دفاع مقدس خاطره ماندگار تمام ایرانیان علاقه‌مند به وطن است. آن دوران به عنوان ارزشی نامیرا در حافظه دینمداران غیرتمند باقی مانده است. آن رخداد تجسم رابطه ایمان به دین از منظر دوست داشتن میهن است که «حُب الوطن من الایمان» محسوب می شود. اکنون از پس قریب سی سال گذر زمان، توجه به آن سالها و جایگاه رزمندگان و دغدغه های ایثارگران امری لازم و ضروری است که باید برای شناساندن آن حماسه، همت کنیم.
باید تلاش کنیم تا دانشجویان و نسل سوم و چهارم انقلاب، عاشقانه و از سر معرفت، آن روزگاران و آن حماسه سازان را به عنوان الگو و چراغ راه خود انتخاب کنند. به طور قطع این انتخاب منوط به همت مسئولان برای تبیین زوایای عیان و نهان دوران هشت ساله دفاع مقدس است. رزمندگان آن روز اکنون دلی پرشور و مویی سپید دارند. انتقال دانسته های آنان و تجربیات و خاطراتشان ضرورتی است که متاسفانه مورد تغافل واقع شده است.
متاسفانه در نهادهای دست اندرکار نوعی نگاه اداری حاکم است و در عمل چندان پای کار نیستند. ایثارگران نیز به هر دلیل چندان تمایلی برای طرح خاطرات و دغدغه هایشان ندارند. در کشور هر از گاه شاهد طرح کتاب هایی در حوزه دفاع مقدس هستیم. این کتاب ها حاصل تلاش افرادی کوشا برای مصاحبه با رزمندگانی گمنام است. شاهدیم که مصاحبه کنندگان از پس ماه ها تلاش موفق به جلب رضایت مصاحبه شوندگان شده اند.
کتبی مانند ؛ «دا»، «کوچه نقاشها»، «نورالدین پسر ایران» و «پایی که جا ماند» از این سنخ آثار است. روزگاری دانشگاه آزاد اسلامی در راستای این موضوع تحرکاتی داشت. کتاب هایی هم منتشر شد. شاهد برگزاری یادواره های شهدای گمنام هستیم ولی به طور اختصاصی جای برگزاری سلسله بزرگداشت های شهدای دانشگاه آزاد اسلامی در هر واحد و استان و در گستره ملی خالی است. منظور کارهای کلیشه ای نیست. غرض تهیه و تدوین آثاری برای دانشجویان در حوزه معرفی شهیدان و ایثارگران است.
از همین منظر می توان به ثبت و ضبط و نشر خاطرات ایثارگران دانشگاه اعم از کارمند و استاد اقدام کرد. اگر آن جریان کتاب نویسی با شور و شعوری نظاممند ادامه می یافت، اکنون شاهد افزودن منابع معتبری به تاریخ دفاع مقدس بودیم. این منابع فرضی می توانستند پشتوانه مستندی برای انواع انیمیشن، سریال، فیلم و سوژه های ناب برای هنرهای تجسمی باشند.
در کنار این همه، رسیدگی به دغدغه های ایثارگران دانشگاه ضروری است. منظور اجرای این بخشنامه یا آن دستورالعمل نیست که اجرای آنان نیز الزامی است، منظور ممانعت از گم شدن ایثارگر در چرخه مسایل زندگی است، منظور عدم حیرت یک جبهه دیده وفادار به انقلاب در هزارتوی مسایل معیشتی است . منظور ادامه راه شهداست. منظور حرمت به آنانی است که از همه چیز گذشتند تا ما راحت و آسوده طی طریق کنیم. منظور داشتن حافظهای ماندگار در حفظ واقعیت ها و نشر حقایق است. منظور ادای دین به افرادی است که شنیده ها را دیده اند.
دفاع مقدس مخزنی مملو از معارف، تجربیات و افتخارات است. معرفی محتویات این مجموعه کار سختی نیست ولی انگار هستند افراد و گروه هایی که تمایل چندانی برای آشنایی نسل های مختلف انقلاب اسلامی در داخل و دوستداران ایران در خارج با دستاوردهای آن دوران، ندارند. اینان به هر دلیل خواهان کم رنگ شدن یاد و خاطره دفاع مقدس هستند و سخت تلاش می کنند، عکس شهدا را بزرگ و بزرگتر کنند و عکس راه شهدا را طی کنند.
بزرگداشت مناسبت هایی مانند سوم خرداد سالروز آزادسازی خرمشهر، فرصتی است تا بار دیگر غفلت ها را برشماریم و بدانیم که اگر محافظان تنگه اُحد به طمع غنیمت ترک جایگاه نمی کردند امروز شاهد هتاکی صهیونیزم بین المللی و استکبار به ساحت اسلامی محمدی و حمایتش از داعش و تکفیری ها نبودیم. اگر خشک مغزان خوارجی، قرآن بر نیزه کردن عمر عاصها و خدعه معاویه ها را جدی نمی گرفتند و سد راه مولا علی (ع) نمی شدند، مالک اشتر عقب نشینی نمی کرد. اگر متحجران نبودند، امروز شاهد ترکتازی ناتوی فرهنگی و انواع تهاجم ها علیه ارزش های دینی و میهنی نبودیم.
امروز با اتکا بر توان و تجربه دوران دفاع مقدس می توان با راهبری داهیانه ولی امر از بستن تنگه هرمز در صورت حمله دشمن دم زد، می توان دست خوارج را کوتاه کرد، می توان لذت انتظار را درک کرد. امید در دانشگاه آزاد اسلامی شاهد توجه بیشتر به دغدغه ها و آرمان های ایثارگران و بزرگداشت مفاهیم و معارف دفاع مقدس باشیم. امید تحقق این مهم همراه پرهیز از شعار باشد.
* کارشناس امور شاهد و ایثارگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد کاشمر
انتهای پیام/
