار داشت: این مقدار از حفظ قرآن در روز واقعا زیاد است و ما این مقدار را به اشخاص توصیه نمی‌کنیم.

این استاد قرآنی در پاسخ به برخی مبنی بر نتیجه بخش نبودن این طرح افزود: این کار برای بعضی ممکن است نتیجه بخش باشد اما برای همه آحاد جامعه جوابگو نخواهد بود.

وی در پایان با تأکید براینکه ارائه محفوظات در پایان دوره یکساله بسیار در حد پایینی است گفت: بنده به صورت عملی با موارد بسیار متعددی از کسانی که حفظ یک ساله داشته اند برخورد کرده ام که بعد از یکسال تقریباً قابلیتی اثربخش در دستشان نبود و اگر بود بسیار اندک بوده بطوریکه قرآن را حفظ کردند اما تسلطشان در پایان بسیار اندک بوده است.

منبع: مهر

انتهای پیام/