نگاهی به مرموز‌ترین نشست جهان؛
اجلاس بیلدربرگ چه تاثیری بر تحریم‌های احتمالی ایران خواهد داشت؟
حضور صاحبان اصلی نهادهای مالی اروپا در اجلاس بیلدربرگ و همزمانی آن با آغاز تحریم‌های یکجانبه آمریکا می‌تواند نشانه تصمیم گیری‌های مهمی در خصوص نحوه تعامل کشورهای اروپایی با ایران باشد.
به گزارش گروه رسانه‌های دیگر خبرگزاری آنا، اجلاس بیلدربرگ همچون سال‌های گذشته در کمال رازداری و نهانکاری و صد البته با هاله‌ای از شایعات در خصوص دستور کار و اعضای شرکت کننده آن برگزار شد. این بار قرعه میزبانی این اجلاس به کشور ایتالیا خورد.
شهر تورین میزبان شصت و چهارمین دوره این اجلاس در روزهای 7 تا 10 ژوئن بود. بماند این که اغلب اجلاس‌های این سازمان در مکان‌هایی اغلب دور از حاشیه برگزار می‌شود تا رفت و آمد حاضران از نگاه نامحرمان دور باقی بماند.
تنها از چند روز قبل از اجلاس بیانیه‌ای به نشریات محلی داده می‌شود تا به مردم در خصوص برقراری تدابیر امنیتی و برخی محدودیت‌ها هشدارهای لازم داده شود. به غیر از این هویت اغلب شرکت کنندگان و جزییات موضوعات مطرح در این کنفرانس محرمانه است.
با این حال صرفه نظر از برخی اطلاعات رسمی در خصوص این اجلاس که به صورت رسمی از سوی سخنگو یا سایت این اجلاس منتشر می‌شود، حجم وحشتناکی از شایعات و اخبار تأیید نشده در مورد ساماندهی و تصمیمات مرتبط با آن وجود دارد که نه می‌توان آن‌ها را به طور کامل رد کرد و نه آن را تأیید کرد.
*مجمع برای حفظ انسجام آتلانتیک
از سال 1954 و زمانی که اولین اجلاس بیلدربرگ به میزبانی شاهزاده برنارد همسر ملکه قبلی هلند در هتل بیلدربرگ روستای اوسترابیک در حاشیه شهر لاهه هلند برگزار شد نزدیک به شصت و چهار سال می‌گذرد.
بسیاری معتقدند که نطفه اصلی این اجلاس زمانی بسته شد که جوزف رایتگر سیاستمدار تبعیدی بهودی لهستانی تبار و مشاور شاهزاده برنارد از گسترش موج آمریکا ستیزی در اروپای غربی نگران شده بود.
رایتگر لهستانی تبار بود و به شدت از روس‌ها و سلطه کمونیست‌ها در اروپای شرقی متنفر بود و هرگونه فاصله بین دو سوی آتلانتیک را خطری برای اروپای غربی می‌دانست. از همین پیشنهاد ایجاد یک مجمع گفت و گو بین برجسته‌ترین چهره‌های اقتصادی و سیاسی در غرب را مطرح کرد.
نکته جالب در این اجلاس پیوند قوی و حضور خاندان‌های پادشاهی در اجلاس‌های سالانه بیلدربرگ بود. کمتر کسی است که نداد خانواده‌های پادشاهی در کشورهای دانمارک، سوئد، هلند، اسپانیا و انگلستان اغلب با ازدواج‌های فامیلی با یکدیگر مرتبط بوده و اغلب از شاخه‌های یک گروه و یا حزب محسوب می‌شوند.
در این میان نقش خاندان‌های با نفوذ یهودی نیز در تشکیل این اجلاس مهم و معنادار است. یکی از این خانواده‌ها خاندان روچیلید است که شاخه‌های آن در فرانسه، انگلستان و آلمان تنیده شده‌اند و حتی با وجود این که بخشی از ثروت آنان به دلیل ازدواج‌های خارج از خانواده روچیلد از دسترس آن‌ها خارج شده باز هم برخی از تخمین‌ها حاکی است که ثروت این خاندان به صدها میلیارد دلار می‌رسد.
