انتقاد درون‌گفتمانی از نان شب واجب‌تر است
وقتی در آستانه 40 سالگی انقلاب اسلامی به پشت سر خود نگاه می‌کنیم و کارنامه این تجربه شگرف انسانی را می‌بینیم، به روشنی درمی‌یابیم که در این سال‌ها چه اندازه از وجود جریان انتقادی قدرتمند داخلی محروم بوده‌ایم!
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا، یکی از اشتباهات ما طی سال های گذشته این بوده که گمان کرده ایم بیان اشکال ها و ایرادها و ذکر خطاها و نقص ها باعث سوء استفاده دشمن و تضعیف جبهه خودی می شود و از همین روی راه را بر هر گونه انتقاد و پرسشگری و اعتراض و اعلام نارضایتی بسته ایم! به دلایل گوناگون از جمله خشونت ها و ترورهای براندازانه سال های آغازین دهه 60، تصور نادرست و غلط رایج در میان وفاداران به انقلاب اسلامی این بوده است که ترسیم چهره ای بی عیب و نقص از دستاوردهای انقلاب و خودداری از بیان اشکال ها و ایرادها درباره نظام جمهوری اسلامی موجب تقویت و حفظ این نظام خواهد شد!
به همین دلیل جلوی بسیاری از اعتراض ها و انتقادها را گرفته ایم و گاه به صورت برخوردهای نرم مانند برچسب زدن در تریبون ها و گاه به صورت برخوردهای سخت مانند محاکمه قضایی کاری کرده ایم که کسی درون چارچوب فکری نظام و جغرافیای خاک ایران جرئت اعتراض و انتقاد صریح و جدی را نداشته باشد یا چنین رویکردی آن قدر هزینه داشته باشد که عملا اشخاص عطای آن را به لقایش ببخشند! امروز بعد از گذشت چهار دهه به وضوح نادرستی این دیدگاه آشکار شده است و می بینیم که چگونه این رویکرد باعث انحصار مواضع انتقادی در جریان برانداز می شود!بخواهیم یا نخواهیم ما انسان هستیم و دارای خطاها و اشکال های متعدد، و اگر این ایرادها و نقص ها در فضای داخلی خودمان و از موضع دلسوزی و خیرخواهی بر زبان نیاید به طور طبیعی بعد از مدتی فرصت را برای سوء استفاده بیگانگان فراهم می کند!حتی در محیط داخل خانه هم اگر پدر خانواده اجازه هیچ گونه انتقاد و اعتراض را به فرزندان خود ندهد، آن ها به مرور تنها احترامی ظاهری را حفظ می کنند و سفره درد دل ها و شکایت های شان را برای خناسان نابکار کوچه و خیابان خواهند گشود و سر از اعتیاد و دزدی و فحشا و جنایت درخواهند آورد و در نتیجه روزی خواهد رسید که دیگر همان حرمت ظاهری داخل خانه را هم حفظ نخواهند کرد!
چرا پس از 40 سال بازمانده های سلطنت ورشکسته پهلوی به شکلی رقت آور دندان طمع تیز کرده و تفاله های منافقان آدمکش و خونریز به صورتی طنزآمیز دم درآورده اند؟ دقیقا به این دلیل که در همه این سال ها ما اجازه نداده ایم جریان صریح انتقادی در داخل گفتمان انقلاب اسلامی ایران هویت مستقل پیدا کند و خواسته ایم همه تنها ثناگوی نظام باشند و با کمترین بهانه ای افراد منتقد و معترض را از خود رانده ایم!
اگر مردم ـ به ویژه نسل جوان که اقتضای سن و سال شان اعتراض و پرسشگری و نارضایتی و چالش است ـ ببینند که جریان ها و گروه هایی در داخل کشور پرچم نقد و مطالبه را برداشته اند و در عین پاسداری از هویت ملی و تمامیت ارضی ایران و ارزش های دینی و اصول انقلاب، بدون واهمه و ملاحظه سخن می گویند و پرسش می کنند دیگر نیاز ندارند تا بازتاب خواسته های خود را در آیینه بیگانگان ببینند! اگر مردم صدای دردهای خود را در رادیوی جمهوری اسلامی بشنوند و سیمای ناکامی های طبیعی شان را در تلویزیون جمهوری اسلامی ببینند دیگر ناچار نمی شوند چشم و گوش خود را به بیگانگان بسپرند!
آری، باید باور کنیم که وجود جریان انتقادی درون گفتمانی از نان شب واجب تر است!
منبع: روزنامه خراسان
انتهای پیام/