نقش این خاندان که اتفاقاً برخی از مهم‌ترین نشریات و بنگاه‌های خبرپراکنی در دنیا را مدیریت می‌کنند بسیار مهم و اساسی است. به عنوان مثال امسال زَنی مینتون بِدُوس، سردبیر هفته‌نامه اکونومیست، و جان میکلثویت، سردبیر سابق اکونومیست و سردبیر کنونی اخبار بلومبرگ به عنوان نمایندگانی از بزرگترین و مهم‌ترین رسانه‌های دنیا حضور داشتند.
البته لازم به یادآوری است که هم اکنون بخش زیادی از سهام نرشیه اکونومیست متعلق به خاندان روچیلد است و لین فارس‌تر دو روچیلد عضو هیئت مدیره این نشریه است. همچنین خانواده روچیلید در دهه برای اولین بار ریاست گروه اکونومیست را در دست گرفتند.
حالا سئوال اینجاست که در همین اخبار رسمی و اطلاعات بسیار محدودی که درباره این اجلاس منتشر شده چه کسانی نامشان به عنوان شرکت کننده رسمی آمده است.
*نگاهی به مدعوین بیلدربرگ
به صورت معمول اغلب مهمانان و اعضای بیلدربرگ محدود به اتحادیه آتلانتیک است. کمتر پیش آمده که خارج از این چرخه شخصی به این اجلاس دعوت شود.
به صورت معمول بیلدربرگ نشست‌های خود را با حضور 120 تا 150 نفر برگزار می‌کند. کارشناسان صنایع، سرمایه، اقتصاد، دانشگاه، رسانه و سیاست، نیز معمولاً در حاشیه نشست در مورد مسائل روز دنیا به گفتگو می‌نشینند. شاید اگر بتوان یک نمونه واضح از اجلاس بیلدربرگ را نام برد، به داووس می‌رسیم. با این تفاوت که اجلاس داووس در مقابل دوربین‌های رسانه برگزار می‌شود و اطلاعات آن به صورت عمومی منتشر می‌شود.
بر طبق اطلاعات منتشر شده در سایت بیلدربرگ امسال امسال 131 نفر از 23 کشور دنیا اعلام کرده‌اند که در همایش شرکت کرده‌اند. دو-سوم از شرکت کنندگان از اروپا و باقی از آمریکای شمالی بودند که شامل رهبران سیاسی، کارشناسان حوزه‌های صنعت، مالی و دنیای رسانه می‌شدند.
در میان شرکت کنندگان امسال نام نخست وزیران کشورهای هلند، بلژیک، صربستان و استونی به چشم می‌خورد.
دبیرکل ناتو، رییس کل اداره اطلاعات فرانسه، رییس بانک مرکز بریتانیا و هنری کیسینجر وزیرخارجه پیشین آمریکا نیز در میان افرادی هستند که امسال در همایش بیلدربرگ گرد هم آمدند.
در مورد هنری کیسینجر نیز می‌توان گفت این روباه پیر تقریباً به عنوان مهمان ثابت همایش‌های فوق شناخته می‌شود و در طول سال‌های گذشته به صورت مداوم در این اجلاس شرکت کرده است.
جالب اینجاست که در بین مهمان‌های امسال کوچکترین نامی از کشورهایی همچون روسیه و چین به چشم نمی‌خورد که شاید دلیل آن را بتوان در درگیری‌های فزاینده بین روسیه و جهان غرب در خصوص مسائل مختلف از جمله بحث اوکراین دید.
البته چینی‌ها نیز به تازگی به لیست مدعوین این اجلاس اضافه شدند. به عنوان مثال سال گذشته یکی از مقامات وزارت امورخارجه چین به نام تسوی تیانکای مدیر مرکز پژوهش‌های سیاسی این وزاراتخانه در این اجلاس سخنرانی کرد.
در حقیقت ام آی 6 و سیا با دعوت فردی که به آتلانتیستها تعلق نداشت پذیرای خطر بزرگی شدند. در این میان چندی پیش برنارد لوییس از جمله مدعوین ثابت این اجلاس نیز درگذشت. برنارد لویس در اجلاس 1979 بیلدبرگ برای حضار از نقش اخوان المسلمین علیه دولت کمونیست افغانستان پرده برداشت. اسلامشناس بریتانیائی-اسرائیلی-آمریکائی در همین زمینه پیشنهاد کرده بود که «جنگ برای آزادی» را به همهٔ آسیای مرکزی گسترش دهند.
*چرا این اجلاس می‌تواند برای ایران مهم باشد
بر طبق اعلام رسمی سایت بیلدربرگ موضوعات مطرح شده در این اجلاس طیف بسیار گسترده‌ای را در برمی گیرد. بر این اساس موضوعات مطرح شده در این اجلاس شامل 12 مورد می‌شود.
پوپولیسم در اروپا، نابرابری، آینده کار، هوش مصنوعی، آمریکا قبل از انتخابات میان دوره، تجارت آزاد، رهبری جهان توسط آمریکا، روسیه، محاسبات کوانتومی، عربستان سعودی و ایران، جهان «پس از حقیقت»، مسائل روز جزو لیست‌های مورد بحث در این سازمان هستند.
نکته‌ای که می‌تواند مطرح شدن موضوع ایران را در چنین نهادی برای جمهوری اسلامی ایران جدی کند، حضور متنفذ ترین نهادهای مالی در این گروه است. به عنوان مثال خاندان روچیلید که پای ثابت این اجلاس محسوب می‌شوند، کنترل بسیاری از نهادهای مالی اروپا از جمله بانک هنگ کنگ و شانگهای را بر عهده دارند.
این مسئله زمانی جذاب‌تر می‌شود که بدانیم علی رغم تضمین نهادهای سیاسی اروپا بسیاری از شرکت‌های خصوصی اروپایی همچون شل، توتال و پژو درصدد ترک ایران هستند و سرمایه گذاری‌های خود را تعلیق کرده‌اند.
این در حالی است که ایران به دنبال این است که با همکاری اروپایی از فشار تحریمی آمریکا بکاهد و سایر طرف‌ها را بر خلاف اراده آمریکا ملتزم به حفظ برجام کند. از طرف دیگر برخی نهادهای تاثیرگذار در این گروه ارتباطات گاه صد سال در ایران دارند.
به عنوان مثال بانک «مجتمع بانکی هنگ‌کنگ- شانگهای» یا اچ‌اس‌بی‌سی امروزه بعنوان بزرگترین بانک خصوصی جهان است در حقیقت ثمره فعالیت یهودیان ایرانی و همپیمانان آنان در هند برای گسترش مصرف تریاک در چین بود. در حقیقت این بانک با قاچاق تریاک بود که توانست به یک نهاد مالی تاثیرگذار در جهان تبدیل شود. در دوران پس از اجرای برجام هم این بانک سرسختانه در مقابل انجام هر عملیات بانکی در ایران ایستاد و استوارت لوی رییس دفتر کنترل دارایی‌های خارجی آمریکا به عنوان معاون حقوقی خود برگزید.
یاست اجلاس 2018 را هنری دو کَستری فرانسوی به عهده داشت، که عضو هیئت مدیره مجتمع بانکی HSBC است. از همین رو می‌توان حدس زد که حضور نمایندگان توتال و شل و بانک اچ‌اس‌بی‌سی در این اجلاس و در شرایطی که ایران با یک هجمه همه جانبه اقتصادی از سوی غرب رو به رو است، مصوبات آن را بسیار برای ما مهم می‌کند.
شاید بررسی نتایج تحریم‌های یکجانبه آمریکا به ایران یکی از موضوعاتی باشد که در این اجلاس مورد بررسی قرار گرفته است.
*وقتی بیلدربرگ شکست خورد
بیلدربرگ هر تصمیمی برای ایران گرفته باشد، نباید این نکته را فراموش کرد که ایران بارها و بارها توانسته این توطئه‌ها خنثی کند. شاید نمونه روشن آن را بتوان خنثی سازی عملیت تروریستی غرب علیه دولت سوریه دانست.
در سال 2008 یعنی از دو سال و نیم پیش از نخستین فراخوان «انقلاب» در سوریه که در فوریهٔ 2011 شروع شد، والکر پارتس مشاور جفری فیلتمن برای تسلیم کامل و بی قید و شرط سوری بر ضرورت پشتیبانی از اخوان المسلمین را برای تسلط بر خاورمیانه و مقابله با ایران و سوریه تاکید کرد. این مساله منجر به آغاز یک جنگ جهانی علیه دولت سوریه شد ولی هم هم اکنون این پروژه با مقاومت ایران شکست خورده است.
شاید بد نباشد اعضای بیلدربرگ به تجربه‌های شکست خورده در مقابل ایران نیز نگاهی بیاندازند.
منبع: فارس
انتهای پیام/
با استفاده مجدد از زبالههای زیستی:
